.webp){kind=icon}
Се сеќавате на ручекот?
Тоа е оброк што наводно повеќе не би требало да биде важен. Како оброк што сè повеќе ја губи популарноста откако салатата од школки во пластична амбалажа го презеде целиот слободен простор на нашите маси, паузата за ручек се нарекува и првата „жртва“ на преминот кон работа од дома во почетокот на пандемијата. Низ канцелариските паркови и центри во светот, местата каде што се хранеа работниците зјаеја празни: клубови за пиење и излегувања; мали локали со храна за носење, чии специјалитети се јадења од тесто; камиони со храна со пилешки батаци што мирисаат на ким, придружени со полна порција ориз прелеан со бел сос.
Во текот на изминатиот половина век, работниот ручек се сметаше за расипничко уживање и непријател на продуктивноста, особено во Америка. Тој го одземаше работното време, го прекинуваше текот на работата, удираше по паричниците на вработените и со себе носеше непотребни калории, што доведуваше до дебелеење и до озлогласениот „пад на притисокот“, кој дополнително ја намалуваше попладневната продуктивност. Пред пандемијата, повеќе од 60 проценти од американските работници ручале на својата работна маса, повеќе од половина ручале сами, а повеќе од една третина ретко или воопшто не земале пауза за ручек. Секако, некои стартап-компании го вложија својот ризичен капитал (VC) во субвенционирани мачканици од кељ, но за повеќето ручекот беше застарен и декадентен... оброк за слабаци, како што Гордон Геко со леден тон забележа во филмот „Волстрит“.
Дали знаете што е за слабаци? Седењето дома во тренерки пред лаптоп на кујнската маса и јадењето хумус со крекери, со звуци од повик на Зум во заднината, како на најтажната „забава на Тапервер“ што може да ја приреди животот. Време е повторно да го вратиме ручекот во мода. За канцелариските работници што се враќаат во своите канцеларии. За оние што работат од дома и бараат причина да излезат надвор. За милионите што се заглавени во чистилиштето на хибридни експерименти, на кои им треба нешто за да ги одржат својата душа и стомак додека се обидуваат да сфатат како треба да изгледа иднината на работата.
Енергија и креативност
Зошто ручек? Бидејќи состанокот за појадок бара приспособување на веќе внимателно испланираните утрински рутини: будење, заедничко пристигнување и заминување. Вечерата е предолг и прескап маратон на јадење и пиење, проткаен со свечено однесување и последици. Ручекот, од друга страна, е многу приспособлив и има исклучително демократски карактер. Без разлика дали станува збор за десетина железари што јадат сендвичи на челична греда или двајца извршни директори што делат оброк во приватна трпезарија за да преговараат за спојување, ручекот го испорачува она што ви е потребно.
Ручекот може да биде деловен состанок или прошетка во парк или повеќечасовна гозба во кинески ресторан во трговски центар.
Без разлика дали работиме од дома или во канцеларија, повеќето од нас го поминуваат денот седејќи на едно место. На нашето тело му треба одмор од оваа просторна монотонија. Финска студија од 2016 година покажа дека работниците што една година земале „вистинска“ пауза за ручек, одвојувајќи се физички и психички од своите работни места во тоа време, покажале зголемено ниво на енергија кога се враќале на работа попладне. Без оковите на канцелариското биро, нашата фантазија талка слободно, поврзувајќи различни идеи и информации што можеби биле тука цело утро, заглавени во едноличноста на работните задачи. Кога одиме на ручек, размислуваме и мечтаеме, што може да се покаже корисно за работата, според студијата од 2021 година за потенцијалот на мечтаењето за поттикнување на креативноста во научното списание „Академи оф менаџмент журнал“.
Ние, исто така, набљудуваме разни работи на патот до оброкот и додека јадеме, собираме делчиња од податоците за светот. Тие информации, често случајни, може да се покажат како вредни. Тоа е она што Андреас Хофбауер, консултант за организациско однесување, го нарекува отелотворено спознание: добивате подлабоко разбирање на светот со едноставно секојдневно движење низ него. Дури и нешто толку вообичаено како што е реклама на која сте фрлиле поглед на пат до лифтот може да доведе до нова идеја или размислување за производ или проект.
Bloomberg Mercury
Како што имаме научено сите во заглушувачкиот метеж на училишната менза, ручекот е всушност само опкружување за разговор. Не оние закажаните, наменски Разговори, со големо Р, што ги водиме на Зум, со одредени теми, круто темпо и значителни паузи, туку оние богатите, спонтани разговори што се случуваат кога луѓето седат лице в лице, покрај храна. Овие разговори се движат од лични до професионални теми, зачинети се со анегдоти и преполни со увиди што органски се одвојуваат помеѓу залачињата од салата од јајца и рамен-супа. Најзначајните идеи честопати започнуваат со случаен коментар или патем забележување, кое останува и со текот на времето почнува да се проширува во нешто поголемо.
Состаноците за ручек може да изградат долгорочна доверба и разбирање на начин што е тешко да се изгради преку интернет или само преку работа. Споделувањето оброк внесува друштвен елемент во формалните односи, без официјална ознака на „друштвена“ активност, како што би можело да го има тоа задолжителна коктел-забава или други осмислени форми на „тим-билдинг“. Луѓето се релаксираат за време на ручекот. Тие се отвораат, барем накратко, и ги споделуваат своите мисли послободно отколку што би го направиле тоа во канцеларија или на видеоповик.
И да, сето ова може да влијае на крајниот резултат на изненадувачки начини. Пред десет години Лакшми Балачандра, вонредна професорка по претприемаштво на колеџот „Бабсон“, кој ја проучува улогата на довербата, спровела експеримент. Таа формирала две групи студенти на мастерстудии по деловна администрација и им дала задача да преговараат за сложен заеднички потфат - едната група преговарала за време на ручек, другата во сала за состаноци. Групата што преговарала за време на ручек, како што заклучи Балачандра, остварила значително поголем профит од своите гладни колеги. Поука: Не водете бизнис на празен стомак.
Додека компаниите и поединците се обидуваат да си го пробијат својот пат во иднината по пандемијата на ковид, правејќи „танцова кореографија“ во која некои луѓе работат целосно од дома, други се во канцеларија и многумина сакаат т.н. хибридни начини на работа, можеби треба да размислиме повеќе за тој немил временски период во средината на денот, кога нивото на енергија паѓа, сонцето е високо на небото и на сите добро би им дошол одмор. Можеби иднината на бизнисот е ручекот.
Затоа, одвојте го тој час. Оддалечете се од масата и зачекорете во непознатото, во потрага по нешто вкусно. Ако сте со други, оставете го телефонот и препуштете му се на разговорот. Шегувајте се. Раскажувајте приказни. Изедете колаче. Уживајте во мигот. Ручекот е најблиското нешто што возрасните го имаат до големиот училиштен одмор, а ако го спроведете како што треба, тој може да биде најдобриот дел од вашето работно време.
Ние го можеме тоа. Ајде да ручаме.
Оваа статија беше замислена додека авторот јадеше мапо тофу, пржена шкрапина и дандан-нудли во ресторанот „Земја на изобилството“ (Land of Plenty), два блока од седиштето на компанијата „Блумберг“ во Њујорк.
