.webp){kind=icon}
Нов Зеланд размислува да воведе такса за туристите, и за локалните и за меѓународните, при посета на националните паркови и други јавни површини што се дом на некои од најживописните пејзажи во земјата.
Владата бара мислења за низа предлози за модернизирање на начинот на управување со овие подрачја, изјави министерот за зачувување Тама Потaка во петокот во Велингтон. Консултациите вклучуваат како да се контролира и максимизира комерцијалниот пристап за туризмот и други бизниси, како и правила за подобра заштита на природната околина.
„Исто така, се консултираме за предлог за воведување наплати за пристап до одредени јавни заштитени подрачја“, рече Потaка.
„Наплатите за пристап се широко користени на меѓународно ниво за да помогнат во одржување на популарните места“.
Многу од значајните дестинации во Нов Зеланд, како Милфорд Саунд, Аораки Маунт Кук и преминот Тонгариро, се наоѓаат во национални паркови што се достапни без надомест. Со растот на бројот на посетители, притисокот врз локациите станува сè поскап за Одделот за зачувување и локалните совети, додека постои и загриженост за влијанијата врз уникатните растенија и дивиот свет во земјата.
Многу земји воведуваат такси за пристап како начин за контрола на бројот на посетители и зголемување на приходите, се истакнува во документот на одделот, во кој се наведуваат националниот парк Улуру-Ката Тјута во Австралија, Фуџи-Хаконе-Изу во Јапонија и Јелоустоун во САД.
Документот наведува опции што вклучуваат наплаќање на истата цена за сите посетители, наплаќање со намалена цена за локалните жители или наплаќање само за меѓународните посетители. Не се даваат препораки.
Наплатата за сите посетители би била поедноставна и би овозможила цената да се користи како алатка за управување, но исто така може да биде пречка за Новозеланѓаните што сакаат да се поврзат со земјата, се наведува во документот.
Диференцијалните цени се показател дека граѓаните веќе придонесуваат преку нивните даноци, но тоа би го направило системот покомплициран, се истакнува во документот.
Во документот се поставува и прашање за тоа каде треба да се применуваат таксите за пристап. Опциите вклучуваат места што се популарни кај странските туристи, кои се под притисок поради инфраструктура или имаат високи вредности на биодиверзитет и пејзажи. Повторно, не се даваат конкретни препораки.
Друг пристап може да биде таканаречениот паркинг-билет, кој обезбедува пристап до повеќе од 2.000 американски федерални рекреативни локации, според документот.
