.webp){kind=icon}
Со децении Германија успеваше да постигне голем економски успех со стратегија невообичаена меѓу развиените земји: таа стана еден од водечките светски доставувачи на произведени стоки, како што се автомобили и машински алати, потпирајќи се на комбинација од евтина увезена енергија и екстремна штедливост за да ги одржи цените конкурентни.
Таа стратегија повеќе не функционира. За нејзина корист - и за доброто на пошироката европска економија - Германија треба да најде нова.
Колку и да беше импресивен, извозниот модел на Германија никогаш не беше идеален. Тој ги зачува работните места во производството што исчезнуваа на други места, но исто така генерираше огромни трговски суфицити, кои ги принудија другите земји од еврозоната да имаат дефицити и да создаваат долгови - нерамнотежа што придонесе Грција во 2015 година речиси да го напушти еврото и нерамнотежа што сè уште останува закана за заедничката валута. Освен тоа, државата беше инхерентно несигурна, зависна од испораките на природен гас од Русија, од големата побарувачка од држави како Кина, но и од строгите ограничувања на германските плати, кредити и државни трошоци.
Сега системот се кине. Зголемените цени на гасот поради руската инвазија на Украина нанесоа траен удар: во јули производството во енергетски интензивниот индустриски сектор во Германија беше намалено за 18 отсто во споредба со декември 2021 година. Кина еволуираше од снабдувач и потрошувач во конкурент. Таа е на вистинскиот пат да ја засени Германија оваа година, како втор најголем извозник на автомобили во светот по Јапонија. Работодавците се борат да вработат квалификувани работници за пазарните плати. Децениското недоволно инвестирање ја остави физичката и дигиталната инфраструктура десетици милијарди евра зад времето, поткопувајќи ја продуктивноста. Како резултат на тоа, земјата стана пречка на целата европска економија, со една од најниските прогнозирани стапки на раст во регионот.
Bloomberg Mercury
Германија и порано се соочуваше со вакви предизвици, сега може и повторно. Со едно од најниските должнички оптоварувања во Европа, таа држава има средства. Има и многу иновативни фирми - како што е „Мителштанд“ (Mittelstand), познатиот специјализиран производител во земјата - и експертиза во области како што е зелената технологија, па таа има способност. Она што ѝ треба е да создаде поволни услови за појава на нови индустрии.
Клучните елементи не се мистерија. Реформирајте ја претерано строгата должничка сопирачка на земјата, за да се отвори место за многу потребните инвестиции во сè, од железница до широкопојасен интернет. Поттикнете ја имиграцијата и проширете ја јавната грижа за децата за да ја зголемите понудата на квалификувана работна сила. Приспособете ги практиките на колективно договарање за да овозможите раст и на реалните плати и на домашната побарувачка. Следете ја интеграцијата на европските пазари на капитал и оставете ги осигурителите и пензиските фондови да инвестираат повеќе во ризичен капитал, за да го направат финансирањето полесно достапно. Урнете ги бирократските бариери, како што е прекумерното регулирање на професионалните услуги.
Владата направи мали чекори во вистинската насока. Ги отфрли субвенциите за индустриска енергија што нема да ја подобрат долгорочната конкурентност. Таа исто така се придвижи кон проширување на даночното одбивање на капиталните инвестиции и предложи олеснување на барањата за државјанство за имигрантите. Сепак, ништо од ова не се приближува до она што е потребно. Ако Германија сака да избегне повторно да стане „пациентот на Европа“, нејзините лидери мора да станат поамбициозни, и тоа наскоро.
