.webp){kind=icon}
Марин Ле Пен, лидерката на француската екстремна десница, рече дека нема да се обиде да го собори претседателот Емануел Макрон доколку победи на предвремените парламентарни избори кои ќе започнат подоцна овој месец.
„Ги почитувам институциите и не повикувам на институционален хаос“, изјави Ле Пен за весникот „Фигаро“. „Едноставно ќе има соживот“.
Ле Пен се обидува да им се допадне на поголем дел од гласачите додека се обидува да го зацврсти мнозинството во следниот парламент. Нејзината партија, Национално обединување, веќе е на пат да стане најголемата партија, перспектива што предизвика тревога кај француските инвеститори и меѓународните партнери.
Ле Пен рече дека ако успее да формира мнозинство – или само со пратеници од Националното обединување или со сојузници – ќе ја води парламентарната група на нејзината партија, а 28-годишниот лидер на партијата Џордан Бардела ќе стане премиер. Изборите во два круга завршуваат на 7 јули.
Франција е втурната во политички хаос откако Макрон го распушти Националното собрание пред една недела по тешкиот пораз од Ле Пен на изборите за Европскиот парламент. Самиот Макрон инсистираше на тоа дека ќе остане претседател што и да се случи на парламентарните избори и ја нарече идејата тој да поднесе оставка „апсурдна“.
Партијата на Ле Пен е на пат да освои дури 270 од 577 места во Националното собрание, според проекцијата на анкетарот „Елаба“, од 289 потребни за апсолутно мнозинство. Се предвидува дека Макрон и неговите сојузници ќе освојат меѓу 90 и 130.
Уставната структура на Франција значи дека понекогаш претседателството и законодавниот дом можат да бидат контролирани од различни партии, иако тоа се случува поретко отколку во САД.
Последен пат беше во 1997 година, откако централно-десничарскиот претседател Жак Ширак распиша предвремени избори и на крајот го загуби своето мнозинство. Како резултат на тоа, тој беше принуден да го назначи шефот на Социјалистичката партија за премиер.
Во оваа ситуација, претседателот ја контролира надворешната политика и одбраната, додека премиерот е одговорен за внатрешните политички области како што се здравството и образованието.
