Александар Волкановски, во боречкиот свет познат по прекарот Александар Велики Волкановски (Alexander The Great Volkanovski), покрај шампионската титула во сопствената категорија, во август се здоби и со „P4P“ (Pound-for-pound top rank) титулата, или најдобар меѓу најдобрите. Роден во Австралија, со корени од Македонија, Волкановски е „UFC“ (Ultimate Fight Championship) шампион во перо-лесна категорија до 66 килограми.
Со врвен резултат од дури 25 победи и само еден пораз, но во различно натпреварување, Волкановски останува непоразен во октагонот во професионалната кариера во мешани боречки вештини. Шампионот е прв во историјата кој три пати победи ист противник во финалната борба за титула. Не само што го одзеде УФЦ шампионскиот појас од Макс Холовеј, туку уште два пати потоа ја одбрани својата титула против истиот противник.
Блумберг Адриа (ББА): На почетокот честитки за „П4П“ титулата во УФЦ (Ultimate Fighting Championship), што претпоставувам дека беше една од најпосакуваните цели во Вашата кариера до сега, бидејќи се здобивте со признанието најдобар во сите категории, или најдобар меѓу најдобрите. Сега може да кажеме дека Александар Велики Волкановски официјално стана крал. Како се чувствувате сега?
Александар Волкановски: Убаво се чувствувам. Во право сте, Александар Велики беше освојувач, тој беше крал. И јас ја освоив прво својата дивизија, а потоа го освоив и УФЦ (Ultimate Fighting Championship). Така што чувството е навистина добро и посебно.
ББА: Никој не е посоодветен од шампионот да зборува за финансискиот дел од професијата. Какви трошоци имате и колкави се трошоците за да се задржи физичката сила и добрата кондициска состојба на максимално ниво?
Александар Волкановски: Јас сум професионалец, јас се грижам за своето тело и сакам да бидам подготвен најмногу и најдобро што може. Подготовката значи грижа буквално за се'. Нутриционистот е една работа, потоа за зајакнување на физичката состојба потребен е физиотерапевт, тука се и докторите кога работите не одат како што треба. Има многу работи кои треба да се земат предвид и тоа само за да успееш да стигнеш до рингот. Дефинитивно има многу трошоци. Можеби можам да ги скратам трошоците и да инвестирам само колку што е потребно за да можам да работам, но на крајот од денот ова е мојата кариера и патот што сум го одбрал.
ББА: Колкумина се дел од Вашиот тим и кои се луѓето кои се грижат за Вас, каква е нивната задача?
Александар Волкановски: Имаме нутриционисти кои се грижат за нас, особено кога сме во рингот, но дури и кога не се бориме тие ни се на располагање и се во постојан контакт со нас за да бидат сигурни дека јадеме соодветна храна. Имаме и физиотерапевти и тим за зајакнување на силата. Потоа, нормално имаме тренери во сала и во теретана. Понекогаш се патува за тренизни. Јас често патувам во Нов Зеланд, а некогаш во Тајланд за да тренирам со различни тела и во различни стилови. Тоа исто така чини пари, но очигледно дека имам корист од тоа и затоа мора да се работи така.
Има многу различни трошоци на кои сум изложен но, дефинитивно се залагам за тоа бидејќи повторно ќе кажам, јас сум професионалец и трошам пари на себе за да можам да направам повеќе пари. Парите всушност ги инвестирам во себе. Знам дека е инвестиција зашто со тоа ќе станам подобар и ќе ми се отворат повеќе можности.
ББА: Може ли да се спомене конкретна сума на пари што до сега ја инвестиравте во себе откако станавте професионалец во УФЦ?
Александар Волкановски: Па тоа зависи од кој агол ги гледате работите. Јас нема да сум во ова засекогаш, па затоа парите што ги заработувам треба паметно да ги користам. Имам уште неколку години пред себе во оваа професија и парите што ги заработувам сега мора соодветно да се трошат. Дел се инвестираат во мене, а дел се за маркетинг. Тоа е работа со која што мора многу да бидеме претпазливи и да имаме стратегија како ги трошиме парите, бидејќи никој не знае колку долго ќе сум дел од овој спорт. Но, дефинитивно многу од парите се трошат на мене, за менаџмент, за тренерите, тука се повредите кои се случуваат и уште многу работи на кои што се трошат пари.
ББА: Кога веќе ги споменавте повредите, што е со трошоците за осигурување? Бидејќи гледаме доста повреди за време на борбите.
Александар Волкановски: Тука среќна околност е што ако се повредиме во рингот, тогаш осигурувањето од УФЦ го покрива трошокот. Но, доколку повредата се случи надвор од рингот, на пример во сала, тоа секако дека е на наш трошок. Па, секако дека имаме осигурување од повреди. Се трошат пари и за операции од време на време, таков е овој спорт. Затоа е важно да се има вистинскиот тим околу себе, добри доктори кои ќе се грижат за тебе. Иако тоа може да чини доста пари, понекогаш мора да биде така зашто, на пример, ако дојде до повреда која што треба да се рекуперира, реагираме веднаш, со цел да може да се вратам во форма најбргу што е можно.
ББА: Колкумина физиотерапевти се околу тебе, кои се грижат бргу да се врати формата после мечот?
Александар Волкановски: Имаме специјален центар за натпреварувачите од УФЦ, каде што има многумина физиотерапевти и тренери, кои се грижат за подобрување на кондицијата. Таму ги правам тие физио, рикавери и кондициони тренинзи. Но, јас имам и свој тренер, кој е задолжен за „Mixed Marshal“ тренинзите во сала и вообичаено се држам до Џон и Кристијан Џефри, кои навистина се грижат за мене и за мојот настап.
ББА: Колкава е највисоката награда, што сте ја добиле откако станавте професионалец во УФЦ?
Александар Волкановски: Навистина е тешко да се зборува за тоа. На почетокот кога влегов во УФЦ наградите не беа големи, но сега, со освојување на шампионатите имам нови договори и доаѓаат повеќе пари. Не ми е удобно да зборувам колку точно пари се тоа, но дефинитивно се исплатува. Јас секогаш велам дека има многу жртвување, имав многу тешкотии за да стигнам до каде што сум во моментов, но сега се исплатува сето тоа. Сепак, иако знам дека сум добро платен сега, повторувам дека мора да се биде паметен со тие пари, бидејќи нема да сум вака платен засекогаш. Затоа мора паметно да се користат парите кои што доаѓаат сега и да се инвестираат соодветно во грижа за себе во моментов, но и за во иднина.
ББА: Од каде дојде идејата за „YouTube“ каналот, кој што го отворивте? Таму може да најдеме многу забавни видеа од Вас, но исто така, може и многу да научиме од тие видео содржини. Како дојдовте до таа идеја?
Александар Волкановски: Јас уживам во тоа, забавно е, но исто така се работи и на билдање на брендот. Јас сум професионалец, имам работа и ја завршувам својата задача, ги одработувам тренинзите најпрофесионално. Но, мислам дека „YouTubе“ каналот има сосема поинаков ефект бидејќи сакам луѓето да видат точно каков сум и што сакам да постигнам, да го запознаат малку повеќе мојот карактер. Јас не сум совршен, но давам се' од себе за да бидам добар пример и колку што можам повеќе да им возвратам на луѓето, на моите поддржувачи. „YouTube“ каналот е можност да го постигнам токму тоа. Но, не се работи само за тоа. Јас сакам да го билдам својот бренд и има многу што да се стори за тоа. Со УФЦ очигледно за сега парите што се заработуваат се добри, ама не можам да се потпрам на тоа засекогаш. Затоа, „YouTube“ каналот нуди нова можност. Тоа е забавната страна од работата. Има кратки анализи, инволвирав и готвење во видеата и сите тие работи со кои што може да продолжам да се занимавам откако ќе ја завршам својата кариера. Тоа се многу можности со кои што ќе може да се занимавам и откако ќе ја завршам својата кариера во рингот. Се работи за стратегиска одлука, но во исто време јас навистина многу уживам во тоа. Сакам луѓето да ме запознаат кој сум зад сцената и кога не сум на тренинзи.
ББА: Како оваа професија стана Ваш избор? Бидејќи знаеме дека пред да почнете да се занимавате со боречки вештини бевте рагби играч.
Александар Волкановски: Отсекогаш ги сакав борбените вештини, a и моето семејство исто така. Татко ми и чичковците секогаш зборуваа за тоа и гледаа бокс и борби. Така што, ние отсекогаш имавме пасија кон тоа. Се сеќавам дека кога бев мал постојано гледав борби на ТВ и апсолутно уживав во тоа. Уште тогаш знаев дека тоа е нешто што навистина сакам да го правам, така што може да се каже дека оттаму тргнува целата љубов кон спортот. И пред да бидам рагби играч јас се занимавав со боречки вештини. Сонував и постојано мислев на тоа. И на 22 години започнав со „ММА“ тренинзи (мешани боречки вештини), што е можеби малку чудно бидејќи навистина е ретко некој да влезе во спортот на таа возраст и да биде многу успешен во тоа. Но, јас успеав и докажав дека може да се постигне тоа, па сакам да ја споделам таа порака, да им покажам на луѓето дека може да влезеш во спортот и подоцна, а да бидеш многу успешен. Јас започнав полесно и подоцна, а сепак, како што кажав, Александар Велики сега го освои УФЦ. Се' може да се случи дури и ако се започне подоцна.
ББА: Тоа треба да е добар мотив за многу луѓе.
Александар Волкановски: Да, токму тоа е и основната причина за мојата активност на социјалните медиуми и на „YouTube“ каналот, се обидувам да ја споделам пораката со многу луѓе, да ги мотивирам, сакам секој да разбере и да види дека се' е можно.
ББА: Дали е вистина или мит тоа дека за време на рагби кариерата сте биле играч со прекумерна телесна тежина и тоа всушност сега претставува некаква предност и Ви дава дополнителна сила во борбите?
Александар Волкановски: Мислам дека е така. Позицијата на која што играв рагби беше таква што дури и покрај тоа што бев доста тежок, јас бев низок и помал во споредба со другите играчи кои беа на таа позиција. Многумина од противниците не размислуваа баш за мене, ама секогаш ме бркаа. Јас сметав дека грешат со таквиот став, не само поради тоа што сум уверен во силата што ја имам во себе, туку и психолошки, поради тоа што успевав да надиграм двојно поголеми играчи од себе. Тоа се предности што ги добив затоа што сум играл на позиција на која што никогаш не би можел да играм со својата големина. Ја имав таа сила во себе и подоцна, кога влегов да се натпреварувам во оваа дивизија. И не само тоа. Имав психолошка предност дека јас сум тој поголемиот, потежок, посилен противник. Уште го имам тоа чувство и навистина сметам дека тоа ми дава предност. Јас и сега се пресметувам со момци многу поголеми од мене и тоа многу успешно. Забавно е, навикнат сум на тоа.
ББА: Секако дека сте пример и мотивирате многу луѓе, но како наоѓате мотивација за себе? Сигурна сум дека некогаш во животот сте имале падови, бидејќи секој човек ги има. Што Ве мотивира во такви моменти?
Александар Волкановски: Јас не барам мотивација, не сум таква личност. Мислам, немам потреба да барам нешто да ме мотивира. Целите што си ги имам поставено во кариерата, работите што ги посакувам, на пример посакував да сум шампион, па да ја одбранам титулата, па уште еднаш да го сторам истото и уште многу поставени цели пред себе, тоа е мојата мотивација. Важно е дека сум многу дисциплиниран и правам се' што треба за да ги постигнам своите цели и да бидам таму каде што сум. Тоа значи и многу жртвување, некогаш дури и ќе направиш нешто погрешно, но се учи од грешките, продолжуваш напред, продолжуваш да правиш тоа што треба и остануваш дисциплиниран. Тоа ме мотивира. Тешко е во секој случај.
Ако треба да кажам дека нешто ме мотивира, тогаш веројатно тоа е моето семејство, моите деца. Затоа ги имам и поставено тие цели. Си ги поставив целите бидејќи треба да сум успешен за да се грижам за своето семејство. А како ќе бидам успешен? Со тоа што мора да се појавам во сала на тренинг секој ден, мора да сум на диета, мора да следам насоки од нутриционист, мора да бидам професионалец. Секако дека има денови кога не сакам да одам во теретана, но во секој случај ќе се појавам. Тоа е жртвата, понекогаш ќе пропуштам нешто поради обврските, не можам да се забавувам секој викенд, мора да останам префесионалец и да правам што е потребно. Само тоа ми е важно. Затоа, ако треба да потенцирам и да издвојам нешто како мотивација, тогаш ќе речем дека мотив ми е да бидам успешен за своето семејство.
ББA: Од една страна гледаме дека во рингот сте полни со самодоверба и агресија. Но, од друга страна, сте вистински витез, кој знае да го пофали противникот кога ќе направи добар потег или искрено да ја честита победата на противникот. Тоа Ве прави на некој начин џентлмен во рингот. Сме виделе неколку ситуации, на пример, во борбите со Кореан Зомби или Брајан Ортега, кога можевте да ги тепате буквално до крај, но запревте. Како успевате да ги контролирате емоциите на терен, кога адреналинот е во налет?
Александар Волкановски: Тоа за мене е само спорт. Се работи за спорт со целосен контакт. Понекогаш има луѓе кои се повредени поради тоа што го работиме. Но, јас не ги мразам своите противници, сакам тие да си отидат здрави дома кај своите семејства. Секако дека има случаи кога мора да сториш што е неопходно за да победиш, но во исто време сочувствувам со нив, како со Кореан Зомби. Може да кажам дека тој беше готов и навистина не сакаше да продолжи. Се сеќавам дека јас запрев и го прашав дали е добро. Рече да. И повторно прашав дали си сигурен? Тоа е нешто што го имам во себе, секогаш сум човекот кој покажува грижа. Секогаш прво треба да се биде човек. Јас тоа го имам, иако некогаш мора да се стори што е неопходно. Ќе повторам, ова е спорт, но во исто време јас сакам противникот да се врати дома кај своето семејство здрав. На тоа сум многу горд. Успевам да го постигнам тоа и да бидам тоа што сум, не мора да се преправам дека сум нешто друго. Останав свој и многу сум горд на тоа, бидејќи мислам дека нема многу атлети и многу УФЦ борачи за кои коректноста е особина и чиј карактер останал ист во текот на целата кариера.
ББА: Кој е за Вас најважниот, најголем, најдобар момент во кариерата до сега?
Александар Волкановски: Искрено има многу моменти, очигледно освојувањето на светската титула беше еден од нив. Но, мислам дека еден од моментите на кој што секогаш ќе се сеќавам како на нешто посебно можеби е моментот кога го победив Ортега, кога ме имаше на гилотина, а јас се извлеков и излегов подобар во борбата. Зошто го споменав тоа? Иако јас добро знам кој сум и го докажувам тоа постојано на тренинзите во сала, сепак тука беше вистинска ситуација во која што требаше да му покажам на светот кој сум јас, дека сум подобриот. И кога луѓето ќе ме прашаат што те прави шампион, тоа е токму таа особина, дека нема откажување, нема бегање, нема престанување со обиди... Токму таа ситуација, тие 30 секунди покажуваат точно кој сум, зошто и како сум дојден до тука.
ББА: Имате многу фанови во Македонија кои Ве поддржуваат, претпоставувам дека веќе го знаете тоа. Дали има шанси некогаш да Ве видиме во ринг во Скопје? Дали ја имате Македонија на листата места каде што би сакале да организирате борба?
Александар Волкановски: Да, јас би сакал да се борам таму и мислам дека дефинитивно може да се случи тоа. Има многу добри спортисти кои што доаѓаат од Македонија, има неколкумина УФЦ борачи. И не само од таму, туку и во Австралија и во светот има многу Македонци кои сакаат да бидат дел од УФЦ борбите. Дефинитивно наскоро ќе организираме настан во Македонија и тоа ќе биде одлично. Но, јас всушност ќе направам тура, сакам да одам секаде и тоа би требало да се случи следната година. Тогаш планирам да дојдам во Македонија и ќе одам на многу места. Ќе дојдам во Скопје, во Беранци, тоа е местото каде што живееше татко ми и дел од моето семејство, потоа ќе одам во Битола и низ целата држава. Тоа е нешто што отсекогаш сакав да го направам, уште откако добив УФЦ појас. Но, беше тешко да се спроведе поради термини, немавме време, а потоа се случи и пандемијата. Но, сега сме во позиција кога сакаме да дојдеме таму. Знаете, луѓето од Македонија ми даваат многу поддршка, отсекогаш ме поддржуваа и сега сакам да им возвратам. Сакам да дојдам таму, да го земам УФЦ појасот, да им го покажам, да им дадам да го допрат и да го прослават освојувањето на шампионската титула заедно со мене. Едвај чекам да се случи тоа.