Исцрпеноста од работа се враќа на голема врата

Поминаа 50 години откако терминот за исцрпеност од работа (анг. burnout) влезе во корпоративниот лексикон кога Херберт Фројденбергер, њујоршки психолог, прв го идентификува. Би сакала да можам да ви кажам дека ја надминавме оваа појава, но, наместо тоа, исцрпеноста се враќа, и тоа со одмазда. Неодамнешните податоци од „Делојт“ (Deloitte) и истражувачката компанија „Воркплејс интелиџенс“ (Workplace Intelligence) наведуваат дека околу половина од работниците велат дека се исцрпени или под стрес, а 60 отсто од вработените велат дека би размислиле за промена на работното место за да си овозможат подобра благосостојба.

Претпоставката дека сегашните корпоративни програми за благосостојба се доволни е ставена на сериозен тест. Еве зошто...

Прво и основно, никогаш не потценувајте ја моќта на токсичната работна средина. Не е случајно што најстримувана серија во САД за време на ковид-19 во 2020 година беше „Канцеларијата“ (The Office), која всушност е сатира за секојдневието на канцелариските работници.

И претходно имам пишувано за потребата од ангажман за борба против стресот уште на самото работно место. Сузи Орбах, психоаналитичарка и социјална критичарка, ми рече: „Работата е место каде што живееме и каде што се надеваме дека ќе се оствари нашата потреба за поврзување, придонес, стимулација и ангажман. Кога работата нуди мало совпаѓање со личните преференции или ниска стимулација, тоа предизвикува незадоволство“.

Светската здравствена организација (СЗО) ја додаде исцрпеноста како „професионален феномен“ во својата класификација на болести во 2019 година: не како медицинска состојба сама по себе, туку како „синдром конципиран како резултат на хроничен стрес на работното место што не е успешно управуван“.

Со други зборови, лошата работа или лошо координираната работа прави да се чувствувате лошо, што, пак, влијае на продуктивноста.

Ако првата причина за враќањето на исцрпеноста е стариот проблем со лошиот менаџмент и токсичните работни места, втората е понова појава, имено хаосот што го направи долгогодишната пандемија на ковид. Тоа беше надвор од контролата на вработените и на работодавците и се покажа како погубно за менталното и физичкото здравје, дома и на работа. 

Depositphotos

Низ светот, Организацијата за економска соработка и развој известува дека една третина од работниците доживуваат оптоварување со работа. Во Обединетото Кралство, 30 милиони работни денови беа изгубени од 2021 до 2022 година, а речиси еден милион од нив биле поради стрес, депресија и анксиозност поврзана со работата. Светската здравствена организација објави 25 отсто зголемување на стресот и анксиозноста низ светот по коронавирусот.

Тоа става фокус на тоа колку е невообичаена модерната благосостојба на работното место со искуството по ковид-19. И покрај огромниот обем на корпоративниот пазар за благосостојба, кој треба да се удвои од над 50 милијарди долари на 100 милијарди долари до 2032 година, многумина од нас го поврзуваат со слаби нешта, од акцент на вниманието до идејата дека станува збор за презентација на канцелариите како убаво место за работа наместо да им се помага на работниците да бидат најдобрата верзија од себеси. 

Сирита Браун, главна службеничка за работа со персоналот во британската банка „Вирџин мани“ (Virgin Money), ми рече: „Не е дека ковид донесе повеќе стрес сам по себе, туку природата се промени. Сите работни места сега се 'секогаш вклучени' и постои очекување дека вашиот дневник може да го пополнат други ако најдат празнина. Оддалечувањето од вашиот лаптоп може да изгледа како повик на бунт“.

Браун ја наведува нивната програма, за која вели дека е „целосно флексибилна за работа во канцеларија/дома и ги охрабрува луѓето да работат во часовите што им одговараат за нивната позиција“.

„Вирџин мани“, како и многу компании, исто така им дава на вработените „денови на благосостојба“ покрај нивните основни слободни денови, но ме импресионира пред сè посветеноста да се преформулира она што им треба на работниците, а не стариот ригиден модел каде што менаџерот одлучува за тоа што им треба ним.

Време е да се работи во поголема рамка. Да се потсетиме дека оригиналната дефиниција на СЗО за здравје вклучува „социјална благосостојба“.

Тоа значи едно пред сè: време е да се грижиме еден за друг и за себе на нови начини во овие нови времиња.

Во моментов нема коментари за веста. Биди прв да коментира...

Остави коментар