Помина повеќе од една деценија откако интернет-генерацијата се навикна на претплати на „Амазон прајм“ (Amazon Prime), „Хулу“ (Hulu) и „Нетфликс“ (Netflix). Имаше смисла кога „Епл мјузик“ (Apple Music) и „Спотифај“ (Spotify) се приклучија, наплатувајќи за неограничен стриминг на музика. Некои луѓе дури се претплаќаа на пакети, како што е пакетот за убавина на „Фабфитфан“ (FabFitFun) или пакетот за нега на „Долар шејв клаб“ (Dollar Shave Club).
Но економијата на претплати конечно отиде предалеку. На пример, сега во понудата можете да најдете бесплатен ладен чај со месечна претплата на „Панера“ (Panera) за 11,99 долари, бесплатна испорака на грицки од „Севен илевен“ (7-Eleven) за 5,95 долари или кинеско-американска храна од „ПФ Ченгс“ (PF Changs) за 6,99 долари месечно. Но претплатите не завршуваат тука. Компании како „Свитгрин“ (Sweetgreen) и „Сефора“ (Sephora) сега нудат претплати за попусти на нарачки или бесплатна испорака истиот ден.
Доколку имате чувство дека сте навлечени на премногу претплати, не грешите. Тешко е да се остане во чекор со сите трендови, па дури и ако го правите тоа, можеби на крајот во „Панера“ ќе јадете многу помалку отколку што мислевте по првите неколку месеци со бесплатниот ладен чај. За некои компании тоа е дел од пресметките, а имаат и бонус со тоа што собираат податоци за потрошувачите додека тие плаќаат за привилегијата за бесплатна испорака. Каква кражба!
За трговците на мало, програмите за претплата наспроти програмите за бесплатни награди имаат смисла. Но во време кога луѓето трошат сè помалку, трговците на мало треба да ја подигнат границата за да ги убедат вознемирените потрошувачи да трошат дополнителни пари во услови на превирања.
Па, зошто одеднаш изгледа како сите да нудат некаков вид претплатнички пакет? Постојат неколку причини. Трошоците за стекнување нови клиенти вртоглаво се зголемија во последниве години бидејќи компаниите и владите го ограничија следењето на податоците. Оперативниот софтвер за мобилни уреди на „Епл“ им овозможи на корисниците да го откажат следењето и да го ограничат обемот на податоци што ги собираат продавачите. „Мозила“ (Mozilla) и „Гугл“ (Google) почнаа постепено да ги укинуваат колачињата од трети страни на своите мрежи, дополнително ограничувајќи го собирањето податоци, додека Калифорнија донесе закон за приватност во 2018 година, поставувајќи преседан за другите држави.
Компаниите што на тој начин се отсечени од своите стари навики за собирање на потребните податоци бараат нови начини да дознаат повеќе за желбите на корисниците и да ги продаваат своите производи или услуги. Ова значи дека на компаниите им требаат повеќе податоци собрани директно од нас и со наша согласност. Излегува дека програмите за претплата не само што им дозволуваат да ја добијат нашата согласност за споделување информации туку се согласуваме и да им платиме за тие информации во замена за бесплатни бенефиции.
Членството „Амазон прајм“ докажа дека програмите за претплата се многу профитабилни. „Амазон“ го зголеми својот приход од претплати за повеќе милијарди долари, откако минатата година ја зголеми цената на „Прајм“ од 119 на 139 долари за американските членови. Компаниите што се нови во играта со претплати добиваат и подобри деловни резултати. Коосновачот на „Свитгрин“, Николас Џамет, им кажал на инвеститорите во декември дека секој претплатник на „Свитпас“ направил најмалку пет трансакции повеќе отколку претходно за време на едномесечниот пилот минатата година.
Bloomberg
Компаниите се надеваат дека премиум-корисниците се во рамнотежа со оние што не ги користат толку многу поволностите од претплатата. Така, можеби некои од клиентите купуваат во „Севен илевен“ и добиваат целосна вредност за своите пари, додека другиот дел пасивно ја плаќа претплатата и заборава да ја користи. Трговците на мало и рестораните имаат доста добри шанси да ги натераат луѓето да се претплатат и да заборават. Компанијата за истражување на пазарот „Ц+Р рисрч“ (C+R Research) минатата година откри дека луѓето плаќаат во просек по 219 долари месечно за претплати, што е околу 100 долари повеќе отколку што првично се мислеше.
Бидејќи луѓето се враќаат на работа во канцелариите и има повеќе социјална интеракција отколку за време на пандемијата, постои надеж дека пакетите за претплата ќе помогнат да се поттикне секојдневното купување. Сепак, поголемиот дел од секојдневниот шопинг го нема. Повеќето луѓе имаат хибридни работни распореди, при што дел од неделата работат во канцеларија, а остатокот од дома. Можеби претплатата на „Свитгрин“ функционираше во ерата пред пандемијата, но како ќе биде сега? Не толку многу кога можете да направите салата дома, а и штотуку сте потрошиле пари за претстојното летно патување.
Дури и за оние претплати што апсолутно ги сакаме, изборот може да биде збунувачки. Со „Шоутајм“ (Showtime), „Ејч-би-о“ (HBO), „Тед Ласо“ (Ted Lassо) на „Епл ТВ+“ (Apple TV+), која премиерно се прикажува во исто време заедно со стандардните спортски претплати, (и секако) „Нетфликс“ (Netflix), лесно ќе издвоите над 100 долари за вечерна забава. А има и претплати за деца. Така, поевтината иднина на која луѓето се надеваа всушност не е поевтина.
Со претстојната економска криза, луѓето сакаат да ги намалат трошоците, да се одлучат за поевтини опции и да се откажат од некои луксузи, а на ова се додава и презаситеноста од огромните претплати. Компаниите ќе мора да размислуваат покреативно за тоа како можат да им помогнат на потрошувачите да заштедат време или пари. Конечно дојде време да се рестартира економијата на претплати.
.webp){kind=icon}