Како управуваат со имотот трговците како „Лидл“ и „Меркатор“

Моделот по кој трговските синџири денес управуваат со недвижен имот и начинот на кој тие инвестираат во нивната малопродажна мрежа е значително променет во споредба со периодот пред десет години. Претходно, со проширувањето на продажната мрежа, основна стратегија на трговците беше интензивно купување недвижен имот, кој често се финансираше со банкарски заеми, што дополнително влијаеше на значителното задолжување на компаниите. „Агрокор груп“ (денес „Фортенова груп“, сопственик на „Конзум“ и „Меркатор“) е најдобар пример за тоа во регионот.

Стратегијата за инвестирање во недвижности беше прифатлива кога цените на недвижностите беа ниски, но денес, кога достигнуваат вртоглави височини, трговците претпочитаат да ги изнајмуваат. Аранжманите за продажба и закуп (на англиски: sale and lease back) станаа сè попопуларни благодарение на позитивното влијание што го имаат врз готовинскиот тек на компанијата, што потоа може да се искористи за нови деловни можности и проширување на бизнисот или за намалување на задолженоста во билансот на состојбата. Ова е особено корисно за традиционалните трговци, кои, по правило, имаат и управуваат со големи основни средства.

Во некои случаи просторот што претходно го користеа само трговците на мало, сега се претвора во помали малопродажни паркови за неколку закупци. Тоа значи дека трговецот сега користи (изнајмува) помал простор, што има повеќе позитивни ефекти за компанијата: свеж паричен тек од продажбата на средства, пониски трошоци по продажна единица (поради помалата големина) и потенцијал за поголема продажба благодарение на повеќе посетители на поврзаните продавници. Тоа најдобро можеме да го видиме на примерот на „Делхаиз“ (Delhaize) во Србија и „Меркатор“ во Словенија. „Делхаиз Србија“ му ги продаде просториите на хипермаркетот „Темпо Ада“ во 2022 година, но компанијата продолжи со малопродажните активности на истата локација, само во различен (помал) формат. „Меркатор“ во Словенија започна слична практика во 2021 година, кога беа продадени 22 малопродажни места, а потоа изнајмени. Дополнително, оваа компанија најави продажба на земјиште на одредени инвеститори што во соработка и за потребите на „Меркатор“ ќе градат недвижен имот што ќе ѝ го изнајмат на компанијата.

Слични стратегии може да се видат во телекомуникациската индустрија. Денес телекомуникациските оператори ја продаваат инфраструктурата на мобилните мрежни столбови за да добијат свежи средства за понатамошен развој на нивната основна дејност, додека продолжуваат да ја користат инфраструктурата под закуп.

Влезот на големите традиционални трговски синџири од развиените земји вообичаено беше преку преземање или приватизација на државни претпријатија. Дисконтерите како „Лидл“ или „Хофер“ („Алди“) покажаа сосема поинаква стратегија за влез на нови пазари, имплементирајќи ги преку гринфилд-инвестиции. Сметаме дека зад ваквите одлуки стои потребата да се контролира целокупниот бизнис и да се обезбеди поголема независност на деловниот менаџмент. „Лидл“ експанзивно отвора повеќе продавници одеднаш за да ги искористи ефектите од економиите на обем врз основа на нивната добропозната политика на централизирани набавки за повеќе пазари. Овој вид деловна политика резултира со пониски влезни трошоци, што ѝ овозможува на компанијата да работи со конкурентни цени. Во случајот на компаниите како „Хофер“ или „Лидл“, најголемиот дел од основните средства е во нивна сопственост, додека кај традиционалните трговци на мало е околу 70-80 отсто, со потенцијал за дополнително намалување.

Во моментов нема коментари за веста. Биди прв да коментира...

Остави коментар