Велика Британија не треба да ги повтори грешките на САД со странските студенти

Граничната политика ретко била толку токсична. Сепак, дури и владите кои се загрижени за миграцијата имаат секаква причина да ги поздрават бистрите дваесетгодишници кои се појавуваат со чекови за школарина, подготвеност за работа и повратни билети. САД се закануваат дека ќе го нарушат тој проток со нова контрола на странските студенти. Тоа е уште поголем поттик за Велика Британија да не ја направи истата грешка.

Во прашање се напорите за рестартирање на двонасочниот проток на студенти и млади работници што радикално се намали откако Велика Британија гласаше за напуштање на Европската Унија (ЕУ) во 2016 година. Двете страни предложија програма за размена на искуства на младите меѓу Велика Британија и ЕУ, која би создала реципрочни визи, потенцијално со времетраење до две години, за лица од 18 до 30 години да работат, учат, волонтираат или едноставно да патуваат. Меѓутоа, ако бргу не ги разработат деталите, идејата е под ризик да стане жртва на истиот нативизам и ширење страв што претходно доведе до одлуката за Брегзит.

Економската вредност на оживувањето на таквите размени е јасна. Покрај киријата, школарините што се двојно поголеми од локалните цени и другите расходи, меѓународните студенти секоја година додаваат милијарди фунти во британската економија. Тие школарини ги одржуваат училниците и лабораториите отворени и за британските студенти, со оглед на тоа што давачките за домашните студенти се замрзнати од 2017 година и едвај се промениле од 2012 година.

Надвор од училиштето, многу млади луѓе пополнуваат витални работни места, од точење пива до грижа за деца и работа на градилишта. Културните и социјални врски што се негуваат за време на овие престои можат да помогнат да се поправи дел од оштетените врски од британското влијание.

Откако Велика Британија официјално го напушти единствениот пазар на ЕУ во 2020 година, бројот на студенти со седиште во ЕУ падна на нешто над 75.000, што е едвај една десетина од групата странци. Велика Британија, исто така, се откажа од Еразмус+, програмата за размена што претходно им дозволуваше на околу 17.000 студенти и практиканти да поминуваат време во европските земји секоја година. А во налет на бркање наслови, последната конзервативна влада им забрани на повеќето постдипломски студенти да ги носат лицата што ги издржуваат и покрај оскудните докази за злоупотреба на таквата можност.

Bloomberg Mercury

 

Стравувањата од олабавување на граничните контроли се претерани. Повторното приклучување кон Еразмус+ нема да го врати слободното движење од пред Брегзит: квотите за дојдовните Европејци ќе бидат ограничени, исто како и престојот и ќе се спроведуваат биометриски проверки при излез. Парламентот би можел да го заостри притисокот кога сака.

Опсегот исто така би бил скромен. Минатата година Велика Британија издаде само 24.437 визи за мобилност на млади на граѓани на Австралија, Канада и неколку други земји со кои има договори - само 2,5 проценти од сите дозволи за престој. Дури и удвојувањето на таа бројка за Европејците едвај би се регистрирало во вкупните миграции.

А од гледна точка на Велика Британија, времето не може да биде подобро. Американскиот Стејт департмент неодамна им нареди на конзулатите да ги паузираат интервјуата за студентски визи додека се подготвува нов режим за проверка на објавите на социјалните медиуми. Меѓународните студенти трошат околу 43,8 милијарди долари годишно во САД за школарина и други трошоци. Повторување на падот на уписите од ерата на пандемијата би било многу штетно за многу американски колеџи. Како домаќин на многу од врвните универзитети во светот, Велика Британија е идеално позиционирана да собере дел од одливот.

Премиерот Кир Стармер покажа прагматизам најавувајќи поддршка за програмата на која првично се спротивстави. Но, засега сето ова е само првичен договор. Двете страни се со различни ставови околу големината на квотите, нивото на надоместоците (Европа сака враќање на еквивалентноста на надоместоците за студентите од ЕУ), должината на престојот и други детали. Доколку условите не се договорат брзо, планот ризикува да се заглави во британската имиграциска политика.

Одложувањето на договорот не само што остава непотребни бариери, туку ризикува и да ја поткопа довербата потребна за завршување на договорите во други области, од одбраната до земјоделската трговија. Во меѓувреме, наградата е низа млади Европејци кои изнајмуваат станови, купуваат билети за воз и често стануваат доживотни амбасадори за нивните земји домаќини. Дополнително одложување би било глупаво.

 

Во моментов нема коментари за веста. Биди прв да коментира...

Остави коментар