Шест корисни трикови за максимално уживање во патувањата

Пет континенти, 15 земји, 52 лета и 2.500 точки на интерес - тоа е мојот овогодишен извештај, а сето тоа во име на истражување и развој додека известувам ширум светот за „Блумберг“ (Bloomberg Pursuits). Многу луѓе го обиколуваат светот исцрпени за работа, но не сум сигурен дека многу луѓе го прават тоа како што го правиме ние, новинарите.

На крајот на краиштата, не тврдам дека сум експерт за секое место за кое пишувам. Моја работа е да разговарам со што повеќе луѓе и да научам дотолку повеќе за местата каде што живеат.

Еве некои од местата за кои не можам да престанам да размислувам од мојата година на патување, заедно со неколку трикови за патување.

Најдобрите нови ресторани воопшто не се ресторани

Многу од моите омилени оброци во 2024 година беа зготвени во неофицијални ресторани и вечерни клубови, што сведочи за тоа колку е прескапо да се води конвенционален ресторан овие денови.

Во Сингапур уживав во обилните порции на Шен Тан во нејзиниот микроресторан (во него има само една маса). Таа проценува дека има околу 3.000 бизниси како нејзиниот низ градот-држава, бидејќи локалните трошоци за недвижности продолжија да се зголемуваат во последната деценија.

Во Торонто, готвачот Кен Јау, исто така, ги заобиколува трошоците за недвижнини на креативен начин: по години готвење под водство на Хестон Блументал во неговите ресторани ширум светот, тој се врати во својот роден град, каде што го отвори многу популарниот викенд клуб за вечера. Се наоѓа на неверојатно место: во неговото ателје за керамика. Кога не е зафатен со дизајнирање садови за некои од најпознатите ресторани во градот, тој подготвува главни јадења со азиски нагласок.

Ако треба да доделам награда за најдобриот залак на годината, таа ќе биде за сочното парче стек испечен на жар во уругвајскиот ресторан „Ринкон Ескондидо“ (Rincon Escondido) во Сао Паоло. Од досега напишаното веројатно веќе нема да се изненадите кога ќе прочитате дека ниту овој не е нормален ресторан: тоа е мало место каде главно се послужуваат пијалоци и е сместено во затворена градина од споредна улица во населбата Вила Мадалена во градот. Местото работи околу шест до осум дена месечно, а гостите плаќаат билети за влез и ги гледаат мајсторите на скарата додека го подготвуваат стекот.

Ако направите 10.000 чекори, тоа може да доведе до 10.000 нови пријатели

И покрај мноштвото алатки за комуникација кои ни се на дофат, луѓето се осамени, што можеби е последица од пандемијата. Како резултат на тоа, многу од активностите што луѓето ги препорачаа во 2024 година беа полесни вежби, на кои со мал напор може да се придружите, а се дизајнирани да создадат заедница.

За време на моето патување во Торонто, на пример, основачот на „Хајден риверс турс“ (Hidden Rivers Tours), Метју Џордан, ми рече дека повеќето од луѓето што му се придружуваат на неговата урбана прошетка се локалните жители кои бараат нови пријатели. Во Мелбурн, „Ран д тан“ (Run the Tan) е одлична опција за спринтерите масовно да ги посетат бујните ботанички градини на градот. После тоа сфатив дека потењето во друштво со странци навистина е едно од најпријатните искуства што може да ги доживеете (во странство или дома).

Најдобрите сувенири можат да се вклопат во вашиот рачен багаж

Јас сум тврдоглав минималист, освен кога станува збор за две работи: книги и керамика. Мојата домашна канцеларија е максимално исполнета со нив-тие се работите што ги собирам на секое патување. Мојата најценета керамика од овогодинешниот дестинации вклучува неколку конвексни садови инспирирани од природата од „Естудио Хелоса Галвао“ (Estúdio Heloisa Galvão) и мала шолја со тркала од „Мелекени керамикс“ (Melekeni Ceramics) во Богота. Во време кога чекираниот багаж може да ве чини исто колку и регионален лет, ваквите видови подароци се најлесниот начин да ги поддржите локалните уметници, а притоа да ги вклопите во рачниот багаж.

Најдобрата хибридна работна ситуација е и највкусна

Верзијата „работа од хотел“никогаш не е толку удобна како што хотелиерите би сакале да верувате, дури и откако мноштво од нив направија надградби од ерата на пандемијата со бироа во собите. Па, кога се ближат крајните рокови обично се „отворам“ на сосема друго место, како на пример кафуле. Придобивката од тој пристап е спојување на работата со добро пециво и кафе, каде и да одам. Тоа е метод што силно го препорачувам, а кој ќе ви помогне работејќи да ја откриете и културата на градот.

Манчестер ја зема наградата за најмногу места за дружење по глава на жител, во голема мера благодарение на неговата голема студентска популација.

Да живеев во Богота, „Тропикалија“ (Tropicalia) ќе беше моето вообичаено место каде што се служи кафе со светла боја на цреша под крошна меѓу многу листови од палми во саксии. Тоа е совршено место да се заврши работата и да се ужива во локален вкус во исто време.

Дополнителен поздрав оди за шик кафулето „Кафе Патачу“ (Cafeu Patachou) во Индијанаполис. Неговата забавна, самонаречена мантра „студентски сојуз за возрасни“ навистина вреди одека времето за појадок изминува со редовните посетители кои меѓусебе веќе се познаваат. Исто така, ми се допадна енергијата во „Флере Фугле“ (Flere Fugle) во поновата населба Нордвест во Копенхаген. Сместен е во адаптирана гаража за поправка на автомобили која сега функционира како заеднички простор посветен на ширење и зачувување на демократијата-многу дански.

Предградијата се во тренд

Со оглед на тоа што патниците сè повеќе се заинтересирани да скршнат од стандардната патека, најкул новото нешто што може да се направи е да се отиде во предградијата. Ама, навистина.

Во Рејкјавик избегнете ги бројните туристи упатувајќи се кон Хафнарфјордур, мало пристаниште со светло обоени куќи и стари дрвени бродови кои ѕвечкаат во пристаништето. Внатре во функционалната стаклена градина, се наоѓа префинетарниот ресторан „Сол“ (Sól), каде што гостите седат на масите издигнати над истите градинарски сакции што ја снабдуваат кујната.

Во Манчестер, одете наназад до Алтринчам, предградие на крајот од градската трамвајска линија во близина на меѓународниот аеродром. Тоа е местото каде што ќе го најдете преслаткиот пазар Алтринчам, стар 735 години, кој е преполн со продавачи на производи и занаетчии и има сопствена сала со храна.

Најдобрата пица повеќе не е во Њујорк или Италија

Да, секогаш треба да се фокусирате на домашната храна во земјите што ги посетувате. Но, кога ви треба излез за бегство од трпезаријата надвор од вашата удобна зона, потегот повеќе не е да нарачате клуб сендвич од собната услуга во хотелот. Ваквите денови се наменети и за пица. Навистина, најдобрите парчиња што ги пробав оваа година не беа во Италија или Њујорк (здив!): „Ронан“ (Ronan) во Лос Анџелес, „Савој“ (Savoy) во Токио и „Јорошику“ (Yoroshiku) во Кјото-сите ме воодушевија со нивните верни наполитански кулинарски креации и совршено испечени кори.

 

Во моментов нема коментари за веста. Биди прв да коментира...

Остави коментар