Сите би сакале да прават скапи автомобили. Автомобилската индустрија за време на пандемијата и проблемите со синџирите на снабдување, производството го насочи кон изработка на поскапи модели. „Рено“ (Renault) се најде во доста тешка ситуација. За разлика од „Фолксваген“ (Volkswagen) или „Стелантис“ (Stellantis), немаше луксузен бренд ниту престижни и многу профитабилни модели на кои би можел да им ги додели скапоцените чипови. Затоа, престижен модел на „Рено“ не успеа да стигне доволно брзо.
Фото: Uroš Božin
„Рено“ всушност има доста долга историја на престижни модели. Можеби се сеќавате на „вел сатис“ или „сафран“. Сега улогата на најпрестижен модел ја презеде „рафал“ (Rafale), кој веќе со своето име најавува огнен пристап. „Рафал“ е несомнено важен – го користи и францускиот претседател Емануел Макрон. Веројатно може да се каже дека е најважното „рено“ на светот.
Фото: Uroš Božin
Најскапото „рено“
Французите велат дека инспирацијата за овој модел е тркачкиот авион „кодрон рено рафал“ (Caudron-Renault Rafale), кој во триесеттите години поставил рекорди во брзина. Линиите на авионот, да бидам искрен, не ги препознав кај автомобилот. Сепак, „рафал“ е несомнено впечатлив. Не само во понудата на „Рено“ туку и на патот. Сигурно ќе освои многу купувачи само со својот изглед, бидејќи со него, „Рено“ ја претстави новата дизајнерска насока. Тоа најмногу се забележува во тесните фарови, острите линии и големата изразена маска.
Фото: Uroš Božin
„Рафал“ е дизајнерски смел, бидејќи има заден дел како купе. Интересно е што по силуетата е доста сличен на веќе споменатиот „сафран“. Во најскапата верзија „ателие алпин“ (Atelier Alpine), со огромни тркала од 53 сантиметри и мат сина боја, привлекува многу погледи. Роднина од САД се зачуди од појавата на „рафал“: „Овој модел кај нас не постои“, точно забележа.
Фото: Uroš Božin
Освежена кабина на „аустрал“
Кабината е позната, бидејќи „рафал“ суштински ја дели платформата со „аустрал“, поради што внатрешностите се речиси идентични. Тука информираат и забавуваат екранот пред возачот и вертикално поставениот екран чувствителен на допир. „Рафал“ се разликува од „аустрал“ во деталите. Меѓу нив се многу удобните и квалитетни спортски седишта, кои добро ја следат линијата на телото. При влегувањето светка логото на потпирачите за глава. Карактеристични се и шевовите во контрастни бои на вратите, воланот и централната конзола. Најскапата верзија има и сини подни облоги и обложени прегради на вратите.
Фото: Uroš Božin
Комбинацијата на материјали и бои дава чувство дека станува збор за посебен автомобил. Изработката е солидна, а острите линии некако ме потсетуваат на кабините на „ауди“. Материјалите сами по себе не се ништо специјално, што не мора да биде минус – дури и етаблираната премиум конкуренција сè повеќе користи просечни материјали. Мултимедијалниот систем е одличен, тешко е да се оспори квалитетот на „Гугл“. Најголемиот проблем на „рафал“ е лошата прегледност. А-столбовите создаваат доста голем мртов агол, а дополнително ги блокираат и страничните ретровизори, отежнувајќи го увидот во работ на тротоарите и пешаците.
Фото: Uroš Božin
Кога дизајнот ја замаглува функционалноста
На речиси секоја крстосница и кружен тек се грижев да не го потфатам работ на тротоарот и да не ги оштетам атрактивните тркала. Прегледноста одзади, благодарение на купе задниот дел, не е најдобра. Погледот наназад дополнително го попречува потпирачот за глава на средишното седиште, кој, за среќа, може да се спушти и претвори во потпирач за раце. „Рафал“ е еден од автомобилите со полоша прегледност што ги возев во последно време. Но, како што би рекле модните гуруа: за убавината треба да се истрпи.
Фото: Uroš Božin
Патниците на задните седишта нема да чувствуваат неудобност. И покрај спуштената линија на покривот, има доволно простор за главата, а речиси рамната заднина на подот овозможува да се седи удобно и на средното седиште без поголеми компромиси. Искуството дополнително го збогатува покривниот прозорец, кој нуди четири нивоа на проѕирност. Во стаклото е вградена специјална фолија со кристали, која реагира на електричен тек. Може да се избере и затемнување само на задниот или предниот дел на кабината.
Фото: Uroš Božin
Моторно воздржан, технолошки со многу иновации
Ако, по примерот на „сафран“ или „вел сатис“, очекувате шестицилиндричен мотор во „рафал“, се лажете. „Рено“ му додели само 1,2-литарски бензински трицилиндричен мотор, но, за среќа, го надгради со електрика. Французите го нарекуваат „хиперхибрид“, а ние би рекле - тоа е плагин хибрид. Основниот „рафал“ е, сепак, хибрид на самополнење. Плагин хибридот има погон на сите четири тркала. Предниот пар на тркала го активира бензински мотор од 110 киловати, со поддршка од уште три електрични мотори. Бензинскиот трицилиндричен мотор е помогнат од 50-киловатен електричен мотор и високонапонски стартер од 25 киловати.
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Двата агрегата на предната оска произведуваат вкупно 146 киловати (200 коњски сили). Предниот електричен мотор овозможува електрично возење до брзина од 70 километри на час. Во тој момент другиот електричен мотор на задната оска, кој има 110 киловати, ја презема функцијата. Вкупната сила на системот е 221 киловат, односно 300 коњски сили. Во практика, распределбата на работата помеѓу предниот и задниот електричен мотор не е забележителна. Благодарение на значителната сила, промените на брзините на автоматскиот менувач се речиси незабележителни, а моторот не е премногу бучен.
Фото: Uroš Božin
Електриката ги ублажува недостатоците на бензинскиот мотор
При понагло забрзување, благодарение на вртежниот момент на електричниот мотор, возилото брзо стартува, додека бензинскиот мотор се „буди“ и го презема работењето дури при околу 50 километри на час. Хибридниот систем е доволно софистициран за да не открие дека под хаубата се наоѓа само трицилиндричен мотор. Електричните мотори и бензинскиот трицилиндричен мотор се добро усогласени. Тие ги ублажуваат несовршеностите на моторот и менувачот. Понекогаш, моторот стартува толку тивко што воопшто не знаев дека работи. По желба, „рафал“ е многу динамичен – до 100 км/ч забрзува за 6,4 секунди, додека во кривините вози онака како што се очекува од урбани теренски возила.
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
Uroš Božin
Погледнете ја галеријата
„Рафал“ со погон на сите четири тркала може да се пофали и со четирикратно управување.
Тоа ја подобрува агилноста при паркирање. Видливоста е добра, иако не уживав во возењето на „рафал“ во кривините. Во спортски режим, суспензијата на автомобилот станува покрута, што ја подобрува контролата, но ја жртвува удобноста. На автопат е многу тивок, додека на полоши патишта кај праговите се чувствува повеќе бучава. Некои хибриди во електричен режим не се целосно тивки, но електричниот мотор во „рафал“ има придушен звук додека го движи возилото. Многумина можеби воопшто нема да го забележат тоа.
Дури и сто километри на струја, но...
Батеријата има нето-капацитет од 22 киловат-часа и полнач со моќност од 7,4 киловати. „Рафал“ го наполнив на станица за полнење за околу три часа, додека полнењето од домашен штекер траеше околу девет часа. Производителот ветува опсег до сто километри. Според нашето искуство, оваа далечина може да се помине при благо време и градско возење, но на автопат очекувајте опсег од 60 до 70 километри. Просечно, преминавме 78 километри во електричен режим со полна батерија. Штета што „рафал“ не дозволува возење на бензински мотор кога батеријата е полна. Конечната потрошувачка на бензин застана на четири литри по околу 1.100 километри, а електриката на добри 22 киловат-часа на сто километри.
Фото: Uroš Božin
|
Почетна цена на моделот (rafale full hybrid): 44.950 евра Почетна цена на тест-возилото (rafale hyper hybrid): 55.790 евра Конечна цена на тест-возилото со опрема (rafale hyper hybrid atelier alpine): 65.240 евра Потрошувачка на тестот: 4 литри |
„Рено“ што не може да си го дозволи секој
Не само на хартија, „рафал“ ветува многу и кога станува збор за дизајнот. Разочарувачки е што за него е наменет само трицилиндричен мотор. Но тоа не е најголемиот проблем. Со електричниот погон, искуството во возењето е одлично. Она што повеќе загрижува се недостигот од видливост и високата цена, која ме шокираше на прв поглед. Комплетно опременото тест-возило чинеше повеќе од 65.000 евра. „Рафал“ нуди солидно хибридно искуство и интересни технички решенија, а сето тоа обвиткано во француски моден дизајн. Главното прашање е дали би платиле 65.000 евра за „рено“.
Фото: Uroš Božin
.webp){kind=icon}
