Германија веќе во неколку наврати го промени својот став за нуклеарната енергија и многу е можно тоа да го направи повторно.
Пред 22 години левичарската влада, составена од социјалдемократите и зелените, одлучи Германија постепено да ја укине употребата на нуклеарна енергија.
Десет години подоцна, централнодесничарската влада одлучи спротивно, дека нуклеарните централи ќе продолжат да работат. Но, само една година подоцна, поради несреќата во Фукушима, се случи нов пресврт. Владата се врати на претходната одлука за постепено затворање на нуклеарните централи.
Според сегашниот план, последните три нуклеарни централи треба да престанат со работа на крајот на оваа година. Но, моментот за тоа е лош. Гасот од Русија е дефицитарен, а замислата на властите беше токму гасот да ја пополни празнината поради исклучувањето на нуклеарните централи, кои лани произведуваа 12 отсто од електричната енергија во Германија.
Сега повторно на власт се социјалдемократите, зелените, но и либералните демократи.
Опозициските демохристијани сакаат да продолжи користењето на нуклеарна енергија. Либералните демократи се согласуваат, но не прават никаква драма за да не ја нарушат коалициската рамнотежа.
Некои, пак, како група која ја чинат 20 универзитетски професори, бараат рестартирање на веќе запрените нуклеарни постројки. Постојат индустриски здруженија кои дури сакаат да инвестираат и во изградба на нови.
Гласни се и европските партнери на Германија, од кои многумина и не ја разбираат суштината на германската хистерија околу нуклеарната енергија.
Франција во голема мера се потпира на своите нуклеарки, а Финска, на пример, смета дека тоа е важен дел од енергетскиот микс.
Некои источни членки на ЕУ, како што се Полска, Романија или Словачка ѝ замеруваат на Германија затоа што навреме не ја согледала штетноста од големата зависност од руски гас.
Има и коментари според кои договорот за намалувањето на потрошувачката на гас од 15 отсто е всушност отстапка за Германија која не била доволно промислена. Словачки функционер праша зошто заштедата не започне со рестартирање на германските нуклеарни централи.
Слично размислуваат и Холанѓаните. Германија би сакала нејзиниот сосед да ја интензивира екстракцијата во најголемите европски наоѓалишта на гас во близина на Гронинген. Но, Холанѓаните се плашат дека тоа ќе предизвика потреси на тлото. Би било полесно да се продаде приказната за зголемено производство на холандските гласачи доколку Германците покажат флексибилност околу нуклеарната енергија.
Она што многу странци не го сфаќаат е дека борбата на Германија против нуклеарната енергија е повеќе „верска војна“ отколку политичка дебата. Многу Германци го поминаа целиот свој живот протестирајќи против нуклеарната фисија, особено членовите на Партијата на зелените.
Тие сега се во владата и имаат одговорност. Некои од нив истакнуваат дека Германија има проблем со гасот, а не со струјата. Донекаде тоа е точно. Континуираната работа на нуклеарните реактори ќе заштеди само четири отсто од германската потрошувачка на гас. Сепак, никој не верува дека тоа треба да биде единствениот чекор, туку еден во низата.
Точно е дека нуклеарната фисија носи ризици, а една од нив се несреќи што доведуваат до радијација. Друг проблем е складирањето на радиоактивен отпад. Сепак, сите видови енергија носат ризици, важно е само да се најде вистинската рамнотежа.
Обновливите извори како што се сонцето и ветерот се пожелна опција, но тие немаат конзистентност. Гасот и нафтата придонесуваат за стакленички гасови, а јагленот е уште повалкан.
Ризиците од нуклеарната енергија, особено со новата технологија, возможно е да се контролираат.
Дури и зелените можат да го согледаат тоа. Оттука, не е невозможно Германија уште еднаш да направи пресврт во односот кон нуклеарната енергија.