Главните платформи за социјално вмрежување имаат некои свои каректеристични одлики. Твитер е за расправии со непознати. Инстаграм е за прикажување на најдоброто од вашите 500 селфиња. Фејсбук е за да дознаете премногу за некој познаник од факултет, а Линкдин е за задолжително ажурирање на професионалниот профил кога барате работа и за да добивате барања да му честитате некому „годишнина од вработувањето“.
Барем така беше порано. Додека другите мрежи стагнираат, менуваат алгоритми или „горат до темел“, Линкдин станува место каде обичните луѓе всушност сакаат да се дружат и да ги споделат своите мислењa. Може дури и да се каже дека е кул.
Линкдин, кој беше купен од „Мајкрософт“ во 2016 година за 26,2 милијарди долари, не ги пријавува просечните бројки за дневни или месечни корисници, што е вообичаена метрика на сајтовите за социјално вмрежување. Но, компанијата тврди дека во пролетта оваа година, корисниците на таа платформа споделиле 41 отсто повеќе содржина отколку во истиот период од 2021 година. Ваквиот раст е невообичаен за компании кои работат веќе 20 години и зборува за турбуленциите на другите големи социјални мрежи.
„Другите платформи ги променија алгоритмите или правилата“, вели Селена Резвани, инфлуенсерка со 100.000 следбеници на Линкдин, која нуди совети за поголема самодоверва. X, што е ново име на Илон Маск за Твитер, станува платформа која ги наградува оние кои објавуваат мемиња или му плаќаат на милијардерот по осум долари месечно. Инстаграм и Фејсбук на „Мета“, загрижени дека Тикток може да им го „изеде ручекот“, се свртеа кон кратките видео содржни од луѓе кои се фалат со реновирање на кујната или даваат фитнес совети.
За корисниците на социјалните мрежи кои сакаат пообичен вид на објави, Линкдин е единственото место што остана. „Инстаграм или Тикток се фрустрирачки, бидејќи она што функционираше пред повеќе од една година, па дури и пред шест месеци, кое беше успешно и имаше тони следбеници, денес веќе не функционира“, вели Резвани. „Линкдин е постабилен“.
Промената поттикнува прашања: „Дали морам?“ „Изгубените корисници на социјалните мрежи сега се собираат на најчудните места“, напиша коментаторката на интернет културата Кејт Линдзи во нејзиниот билтен „Ембедед“ (Embedded). Кога луѓето почнаа да го напуштаат X, напиша таа, не можеа да се договорат дали да се соберат на Блускај (Bluesky), Мастодон (Mastodon), Тредс (Threads) или некоја од многуте апликации кои имаат за цел одново да ги измислуваат социјалните мрежи, што ги принуди да се дружат на место каде што во исто време поддржуваат нечие лидерство. „Ако ме видите дека го објавувам ова на Линкдин (...) гледајте си ја вашата работа“, додава Линдзи.
Поврзаноста со работата го прави Линкдин постабилен. Студентите и неодамна дипломираните имаат поттик да се обидат да ја користат страницата за да најдат работа, дури и ако немаат причина да користат X, што го поврзуваат со гнев и политички хаос. Оние кои сè уште користат X забележуваат колку е чудно да се гледаат слики од одмор и емотивни приказни на Линкдин во кои се споменува нешто поврзано со работата, на пример работодавец кој нуди поддршка или политика за работа од далечина, во случај шефот да види.
Во меѓувреме, генерацијата која порасна објавувајќи за своите животи на Инстаграм, Твитер и Фејсбук, градејќи го својот идентитет преку објави за викенд проштеки и ноќни излегувања, почнува да гледа одредена корист од честитањето на годишнината еден на друг. Со текот на времето, тие научија дека сè што објавуваат на интернет на крајот не ја одразува само нивната личност, туку и нивниот „личен бренд“. Сериозното пишување на Линкдин некогаш беше исмејувано како очајно, како во 2017 година, кога фидовите ги преплавија самопрогласените гуруа за личен раст и развој. Сега, обидот да се стане т.н. „тинкфлуенсер“ (thinkfluencer) изгледа стратешки и барем маргинално општествено прифатен.
Тимот на Линкдин поттикнува нова атмосфера. Во последниве години, додаде алатки за испраќање билтени, поткастирање и создавање видео и аудио записи за сите свои амбициозни корисници, надоврзувајќи се на програмата за влијание која започна во 2011 година со обука на корпоративни лидери да објавуваат статуси на социјалната мрежа.
За разлика од Инстаграм и Фејсбук, Линкдин не го менува драматично својот алгоритам кога лансира нови производи. „Целосно сме агностични во врска со тоа кој медиум го користат луѓето за својата содржина“, вели Ден Рот, главен уредник на страницата. И додека „Мета“ и Х се оддалечуваат од индустријата за вести, минимизирајќи ја важноста на линковите до статиите, Линкдин ги засилува своите напори за селектирање на содржини и гради партнерства со креаторите и издавачите. Компанијата вели дека корисниците сакаат да гледаат содржина „заснована на знаење“ и, како резултат на тоа, се позадоволни. Во јуни, страницата забележа дека бројот на оние кои сакале објавите да бидат поинакви е намален за 80 отсто во споредба со претходната година.
Според Рот, на луѓето им станало поудобно да објавуваат за нивниот личен живот за време на пандемијата, кога многумина ги заматија границите меѓу работата и забавата додека работеа од дома и ги балансираа одговорностите како грижата за децата. Пандемијата беше и освестување за работниците кои сфатија дека им требаат сопствени професионални идентитети независни од работодавците за да си ги отворат вратите за нови финансиски можности, па дури и за дополнителни работни ангажмани.
„Генерацијата Зед и милениумците се поподготвени да го променат занимањето и нивното работно место од која било претходна генерација“, вели Рот. Тие имаат постојана потреба да учат и да се рекламираат и да зборуваат за она што го научиле“.
Успехот на Резвани ја навел да напише бестселер за самодоверба. Бидејќи пандемијата ги инспирираше луѓето да ги менуваат работните позиции или да започнат сосема нови кариери, објавите на социјалните мрежи почнаа да изгледаат сè попотребни. Компаниите каде вработеноста беше стабилна и добро платена, како „Мета“, „Алфабет“ и „Амазон“, неодамна отпуштија илјадници работници, вклучително и долгогодишни вработени и менаџери. Тоа им даде нов изговор да се свртат кон Линкди и можеби дури и да додадат зелена значка #opentowork на сликата на нивниот профил.
Споделувањето приватни информации со јавноста на другите платформи слабее. Стравот на „Мета“ од Тикток го промени не само видот на содржини на кои им се дава приоритет, имено кратките видеа, туку и приоритетот од алгоритмите за главниот фид - интереси, а не пријатели. Споделувањето на лична содржина се пресели во ефемерни или полуприватни простори како приказните (stories) - објави кои исчезнуваат во рок од 24 часа - или пораки.
Во меѓувреме, X стана целосно непредвидлив. Компанијата ги менува правилата врз основа на доцните ноќни каприци на новиот сопственик. Во еден момент Маск го смени алгоритмот за да ги направи своите објави попопуларни, а во друг ги ограничи корисниците што не плаќаат на само 600 објави дневно. Сината значка, која некогаш означуваше верификација за добро етаблирани јавни субјекти на Твитер, сега само значи дека корисникот се согласил да плаќа осум долари месечно.
Бизнис моделот на Линкдин се потпира на продажба на претплати на маркетери и регрутери кои се во потрага по партнери или кандидати за работа. Тоа што не мора да се потпира толку многу на постојано внимание, што им помага на мрежите поддржани од реклами да заработат пари, помага платформата да се одржи стабилна. Тоа е модел кој се чини дека функционира: приходот на Линкдин порасна на 15 милијарди долари во последната фискална година на „Мајкрософт“, речиси тројно повеќе од пет години порано.
Предноста на Линкдин е бескрајниот прилив на полуперсонализирани и директни пораки од весели странци кои сакаат професионално да напредуваат. Таквата транспарентна самопромоција е можеби подобра од позирњето што е вообичаено на платформите како што е Инстаграм, каде што совршениот избор треба да изгледа едноставно и автентично.