.webp){kind=icon}
Во време кога можностите за флексибилно работење се намалуваат, можностите за дигиталните номади продолжуваат да растат. Само годинава популарните дестинации како Грција, Италија, Јапонија и Тајланд додадоа нови програми за таа група работници - во обид да се натпреваруваат за таленти од странство. Меѓутоа, која земја е најдобрата опција за работниците од далечина?
Новиот извештај за дигиталните номади од глобалната советодавна фирма „Глобал ситизен солушн“ (Global Citizen Solutions), објавен на 25 јули, одговара на тоа прашање со прегледување на програмите за преселување од 65 земји низ светот. Компанијата, која се фокусира на помагање на клиентите да ги идентификуваат државјанството и жителството преку инвестициски програми, ги оцени опциите што моментално се достапни со разгледување и на донесената легислатива и на експертскиот придонес.
Податоците опфаќаат пет главни категории: трошоци за виза (трошоци за аплицирање, барања за приходи), бенефиции за виза (времетраење, можност за продолжување, државјанство), квалитет на животот (здравствена заштита, безбедност, загадување, клима), економија (трошоци за живот, оптимизација на даноци, цена на изнајмениот простор) и технологија/иновации.
Неколку фактори ја доведоа Шпанија до врвот, вклучувајќи го и новиот закон за стартапи, чија цел е да го зајакне претприемачкиот екосистем на земјата, нула оданочување на странскиот приход, достапност на брз интернет и средина идеална за технологија и иновации.
Девет од првите десет земји се во Европа
Холандија и Норвешка, кои се на второто и третото место и речиси еднакви по бројот на поени, донекаде се очекува да бидат блиску до врвот поради високиот животен стандард и добрата здравствена заштита, образование и социјалните услуги. Сепак, високите трошоци за живот се голем предизвик, се наведува во извештајот.
Естонија и Романија, сепак, бележат импресивно силни резултати. Тие можат да се пофалат со попристапен начин на живот, со одличен пристап до природата и богата културна сцена. Единствената неевропска дестинација што влезе во топ 10 е Канада. Таа земја е на осмото место, а во 2023 година објави дека работи на нова стратегија за привлекување технолошки работници.
Depositphotos
„Најзначаен аспект на извештајот е доминацијата на европските земји“, рече Патриша Касабури, извршна директорка на „Глобал ситизен солушн“, во изјава испратена по е-пошта. „Понатаму, зачудувачки е што 91 процент од 65-те активни дигитални номадски програми беа лансирани по почетокот на пандемијата, демонстрирајќи брз одговор на промената на работа на далечина“.
Меѓу другите квалитети што им дадоа предност на Шпанија и Холандија, покрај високиот квалитет на живот, е и фактот што на дигиталните номади што имаат визи им нудат пат до постојан престој во земјата (државјанство).
Секоја од овие земји има јасни предности. Естонија и Романија направија значителни инвестиции во технологијата, вклучувајќи ја и најсовремената инфраструктура за брз интернет. Како и другите источноевропски земји рангирани во првите 20 - Унгарија, Летонија и Чешка - тие можат да се пофалат со релативно ниски трошоци за живот, во споредба со Западна Европа.
Тајван се најде на 12-то место, поради едноставноста на неговиот дигитален номадски визен систем, кој им овозможува на работниците да останат во земјата до три години по одобрувањето на визата. Сепак, тоа бара од вас да работите во еден од осумте специфични сектори, вклучувајќи технологија, образование, финансии и право. Јапонија, која ја објави својата програма за дигитални номади на 1 април, се најде на 16-то место.
„Постои поширок опсег на можности за дигиталните номади“, рече Касабури.
Високите трошоци за визи и потребните нивоа на плати придонесоа регионите како Блискиот Исток (Дубаи и Абу Даби) и Карибите да не се рангираат толку високо во индексот. На последното место се Антигва и Барбуда, Аруба и Гренада.
Сè на сè, 35 проценти од сите дигитални номадски визи што моментално се нудат „одат“ во Европа, покажува извештајот, додека Америка учествува со 38 проценти, а Африка само со осум проценти. Според извештајот, речиси 60 отсто од визите за далечина се непристрасни по националност или професија.
„Забележавме дека иако мнозинството дигитални номади се граѓани на земјите од глобалниот север, сè поголем број доаѓаат од земји со ’послаби пасоши’“, додава Касабури. „Овие лица користат дигитални номадски програми за да добијат постојан престој и државјанство во земји со посилни пасоши, а со тоа значително ја подобруваат нивната глобална мобилност“.
