.webp){kind=icon}
Во светот на производството на електрична опрема, компаниите од регионот интересно го средија производствениот микс за да не се натпреваруваат меѓу себе, иако работат во иста гранка. Нивните вистински, директни конкуренти се одалечени на само неколку часа со авион.
Поради просечниот раст на продажбата од повеќе од 20 проценти и двоцифрениот принос на вложениот капитал во последниве години, нивниот бизнис изгледа лесен, но на глобално ниво конкуренцијата е жестока, а бариерите за влез на пазарот се високи. Затоа производителите обично се фокусираат на една категорија производи и инвестираат многу во технолошките иновации.
Со цел да го објасниме деловниот успех на играчите во индустријата за електрична опрема во регионот Адрија, ги мапиравме нивните стратегии според сложеноста на производот. Од една страна, се оние во Словенија и Хрватска, чиј опсег работи на висок и среден напон, односно се сметаат за посложени производи, најчесто направени по нарачка. Успехот на таквото производство често се поврзува со инвестиции кои за тие производители изнесуваат повеќе од седум проценти од вредноста на приходите од продажба.
Прочитај повеќе
ББА-анализа на електроиндустријата: Се крстат во Германија и во обновливата енергија
Нашиот аналитички тим се фокусира на бизнисите во секторот на електрични компоненти и опрема.
20.11.2023
Од друга страна, производителите на производи со помал приход, едноставни како обични прекинувачи и прекинувачи, инвестираат во просек околу четири отсто од противвредноста на продажната вредност. Но, вистинската амбиција на домашните производители може да се види кога ќе се земат предвид инвестициите на големите светски компании, чиј сооднос меѓу капиталот и приходот е едвај три проценти.
Покрај домашните производители, во регионот работат и дистрибутери на големи меѓународни компании. Овие дистрибутери ја пополнуваат празнината што ја оставаат домашните производители, особено за специфични производи кои работат на висок напон или едноставно продаваат решенија кои го автоматизираат преносот и производството на енергија.
На пример, „Сименс Енерџи“ (Siemens Energy) покрива решенија со висок и среден напон, додека „Шнајдер“ (Schneider) се фокусира на решенија со среден и низок напон. „Сименс Енерџи“ може да се смета за подизведувач за термоелектрани (и други инфраструктурни проекти), а „Шнајдер“ се фокусира на високоградба, главно во корпоративниот сектор. Голема предност на тие играчи, што ја немаат домашните производители, е знаењето на матичната група стекнато на проекти низ светот.
Не само што регионалните производители можат да се натпреваруваат со дистрибутерите, туку проектите за заедничко вложување се релативно чести и претставуваат можност за регионалните играчи да влезат во производството на покомплексен асортиман.
Добар пример е проектот за енергетски трансформатори во соработка помеѓу „Сименс Енерџи“ и „Кончар“. Станува збор за производствена програма која вклучува високонапонски решенија - генераторски трансформатори, автотрансформатори и сервисни услуги.
Генерално, органскиот раст во оваа насока за регионалните производители секако ќе бара многу пари и време, а донекаде е јасно зошто тие се специјализирани за одреден сегмент од производството. Во секој случај, специјализацијата во одредена грнка може да донесе придобивки, под услов да не е тесно поврзана со високоцикличните сектори, на пример, автомобилската индустрија.
Покрај сето горенаведено, овие играчи се доста ангажирани во денешниот тренд на зелена транзиција. Конкретно, овој ангажман треба да се манифестира во регион кој има голем потенцијал за производство на енергија од сончева енергија, во опсег од 3,5 до четири киловат часови дневно по инсталиран капацитет.
Тоа е најмалку една петтина повеќе од повеќето западноевропски земји. Како што се надградува регулативата за обновливи извори на енергија, а особено по последниот бран на инфлација предизвикан, меѓу другото, од растот на цените на енергијата, побарувачката неизбежно ќе се прелее во тој сектор.
На пример, се проценува дека до 2050 година ќе бидат потребни глобални инвестиции во вредност од најмалку 50 трилиони долари за да се постигнат целите за нулта емисија на штетни гасови. Накратко, играчите кои ќе успеат да се позиционираат овде навреме ќе ги искористат предностите на раниот влез, а производителите на електрична опрема го предводат патот во секторот за одржлива енергија.
