Кога отидов на проекцијата на „Ф1: Филмот“ (F1: The Movie), многу малку знаев за Формула 1 како спорт. Го препознав името на Луис Хамилтон, еден од продуцентите на филмот, затоа што годинава беше еден од домаќините на „Мет Гала“. Бидејќи ја немам гледано „Формула 1: Вози до преживување“ (Formula 1: Drive to Survive) на Нетфликс, мојата главна асоцијација беше Саша Барон Коен, кој намерно го имитира францускиот акцент во „Ноќи во Таладега: Баладата за Рики Боби“ (Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby).
И покрај моето незнаење, филмот „Ф1“ ме натера да се почувствувам како вистинска обожавателка на октанскиот спорт.
Филмот на режисерот Џозеф Косински функционира како продолжение на брендот на овој спорт, кој последниве години станува сѐ попопуларен. Но тоа е и исклучително добар филм, кој верно го пренесува возбудувањето што веројатно одамна го чувствуваат посветените обожаватели на Формула 1. Не може да се каже дека Ф1 ги урива конвенциите на спортските филмови; едноставно, ги применува извонредно добро.
Бред Пит го игра Сони Хејс, возач во поодминати години, кој спие во своето комби и живее номадски живот, возејќи различни возила на различни трки. Го запознаваме додека учествува на трката 24 часа Дејтона, каде што победува и освојува „ролекс“, а потоа се подготвува за возење низ Баја Калифорнија.
Сепак, неговите планови се прекинуваат по повторна средба со неговиот стар пријател Рубен (Хавиер Бардем). Рубен и Сони порано заедно возеле во Формула 1 - прикажано во филмот преку смешна лажна насловна страница со млад Бардем и Пит со руса коса. Сега Рубен раководи со паднатиот тим APXGP и сака Сони да се врати и да вози за него, со надеж да го спаси тимот од целосен крах.
Иако има трауми од минатото поврзани со овој спорт, Сони пристигнува во Лондон со класичниот калифорниски шарм на Бред Пит. Кошулата му е откопчана, по градите има синџири. Наместо да тренира во луксузна вежбалница, тој трча со тениски топчиња во рацете, тестирајќи ги своите рефлекси. Проблемот е што неговото пристигнување го фрустрира младиот колега Џошуа Пирс (харизматичниот Дамсон Идрис), млад возач што сака да се докаже и да добие внимание од поголемите тимови.
Реалноста е: Сони е престар за Формула 1, каде што просечната возраст е 27 години, а младоста е предност.
„Постар човек ги побива критичарите“ е поджанр сам по себе (види: „The Rookie“), како и „постар човек го учи помладиот нови трикови“, но сценариото на Косински и Ерен Кругер внесува нови нијанси. Сони има право кога смета дека Џошуа е премногу зафатен со медиумскиот циркус, но и Џошуа има основа да биде нервозен поради Сони, кој успева да ги заобиколи правилата во своја корист. Зашто Сони е, во некоја мера, шармантен арогантен тип - како што потврдува и Кејт (Кери Кондон), инженерка на тимот задолжена за брзината на болидот.
Од една страна, тешко е да не се преврти со очи кога главниот женски лик - кој треба да биде симбол за пробив на жените во овој спорт - на крајот станува љубовен интерес на Сони. Сепак, Кери Кондон со својот ирски акцент и духовитост успева да ја продаде таа динамика.
Најзабавно е тоа што односите меѓу Сони, Џошуа и Кејт се развиваат во самиот контекст на трките. Косински, кој го режираше „Топ ган“ (Top Gun: Maverick), знае како да создаде тензија и емоција додека ликовите управуваат со ултрабрзи возила, често со лица едвај видливи зад шлемовите.
Идрис и Пит во филмот „Ф1“
Извор: Warner Bros. Pictures
Брилијантно се монтирани сцените во кои се менуваат Пит и Идрис со емоции во очите додека влегуваат во кривини, напнати стратези покрај боксовите и контурите на самата патека. Првиот момент кога ќе сфатите каква тактика користи Сони изгледа како налет на ендорфин. Знак дека секоја наредна трка ќе изненади. Цело време музиката на Ханс Цимер пулсира во заднината и ве тера да запеете како да сте во клуб.
За почетници како мене, Косински и Кругер вешто ги вметнуваат правилата на Формула 1 директно во дејството, па излегувате од кино со чувство дека знаете нешто за питстопот и типовите на гуми. Нема претерано објаснување – сѐ е вплетено во динамичната акција.
Помалку успешен е споредниот заплет со еден од партнерите на Рубен (Тобијас Менцис), кој уште од почетокот е јасно поставен како негативец. Иако токму финансиските проблеми на Рубен се причината за враќањето на Сони во Формула 1, тешко е да се задржи интерес за тој дел од приказната кога само сакате да се вратите на патеката – и знаете дека сѐ ќе заврши добро.
Зашто, да, веројатно можете да насетите како ќе се одвива патот на Сони. Веќе сте гледале вакви филмови. Токму затоа е импресивно колку е возбудлив „Ф1“. Можеби е дури и повозбудлив од вистинските трки – но за тоа ќе пресудам кога ќе ја тестирам мојата новооткриена страст кон Формула 1.
.webp){kind=icon}
