Зошто осигурувањето на кошаркарите е најголем ризик за репрезентациите?

Богдан Богдановиќ официјално го заврши Евробаскет 2025 поради скинат заден вкрстен лигамент. Кошаркарската асоцијација на Србија (КСС) објави дека капитенот, во договор со Лос Анџелес клиперс, ќе го продолжи лекувањето во САД. Зад спортската загуба има и финансиска приказна. Осигурувањето на играчите што учествуваат во националниот тим, особено тие со договори со НБА, е меѓу најголемите трошоци на секоја федерација.

ФИБА води глобална шема „лична несреќа + медицинска помош“ за која националните федерации ги регистрираат играчите преку системот ФИБА МАП. Полисата покрива привремена неспособност за работа (TTD) до 365 дена, со период на одбиток од 21 ден, медицински и хируршки трошоци до 40.000 евра (со франшиза од 1.000 евра) и има вкупни ограничувања од пет милиони евра по тим и 15 милиони евра годишно. Но постои и клучен исклучок: играчите од НБА се изземени од стандардната полиса, па за нив федерациите мора да договараат одделно, поскапо покритие.

НБА-играчите и правилото од 28 дена

Во практика, најголемиот камен на сопнување е посебниот режим за НБА-играчите. Сегашниот договор меѓу ФИБА и НБА предвидува максимум 28 дена осигурување за настапи со националниот тим, поради што многу НБА-асови ги прескокнуваат раните подготовки и одредени периоди за да имаат покритие за големите натпревари. Оваа сезона тоа се виде и во примерот со Грција: Јанис Антетокумпо ги пропушти подготовките за натпреварите на почетокот на август поради нерешеното осигурување.

Стандардот е трошоците да ги плати националната федерација, со можна помош од министерствата, олимписките комитети или спонзорите. Правилата на ФИБА експлицитно наведуваат дека федерациите мора да обезбедат „соодветно осигурување“ за сите во составот на националниот тим. Во случајот со Србија, КСС ​​плаќа за осигурување кога НБА-играчите играат за националниот тим во текот на летото. Клубовите, пак, бараат потврда за полисата и имаат влијание врз планот за закрепнување.

Колку чини тоа?

Опсегот зависи од големината на договорот, времетраењето на покритието и клаузулите (инвалидитет, должина на отсуство, претходно постојни повреди). Просекот во индустријата за „комплетно“ годишно покритие често се проценува на четири до седум бруто годишни плати. Во практика се евидентирани и конкретни бројки. За време на блокадата на НБА во 2011 година (истече колективниот договор на НБА од 2005 година, па преговорите беа во ќор-сокак околу поделбата на приходите поврзани со кошарката во НБА, структурата на ограничување на платите и предлозите за данок на луксуз помеѓу сопствениците на тимовите во НБА и играчите), шпанската федерација пресмета дека ќе мора да плати околу 500.000 евра за група НБА-играчи наместо претходно проценетите 100.000 евра. Во истиот период, на еден агент од НБА му беа понудени приближно 400.000 долари за осигурување само за еден квалификациски турнир за договор од 10 милиони долари.

За Богдановиќ, медиумите објавија дека клубот ќе му плаќа нешто повеќе од 16 милиони долари следната сезона. Ако грубо го примениме просекот во индустријата на годишна основа, целосна полиса од тој ред би била 0,6-1,1 милион долари, за турнир тоа е пропорционално помалку, но сепак е значајна буџетска ставка. Прецизниот износ зависи од клаузулите што всушност се купени, како и од времетраењето на покритието.

Ако полисата е активна, исплатите се вршат по истекот на периодот на одбивање. Дневниот надоместок се базира на договорот на играчот и трае максимум 365 дена, а хируршките трошоци се рефундираат до одреден лимит. Во контекст на НБА, независно од осигурувањето на националниот тим, клубовите имаат и сопствени/лигашки полиси што надоместуваат дел од нивната плата за време на продолжени отсуства. Класичен пример е случајот со Пол Џорџ, кому полисата преку лигата му надомести 80 проценти од неговата плата по 41 пропуштен натпревар.

Зошто фудбалот е различен?

ФИФА го централизираше ризикот преку Програмата за заштита на клубовите (Club Protection Programme - CPP), која им исплаќа на клубовите фиксна дневна компензација до 20.548 евра за максимум 365 дена, со ограничување по играч до 7,5 милиони евра и годишен вкупен износ од 80 милиони евра. Првите 28 дена не се покриени (период на чекање). Резултатот е помалку недоразбирања меѓу клубовите и федерациите, бидејќи моделот е предвидлив и стандардизиран. Кошарката продолжува да го турка тој дел на националните федерации, особено за дарежливите договори во НБА.

Трошоците за осигурување можат да бидат најголемата поединечна ставка во летниот буџет. Во земјите со поскромни јавни спортски буџети, тоа често значи потпирање и зависност од спонзори или кратење на други програми.

Во моментов нема коментари за веста. Биди прв да коментира...

Остави коментар