Улицата Монторгеј во вториот арондисман е една од најпознатите гастрономски улици во Париз. Таа е дом на светски познатата слаткарница „Џефри Кањ“ (Jeffrey Cagnes), чии шик закуски се изложени во витрини слични на оние за накит, продавници за сирење полни со широк спектар од овој млечен производ, месарници со богат избор на сувомесни производи, луксузни тезги со овошје и чајџилницата „Маријаж Фрер“ (Mariage Frères), како и многу други гурмански места.
Туристите како мене доаѓаат тука во потрага по автентичен вкус на Париз. Тоа не е место каде што обичен супермаркет привлекува внимание.
Сепак, секогаш кога сум во овој дел од градот се обврзувам да застанам во една таква продавница, поточно „Ју експрес“ (U Express), дел од синџир на урбани продавници што работи во рамките на француската трговска задруга „Кооператив Ју“ (Cooperative U), која има и хипермаркети. Секако, нема сирење што свети зад стаклото како прачки од бело злато, но „Ју експрес“ е привлечна на тој возбудлив непретенциозен начин како што можат да го сторат тоа само неверојатно добро снабдените продавници за храна што ќе ги сретнете далеку од дома.
Гурманите и туристите заинтересирани за локалните обичаи и начин на живот знаат дека локалната продавница за храна е едно од првите места што треба да ги посетите кога првпат ќе пристигнете во град. Тоа е местото каде што можете да ги пробате необичните вкусови на локалните чипсови, да откриете што месното население смета за совршен фил за сендвич и да научите за разновидноста на сцената со лути сосови. Тоа е шанса да се поврзете со вистинскиот живот на едно место - луѓето и географијата - и од прва рака или барем индиректно да ги вкусите неговите магии. Дури и во САД, каде што големите супермаркети имаат тенденција да имаат помал избор, обично можете да најдете барем еден скриен бисер во делот за печива или закуски.
Но, кога ќе ѕирнете во ладилникот, срцето ви запира. Полиците се преполни со сирења, од обично козјо сирење и гријер до „кротин де шавињол“ (crottin de chavignol), козјо сирење со привлечно збрчкана кора и заштитена ознака за потекло, и „конте“ (comté) од сурово млеко, сите украсени со препознатливото црвено лого на продавницата - „U“. Во блискиот дел од продавницата за деликатеси има ред розови шунки што чекаат да бидат сместени меѓу парчиња багет, како и богата месна паштета во кора од тесто (pâté en croûte), која изгледа уште повкусно од таа што се служи во некои ресторани. Исто така, има полици со бисквити, сите со зборот „бер“ (beurre) напишан насекаде.
Со други зборови, тоа е совршено место за купување храна за пикник, што во ова време на глобални трговски војни и слабеење на доларот би било моја препорака за евтин, но вкусен оброк што ја доловува суштината на Париз. При неодамнешна посета купив мешавина од закуски, крцкав багет и шише добро божоле (младо, освежително вино со овошни ноти, кое добро одговара со полесни оброци), исто така достапно во „Ју експрес“, за вкупно 24 евра. Се упатив кон блиската градина „Нелсон Мандела“ со совршен оброк за двајца, а приближно иста сума би потрошил само за безлична салата и кафе на работа во мојот роден Њујорк.
Вечерата во Париз не мора да биде скапа: за 40 евра може да најдете пристоен оброк од три јадења во бистро. (Од друга страна, можете да потрошите околу 550 евра за оброк во ресторанот „Пленитуд“ (Plénitude), со три ѕвездички од „Мишелин“, во сопственост на францускиот луксузен конгломерат ЛМВХ.) Но, во земја како Франција, каде што луѓето купуваат намирници за вечера речиси секој ден, храната во неупадлив супермаркет е со неверојатно висок квалитет, а потрагата по мали задоволства (т.е. сувенири) може да се исплати, во форма, на пример, на конзерва касуле (традиционално француско јадење од грав со месо и малку лук) украсена со кралскиот грб или тегла „Фло де сел“ (фран. fleur de sel), морска сол со врвен квалитет.
Во близината на улицата Монторгеј има повеќе супермаркети со добар избор. На неколку блока од „Ју експрес“ се наоѓа една од над 300 продавници во Париз, „Франпри“ (Franprix), со малку поотмен и поскап избор од првата продавница што ја посетив. Светкавите кокошки се вртат на ражен до влезот и обично ги нема до рано попладне. „Je suis désolé, Costco!“ (Жал ми е, „Костко“! - Costco е американска компанија и еден од најголемите малопродажни синџири во светот.)
Изборот е уште поголем во блиската продавница „Монопри“ (Monoprix) во трговскиот и центарот за јавен превоз „Форум де хал“ (Forum des Halles), францускиот еквивалент на американскиот „Таргет“ (Target). Трговскиот центар од 2.800 квадратни метри има огромен дел за храна каде што нема да се издвоите како турист (избројав пет јазици во еден ходник помеѓу полиците). Овој „Монопри“ има широк избор на вина и посебна пекарница со поширок асортиман на лебови (некои со јаткасти плодови, други со семки), како и голем избор на десерти. Една од нив, мала торта со крем и јагоди (3,50 евра), е едноставно примамлива за уживање во сончево време.
Купив две - токму тоа што ми недостасуваше за мојот совршен, опуштен париски оброк. Или, поточно, пикник.
.webp){kind=icon}
