Мелони ќе го ограничува кинескиот капитал во стратешките компании во Италија

Владата на Џорџа Мелони разгледува планови за ограничување на уделите на кинеските инвеститори во клучни компании, со цел да избегне можни тензии со САД.

Според лица запознаени со ситуацијата, италијанските напори би ги опфaтиле фирмите што се сметаат за стратешки, како приватни, така и државни.

Производителот на гуми „Пирели“ (Pirelli & C. SpA), каде што кинеската државна компанија „Синокем интернешнл“ (Sinochem International Corp.) има 37 отсто удел, е еден од најистакнатите примери на стратегијата на владата на Мелони, велат изворите, кои побараа анонимност.

Доставувачот на гуми за тимовите во Формула 1, како што претходно објави „Блумберг“, бил предмет на можни ограничувања за продажба во САД поради кинеското сопствеништво, а се обидел и да ја намали улогата на инвеститорот во управувањето.

Иако „Синокем“ наведе дека неговиот удел во компанијата за производство на гуми е долгорочна инвестиција, Рим разгледува опции со кои би извршил притисок врз азискиот инвеститор да продаде, истакнуваат изворите.

Случајот со „Пирели“ (Pirelli) е пример за предизвиците со кои се соочува Европа додека се движи низ новиот геополитички пејзаж. Регионот, кој ентузијастички ги пречека кинеските инвеститори по финансиската криза во 2008 година, сега се обидува да се оддалечи од зависноста од Кина, штитејќи ги критичните сектори и истовремено настојувајќи да остане во добри односи со американскиот претседател Доналд Трамп.

„Од изборот на Трамп и растечката непредвидливост во трансатлантските односи, многу престолнини во ЕУ почнаа повторно да ја преиспитуваат улогата на Кина како трговски партнер“, изјави Бенјамино Ирди, поранешен владин функционер и раководител на италијанската консултантска фирма за политички ризици „Хајграунд“ (Highground). „Но, балансот станува сè потежок“.

„Пирели“ е само најекстремниот од случаите пред италијанската влада, која, според други лица запознаени со ситуацијата, исто така сака да ги исфрли кинеските инвеститори од „ЦДП Рети“ (CDP Reti SpA). Компанијата, која има контролни удели во енергетските мрежи на Италија, е 35 отсто во сопственост на подружница на „Стејт грид корпорејшн оф Чајна“ (State Grid Corporation of China), која има двајца директори во управниот одбор со можност да влијаат врз одлуките, велат изворите.

Друг пример е „Ансалдо енергија“ (Ansaldo Energia SpA), еден од најголемите светски производители на електроцентрали. Иако „Шангај електрик“ (Shanghai Electric) веќе го намали својот удел од 40 отсто на 0,5 отсто, кинеското присуство и понатаму ја спречува компанијата да учествува на одредени тендери и наддавања за електроенергетски проекти во САД, посочуваат изворите.

Во Италија има околу 700 компании со кинески инвеститори, но вниманието на владата е насочено главно кон големи субјекти во стратешки сектори, како енергетика, транспорт, технологија и финансии.

Италијанската влада, „Пирели“, „ЦДП Рети“ и „Ансалдо енергија“ одбија да коментираат, а одговор не даде ниту претставникот на „Синокем“ со седиште во Италија.

Портпаролот на кинеското Министерство за надворешни работи изјави дека инвестициската соработка меѓу Кина и Италија е заемно корисна и не треба да биде попречувана од трета страна.

„Кинеската влада отсекогаш ги поддржувала кинеските компании во меѓународната соработка врз основа на пазарни принципи и се надева дека Италија ќе обезбеди фер, правична и недискриминаторска бизнис-средина за кинеските компании и ефикасно ќе ги заштити нивните легитимни права и интереси“, изјави портпаролот.

Иницијативата „Појас и пат“

Вашингтон го предупредил „Пирели“ дека неговите гуми со вградени сајбер-сензори би можеле да бидат предмет на ограничувања во САД – клучен пазар – бидејќи земјата презема мерки против софтвер и хардвер од компании под кинеска контрола во таканаречените „поврзани возила“ (connected vehicles) – автомобили што преку интернет постојано разменуваат податоци со други системи и мрежи – стравувајќи од собирање чувствителни информации.

Италијанската влада веќе ја активирала т.н. „златна моќ“ – правен механизам што ѝ овозможува да воведува ограничувања за компании и средства што се сметаат за стратешки. Во 2023 година таа го искористи овој инструмент за да го намали влијанието на „Синокем“ врз „Пирели“, со посебни одредби за заштита на технологиите, вклучувајќи ги и сајбер-сензорите. Потоа, во април годинава, по барање на италијанските регулатори, управниот одбор на „Пирели“ го намали статусот на „Синокем“ во управувањето, официјално прогласувајќи дека кинескиот конгломерат повеќе нема контрола врз производителот на гуми.

Според лица запознаени со разговорите, кинеските дипломати предупредиле дека трговските односи може да бидат нарушени ако не се постигне заемно прифатлив договор за „Пирели“. Кина е меѓу најголемите трговски партнери на Италија.

Според изворите, официјалните претставници во Рим се загрижени за односите со Кина, само една година откако Мелони отпатува таму за да ги подобри врските по одлуката на Италија да излезе од иницијативата „Појас и пат“ на претседателот Шји Џјинпинг. Италија беше единствената членка на НАТО што му се приклучи на ова партнерство, со што ги налути САД.

Иако Италија официјално се повлече од иницијативата во 2023 година, на Рим му беа потребни месеци напорна работа за да ги поправи односите – процес што кулминира со посетата на Мелони минатото лето, која кинеските државни медиуми ја оценија како успешна.

Обидите на Мелони да ја одржи кревката рамнотежа меѓу Вашингтон и Пекинг доаѓаат во момент кога Европа бара кинески инвестиции, особено во нови и зелени проекти, како противтежа на царините што ги воведува Трамп.

Регионот, сепак, станува сѐ повнимателен, држејќи ги кинеските инвестиции подалеку од критичната инфраструктура, како што се пристаништата и електроенергетските мрежи, и насочувајќи ги повеќе кон проекти како фабрики за батерии за електрични возила, кои можат да отворат работни места и да ја зајакнат локалната економија. Додека некогаш беа отворени за инвестиции како оние во португалската енергетска компанија ЕДП (EDP SA) и грчкото пристаниште Пиреја, европските престолнини сега се повнимателни поради стравувања дека кинеското присуство може да ги загрози националната безбедност и односите со Вашингтон.

Новите инвестиции значително забавија по 2019 година, откако Европската Унија стана повоздржана во услови на сѐ поагресивна Кина. Во петгодишниот период што завршува во 2025 година, трговскиот дефицит на ЕУ со Кина се очекува да се удвои и да надмине 400 милијарди евра (466 милијарди долари), поттикнат од бран субвенционирани извози во стратешки сектори како електрични возила, батерии, обновливи извори на енергија и хемикалии, изјави Ирди од „Хајграунд“.

„Станува збор за асиметричен шок, кој ја забрзува самодоволноста на Кина, а ја поткопува индустриската база на Европа“, рече тој, додавајќи дека без заедничка и координирана акција, регионот „ќе продолжи да тапка во место – поделен и пасивен“.

Во моментов нема коментари за веста. Биди прв да коментира...

Остави коментар