.webp){kind=icon}
Улични продавачи на храна, облека, накит, индивидуални земјоделци, занаетчии, фризери, козметичари молери, гипсари, малтерисувачи, пекари, даватели на разни часови, механичари на возила, куќни чувари и чистачи сите овие се најчесто вршат нерегистрирана дејност. Истражувањето на Finance Think покажува дека овие неформални микровршители на деловна активност се многу мали според нивниот годишен приход кој вообичаено не надминува 250.000 МКД, а деловната дејност најчесто ја вршат сами или најмногу со пет работници. Нерегистрираниот бизнис главно се врши во домаќинството на клиентот или во сопственото домаќинство, па оттука клиенти доминантно се домаќинствата и физичките лица.
Истражувањето покажува дека 58,3% од нерегистрираните вршители на дејност располагаат и со друг извор на приход, најчесто се вработени сеедно дали реално или фиктивно за да можат да користат социјално осигурување.
Резултатите покажуваат дека главна пречка за регистрирање миркофирма се трошоците – тука особено се нагласени даноците, придонесите, парафискалните давачки и трошоците за сметководство.
Влијание има и времето потребно за справување со администрацијата, но и административните трошоци.
Можноста дека ќе бидат фатени има ограничено влијание врз мотивирањето на неерегистрираните микровршители на дејност да влезат во формалната економија. Инспекциите и контролите само до одреден степен може да го направи престојот во неформалната економија скап, но останува можноста со неформален подарок да се остане неказнет и во зоната на сивата економија. Слично, активности за јакнење на даночниот морал или за намалување на неформалните практики би имале ограничено влијание.
За овие дејноссти за да се формализираат, Finance Think препорачува владините политиките треба да се насочат кон тоа придобивките од легализирањето на микробизнисите да бидат поголеми, а следен чекор да биде намалување на трошоците и административното оптоварување.
