.webp){kind=icon}
Пред десет години решив да оставам косата да ми побели.
Причината беше многу едноставна. Не сакав да трошам време на фризери на секои три месеци или така нешто. Имав две мали деца и дури и со помош дома ми изгледаше како губење време. И навистина, кому му е грижа? Ниту мене, ниту на мојот сопруг. Таквата одлука заштедуваше пари и време.
Така, со неверување и фрустрација прочитав дека канадската водителка на вести Лиза Лафлам, која ја остави косата седа за време на пандемијата, е отпуштена. Сопствениците на телевизијата Си-ти-ви (CTV) негираa дека возраста, полот или седата коса се причини за раскинување на договорот со неа. Овде зборуваме за докажана телевизиска новинарка, која известувала од воени зони и, според „Њујорк тајмс“, морала да се мачи да ја бојосува косата во женски тоалет на аеродромот во Кандахар и во засолниште во Багдад, а потоа најверојатно добила отказ поради нејзиниот изглед.
Старосната дискриминација е едно од последните ограничувања во контекст на различноста и вклученоста. Останува табу-тема на работните места. Приказна како оваа за Лиза Лафлам открива со какви предрасуди се соочуваат жените кога ќе достигнат средна возраст и колку многу работа ни останува на ова поле.
Постојаната фиксација за тоа како стареат жените и дека воопшто стареат го одвлекува вниманието од тоа колку оваа половина од населението може да придонесе со своето знаење и достигнувања. Никој нема да осуди средовечен маж со седа коса. Погледнете ја само фотографијата на Лојд Робертсон, кој имаше 77 години кога Лафлам, која сега има 58 години, го замени.
Незаслужена казна
Овој притисок врз жените што си дозволуваат да изгледаат соодветно на своите години само го потхранува очекувањето дека како што старее, жената мора да се стреми да изгледа помладо и уште еднаш става товар врз жените дека мора да се менуваат за да се вклопат во она што општеството го смета за прифатливо. А тоа е исцрпувачко. Жените треба да се докажат веќе на 20-годишна возраст, а потоа во 40-тите или 50-тите треба повторно да ја докажуваат својата вредност.
Ваквата опсервација врз жените, особено во подоцнежниот период од нивната кариера, е присутна во различни професии, но особено е нагласена на телевизија.
Новинарката и водителка Либи Первс отворено зборуваше за притисокот врз жените во Би-би-си да изгледаат привлечно и младолико, додека на машките колеги им е дозволено да стареат отмено.
Телевизискиот свет, сепак, станува сè поизолиран во својот однос. Ова може да се види преку примери од светот на финансиите, со претседателката на Европската централна банка (ЕЦБ), Кристин Лагард, или министерката за финансии на САД, Џенет Јелен, и на модата, со Сара Харис, уредничка во „Вог“, која го добила својот прв бел прамен на 16-годишна возраст и никогаш не ја бојадисувала косата, или Маје Маск, мајката на Илон Маск, која е моделка веќе 50 години.
Во светот на глумата, жените во 50-тите и 60-тите години постигнуваат успех и долговечност, како што се Мишел Јео, Кејт Бланшет или Џејми Ли Кертис.
Ова се мали но важни победи во борбата против старосната дискриминација. Бидејќи жените живеат и работат подолго во кариери во кои има видлива разлика во приходите во споредба со мажите, тие мора да престанат да бидат казнувани за нешто што е надвор од нивната контрола. Наместо тоа, нивните резултати треба да бидат препознаени и соодветно наградени.
Додека во азиско-пацифичкиот регион, на пример, компаниите со поголем процент на жени во одборот имаат подобри резултати на берзата од оние со низок процент на жени, жените сè уште заработуваат во просек по 83 центи за секој долар што го заработуваат мажите.
Жените сакаат да бидат вклучени и прифатени без оглед на периодот од нивниот живот или кариера. Всушност, тоа се подразбира и не треба ни да се споменува. И тие не сакаат да привлекуваат внимание со знаците на стареење или да се чувствуваат како да имаат рок на траење. Мора да се промени ставот за ова и да се пристапи кон старосната дискриминација како и кон секоја тема поврзана со различноста и вклученоста, како што се полот, културата, расата или попреченоста.
На овој Меѓународен ден на жената да го нагласиме двојниот стандард: седокосиот маж се смета за елегантен, седокосата жена е етикетирана. Сите старееме. Да го прифатиме тоа.
