Вештачката интелигенција го извади на виделина лицемерството на Холивуд

Во студеното февруарско попладне минатата година во Атланта, Џорџија, стотици статисти што учествувале во снимката за боксерски меч за филмот „Крид 3“ (Creed III) биле замолени да се префрлат од арената каде што навивале, во голем шатор во близината. Откако влегле, наизменично седнале и повторно навивале, само што сега седеле сами пред круг од мали камери, кои детално ги снимале нивните движења. Асистентот за продукција зад камерите држел упатства запишани на картички. На едната пишувало „Стани!“, а на другата „Навивај!“. Им било кажано дека скеновите ќе се користат за пополнување на сцените со публика, претворајќи 200 статисти во илјадници.

Стивен Шатерс бил еден од статистите и тогаш не размислувал многу за овој процес. „Реално, никој не размислуваше“, вели тој.

Но сега размислува за тоа. Тој се прашува што направиле од МГМ (MGM Studios), продуцентската куќа зад „Крид 3“, со снимките од него. Дали ги избришаа податоците? Дали ги искористија за друг филм? Дали тие помогнаа да се обучи модел на вештачка интелигенција (ВИ) што може да генерира дополнителни статисти во заднина? Студиото тогаш не кажа ништо, ниту понуди некаква писмена потврда за скенирањето.

Од МГМ не одговорија на барањето за коментар. Ваквата ретроспектива на Шатерс доаѓа во услови на зголемен интерес на корпорациите за користење на технологијата за генеративна ВИ како замена на статистите во филмовите, што ефектите на сцени со толпа би ги подигнало на ново ниво. Едно е да се создадат неколку згради со помош на технологија за компјутерски генерирани прикази (CGI) и можеби да се пополни арена во крупен кадар, но да се генерираат индивидуални човечки актери?

Оваа идеја не е невообичаена; јас исто така направив свој ВИ-клон без премногу проблеми. Токму оваа можност го поттикна првиот штрајк на актерите и сценаристите во Холивуд од 1960 година, при што синдикатите бараат подобра плата и поголема транспарентност за користењето на дигиталните ликови на актерите.

Тие имаат целосно право да го сторат тоа, а ако студијата продолжат да се спротивставуваат на овие барања (како што прават досега), ќе изгледаат како лицемери. Самите студија се исто така изложени на ризик, бидејќи компаниите за ВИ можат да ја копираат нивната содржина без соодветна дозвола или финансиска компензација. Општо земено, сите треба да почнат да откриваат како се користи дигиталната содржина и правично да им плаќаат на луѓето за тоа.

Охрабрувачки е тоа што изгледа дека работите се движат во таа насока. Овој месец, „Опен еј-ај“ (OpenAI) потпиша договор со „Асошиејтед прес“ (Associated Press) за лиценцирање на архивата на вести, а фирмата за вештачка интелигенција исто така го продолжи договорот за лиценцирање со продавачот на сток-фотографии „Шатерсток“ (Shutterstock) за да им помогне да создадат пореални ВИ-фотографии. Ваквите договори се клучни за да се направат поинтелигентни алатките за вештачка интелигенција како ЧетГПТ (ChatGPT) и правично да се компензираат креаторите на содржина.

Меѓутоа, во филмовите, „Опен еј-ај“ не е голем играч. Таа улога ја играат други компании за ВИ, како „Ранавеј“ (Runway), стартап со седиште во Њујорк, чиј систем може да генерира кратки видеоснимки врз основа на текстуални инструкции. Оваа алатка беше искористена за да помогне во создавањето на магичната рок-сцена во филмот награден со „оскар“ „Сè секаде одеднаш“ (Everything Everywhere All at Once). Сцената изгледа доволно реалистично што можеби нема ни да забележите дека е генерирана со помош на ВИ.

Технологијата на „Ранавеј“ беше искористена и за создавање на краткиот филм наречен „Ви благодариме што не одговоривте“ (Thank You for Not Answering), кој има поискривени и чудни елементи на ВИ-содржини, со изопачени човечки лица. Но таквите системи се подобруваат, особено кога се обучуваат на повеќе снимки. „Ранавеј“ ги обучи своите алатки за ВИ на различни сетови на податоци, вклучувајќи една со 240 милиони слики и друга со 6,4 милиони видеоснимки. Претставник на стартапот не даде дополнителни информации за нивните извори.

Актерите во заднина (порано познати како статисти), како и помалку познатите актери што играат споредни улоги во ТВ-серии и филмови, веројатно се најподложни на овие технолошки достигнувања. Студијата би можеле, на пример, да ангажираат актер да дојде на сетот само два дена наместо десет и да ја искористат неговата снимка за да обучат систем за вештачка интелигенција да ја генерира неговата „глума“ во остатокот од филмот.

Студијата му кажаа на американскиот синдикат на актери САГ-АФТРА (SAG-AFTRA) дека можат да го заштитат дигиталниот лик на актерот. Тоа е добар почеток, но ако на актерите им биде скратена платата по денови, тоа исто така го ограничува нивниот потенцијал да градат кариера или да ја задржат работата доволно долго за да дојдат до посакуваната заработка. Тие треба барем да се погрижат овие актерски ликови да не се само „заштитени“ туку и праведно компензирани, со извештаи за употребата во иднина.

Компаниите за стриминг како „Нетфликс“ станаа озлогласени во Холивуд по тоа што ги кријат бројките на гледаност, тврдејќи дека немаат начин да знаат колку е профитабилно шоуто. Оваа бесмислица речиси сигурно има цел да го отежне преговарањето со продукцискиот персонал за подобри услови. Како би можеле да го направат тоа ако не знаат колку е успешен филмот или шоуто на платформата за стриминг?

Најновите штрајкови покажуваат дека Холивуд и платформите за стриминг мора да ѝ стават крај на својата култура на тајност околу содржината - од бројките на гледаност до практиката на скенирање статисти без договор за користење на нивниот карактер. Договорите за актери во заднина не се толку вообичаени, особено во Атланта, каде што се снимаат многу филмови благодарение на речиси непостојното присуство на синдикати. Шатерс, кој работел на „Крид 3“ во Атланта, вели дека никогаш не потпишал договор со филмско студио за да ја користи неговата работа. Тој само морал да се занимава со даночната документација или договори за доверливост за филмовите за „Волт Дизни“. Можеби тоа треба да се промени.

Дариуш Сеиф-Амирхосеини е уште еден статист што се сеќава дека бил замолен да ја посети приколката за време на снимањето на „Круела“ (Cruella) во 2019 година и бил скениран со сет на камери, околу 10 минути. Му било кажано дека тоа е за пополнување сцена со толпа, но тој нема поим што се случило со тие снимки потоа. Искуството сега го прогонува.

„Кога почнав да гледам дигитални реплики на познати актери во холивудските филмови, почнав да размислувам за моето искуство“, вели тој. „Мислам дека тоа ќе остави многу луѓе без работа. Тоа е многу бездушно. Не изгледа морално или етички правилно“.

Холивуд сигурно работи на свој сет на барања за компаниите за вештачка интелигенција. Но треба да ги земе предвид истите овие барања на актерите, инаку бизнисот со снимање филмови ќе стане бездушен на сите нивоа.

Во моментов нема коментари за веста. Биди прв да коментира...

Остави коментар