Како муницијата на „Рајнметал“ ја искористи својата златна шанса

Додека високотехнолошките дронови привлекуваат најголемо внимание, најголемите загуби на животи од инвазијата на Русија врз Украина во 2022 година се предизвикани од старомодните артилериски гранати. Западните влади ја сфаќаат итноста за обновување на резервите - и „Рајнметал“ (Rheinmetall AG) ги жнее наградите.

Профитабилниот бизнис со муниција на германската група е клучен за да се разбере нејзината надуена процена од 63 милијарди евра (69 милијарди долари), која повеќе од двојно се зголеми од почетокот на годината и сега ја надминува онаа на германскиот индустриски гигант „Фолксваген“ (Volkswagen AG).

Силните цени се едно објаснување за високите приноси од муниција на групата со седиште во Диселдорф, но надминувањето на бирократијата, добро темпираните аквизиции и внимателното внатрешно производство исто така придонесоа за нејзиниот успех. „Рајнметал“ е „единствено позициониран“ да ја задоволи растечката побарувачка „брзо и ефективно“, изјави Јенс-Питер Рик, кој ја покрива компанијата во МВБ (MWB Research AG).

Муницијата е основата на бизнисот на „Рајнметал“ повеќе од еден век, но требаше да направи многу за да се осигури дека хаубиците на Киев можат да продолжат да возвраќаат на рускиот оган додека го искористуваат она што извршниот директор Армин Папергер го нарекува „суперциклус“ на одбраната. Западните земји дозволија производството на гранати и експлозиви да се намали со претпоставка дека друга голема копнена војна во Европа е малку веројатна; додека некои затворени капацитети од ерата на Студената војна може да се реактивираат релативно брзо, таквата епохална трансформација бара време.

Сепак, три години по инвазијата на Русија врз Украина, „Рајнметал“ успеа да го зголеми капацитетот на големокалибарските гранати за околу десет пати, што, според нив, ги прави најголем производител на артилериска муниција во западниот свет; 750.000 гранати по НАТО-стандардните што сега може да ги произведува годишно, од фабрики распоредени низ Германија, Шпанија, Јужна Африка, Австралија и Унгарија, е повеќе од целокупното годишно производство на оваа муниција во САД.

Компанијата постави за цел да има капацитет од 1,1 милион гранати годишно до 2027 година, а аналитичарката на ЏФГ (Jefferies Financial Group Inc.), Клои Лемари смета дека може да се постигне 1,5 милион, што би претставувало половина од вкупниот европски капацитет според нејзините процени. (За контекст, воените потреби на Украина се околу 2,4 милиони гранати годишно.) Додека „Рајнметал“ исто така произведува тенкови, воени возила и системи за воздушна одбрана, муницијата е неговата најбрзорастечка и најпрофитабилна активност, генерирајќи огромна оперативна маржа од 28 проценти во 2024 година.

Конкуренти како британската фирма БАЕ (BAE Systems Plc), норвешката „Намо“ (Nammo AS,) француската КНДС (KNDS France S.A.) и германската ДД (Diehl Defence GmbH & Co. KG) исто така го зголемуваат производството, но обично не ја откриваат споредливата профитабилност од муницијата. Велика Британија во 2023 година направи нарачка во вредност од 180 милиони фунти (234 милиони долари) кај БАЕ за да обезбеди осумкратно зголемување на домашниот капацитет на гранати од 155 мм; владата не открива колку артилериски гранати сега може да произведе, наведувајќи ја како причина заштитата на националната безбедност.

За разлика од тенковите, муницијата може да се произведува брзо; приходите од овие активности се зголемија за речиси 60 отсто минатата година, на 2,8 милијарди евра, а до 2030 година „Рајнметал“ очекува продажбата на дивизијата да биде речиси четири пати поголема. Тоа е впечатлива изведба за релативно нискотехнолошка активност и овозможува компанијата да ги зголеми исплатите на акционерите.

Акциите на „Рајнметал“ се вивнаа откако Русија ја нападна Украина

Акциите пораснаа речиси за 14 пати среде растот на побарувачката за муниција Bloomberg

На прв поглед, тие високи профити не изгледаат добро од перспектива на даночните обврзници; во јуни „Рајнметал“ доби договор вреден 8,5 милијарди евра за артилериска муниција од 155 мм од германската влада и други сојузници. Идниот канцелар Фридрих Мерц ја реформира таканаречената кочница за долгови за да дозволи неограничено воено трошење.

Индустријата сигурно има моќ на цените: иако недостигаат прецизни процени, масовната борба за резерви помогна да се зголеми цената на гранатите од 155 мм на околу 4.000 евра по парче, многу над нивото од пред војната. Во меѓувреме, муницијата за тенкови од 120 милиметри на групата има корист од ефектите: мазната цевка на „Рајнметал“ е де факто стандард за главните борбени тенкови на Северноатлантската алијанса, вклучувајќи ги „леопард 2“ (Leopard 2) и „М1 абрамс“ (M1 Abrams).

Сепак, Папергер минатата недела им рече на инвеститорите дека она што го наплаќа компанијата е „многу фер“ и високите маржи на групата се во функција на таканаречената вертикална интеграција.

Тој има поента: за разлика од речиси сите негови конкуренти, „Рајнметал“ може да произведува „целосни шотови“, вклучувајќи ги обвивката, осигурувачот, експлозивното полнење и погонското средство за исфрлање на гранатата од цевката кога се пука. Тоа е голема предност; барутот е во недостиг и „Рајнметал“ прави свои погонски полнења. Затоа собира повеќе од вкупната потрошувачка на своите клиенти додека нуди цени што можат да ги победат неговите конкуренти за повеќе од 20 отсто, според компанијата.

„Конкурентите трпат губење на маржата поради купување компоненти, додека ’Рајнметал’ прави сè“, вели Саш Туса, аналитичар за воздухопловство и одбрана во АП (Agency Partners). „Ако сакате ценовно да се натпреварувате со ’Рајнметал’, тогаш треба да правите целосни шотови“.

Проширувањето на производството ги зголеми економијата од обем и оперативниот „левериџ“ - колку повеќе единици произведуваат капацитетите на „Рајнметал“ толку е пониска просечната производствена цена по граната. 

Аквизицијата на „Рајнметал“ од 1,2 милијарда евра на шпанскиот конкурент ЕС (Expal Systems) во 2023 година додаде експертиза и го утрои капацитетот на компанијата за артилериски гранати; таа зделка сега изгледа како добар потег.

Некои конкуренти беа неволни да се обврзат на проширување на фабриките без цврсти нарачки и апелираа до владите за финансирање, додека германската група се движеше брзо со инвестирање сопствени пари. На пример, таа е подготвена да отвори фабрика за муниција и експлозиви од 300 милиони евра во Долна Саксонија само 14 месеци по нејзината нарачка; локацијата се очекува да обезбеди 500.000 артилериски шотови годишно.

Говорејќи за германските медиуми на минатомесечната Минхенска безбедносна конференција, Папергер рече дека неговата земја ефективно ја укина бирократијата за брзо да ја изгради фабриката, што значи дека дозволите беа добиени за неколку недели. „Рајнметал“ дополнително гради фабрики за муниција во Украина и во Литванија, плус фабрика за барут во Романија.

Германија е позната по претпазливост и бирократија, но очигледно сè уште може да притисне „на гас“ во криза. Нема избор: слабеењето на безбедносните гаранции од САД ќе бара европските земји да трошат многу повеќе за своја одбрана. Иако постои ризик производителите на муниција да додадат премногу капацитет и конкуренција за ерозија на цените, задачата за обновување на резервите на НАТО е едвај започната.

Секое парче муниција што „Рајнметал“ моментално го произведува е потребно веднаш; барањата на НАТО за земјите членки да имаат доволно резерви за 30 дена интензивна војна подразбираат недостиг од десетици милиони артилериски гранати, според компанијата. Тоа потенцијално е многу профитабилна можност, која може да ги држи погоните зафатени со години.

Високите маржи на муницијата на „Рајнметал“ заслужуваат внимание. Но неговата агилност и конкурентност исто така заслужуваат признание - и награда.

 

 

 

* Крис Брајант е колумнист на „Блумберг опинион“, кој ги покрива индустриските компании во Европа. Претходно тој беше известувач на „Фајненшл тајмс“.

 

Во моментов нема коментари за веста. Биди прв да коментира...

Остави коментар