Додека дипломатите од Европската Унија (ЕУ) се ценкаат околу горната граница за руската нафта, вреди да се запомни дека нивото за кое разговараат речиси сигурно ќе биде над тоа на кое моментално се тргува оваа суровина.
Дипломатите од ЕУ неделава расправаат за горната граница, која би се движела меѓу 65 и 70 долари за барел. Кога ќе се договори, се очекува дека тоа ограничување ќе го усвојат сите земји од Г7 во процесот што го предводат САД.
Но, според официјалните податоци, која било цена во тој опсег би била далеку над моменталната цена на најпродаваната руска нафта уралс. Цената на оваа нафта падна на околу 52 долара за барел.
На купувачите што ќе платат повеќе од определената горна граница нема да им се дозволи европски пристап за нафтените танкери, особено грчки, ниту ќе им се дозволи осигурување од ризик на излевање на нафтата по индустриски стандарди.
Колку што е повисока горната граница, толку е поповолна за извоз. Ако се договори максимална цена во опсег од 65 до 70 долари, Русија и нејзините купувачи би можеле да добијат повисоки цени и да се обезбедат во својата можност за пристап до потребните пловила.
Моментално тоа не е сигурно, што создава неизвесност за превозот на стоката и потенцијалното враќање на некои купувачи. ЕУ од 5 декември ќе го забрани речиси сиот поморски увоз.
Унијата уште е во проширени преговори за максималната цена. Некои членки, како Полска, сметаат дека 65 долари е преблага цени кон Москва, додека претставниците од Грција, најголемата држава во светот во однос на сопственоста на танкери, не сакаат цената да биде под 70 долари.
Цените на нафтата може да растат и да паѓаат, а ако горната граница се вкорени на пазарот, Русија би можела да ги пропушти идните ценовни скокови.
Постои значајна неизвесност околу цените на руската нафта, бидејќи тргувањето со националниот товар стана помалку транспарентно по војната.