Mузеј со необичен концепт наскоро ќе го посети Белград и ќе им даде можност на белграѓани да ги споделат своите приказни за љубовта и раскинувањето со публиката во регионот и ширум светот. Станува збор за загрепскиот музеј на раскинати врски, кој има над 3.500 илјади предмети и приказни за минати врски, љубов и поврзаност.
Од 13 мај до 3 јуни, белграѓани ќе можат да донесат предмети кои за нив имаат емотивно значење. Конкурсот за собирање предмети го објави белградскиот културен центар „Град“ во коорганизација со Музејот на раскинати врски, а изложбата ќе се одржи во Белград, во поранешниот ресторан „Пекинг“ од 28 јуни до 28 септември 2024 година.
Дополнително, сите донации стануваат дел од колекцијата на Музејот на раскинати врски и добиваат можност да бидат дел од постојаната поставка во Музејот во Загреб или ширум светот. Оние кои сакаат да донираат предмети да не паничат - ќе бидат прикажани анонимно, но треба да знаат и дека нема да можат да си ги земат назад.
Иако постои само еден ваков музеј, кој се наоѓа во главниот град на Хрватска, Музејот на раскинати врски често има гостувачки изложби. Веќе еднаш гостуваше во Белград, а предметите поврзани со раскинувања можеше да се видат насекаде низ светот - од Америка, до Кина, Јужноафриканската Република, па сè до Австралија.
„Секоја гостувачка изложба е поинаква, таа се состои од делови од локални приказни и парчиња кои ги носиме од нашата архива, која сега содржи повеќе од 3.500 предмети. Од искуството со гостувачките изложби, можеме да кажеме дека ниту еден град не е ист, понекогаш дури и истиот град не е ист по некое време. Во зависност од тоа што ќе добиеме во Белград, ќе одлучиме што ќе донесеме од архивата. Понекогаш приказните можат да бидат многу тешки, па затоа се обидуваме да донесеме нешто пооптимистичко, или кога се помладешки ги комбинираме со некои каде луѓето имаат повеќе животно искуство. Тешко е да се каже дека бараме нешто конкретно, претпочитаме да бидеме изненадени, а и по 18 години со овој проект тоа се случува редовно“, изјави за „Блумберг Адрија“ (Bloomberg Adria) Дражен Грубишиќ, еден од основачите на Музејот на раскинати врски.
Sanja Bistricic/Muzej prekinutih veza
Последен пат музејот го посетил Белград пред 16 години, а Грубишиќ коментира дека се сеќава дека публиката реагирала одлично и дека добиле некои приказни и предмети кои редовно биле изложувани низ светот или завршиле во поставката во Загреб.
Сега повторно се отвора можност за оние кои сакаат да донираат предмети и на тој начин да добијат шанса да им ја раскажат на илјадници луѓе својата приказна. Минатата година музејот го посетиле над 120.000 луѓе, а покрај постојаната поставка во Загреб, веќе 16 години е на светски изложбени турнеи.
Ana Opalić/Muzej prekinutih veza
„Музејот во Загреб е меѓу најпосетуваните, а оваа година се подготвуваме за нова инсталација и реновирање и планови секогаш има, само зависи кои ќе успеат. Моментално работиме на отворање филијала во Тајланд, која веројатно ќе се отвори годинава. Соработуваме со некои универзитети во Америка, со различни институти низ светот, но ние сме мал тим и не е лесно да постигнеме сè што сакаме“, коментира Грубишиќ.
Главната мисија на музејот е да ги поврзе луѓето ширум светот преку приказни за љубов и загуба и да воспостави врска со јавноста и заедницата. Нивната колекција на предмети со емотивна вредност и збирка спомени постојано расте, сето тоа придружено со анонимни приказни.
Музејот е полн со необични предмети - од секири, таблети, суканици, пегли и многу други предмети кои на почетокот тешко се поврзуваат со љубовна врска. Меѓутоа, кога ќе ги прочитате нивните приказни, коцките паѓаат на своето место.
Не е така како што изгледа... Секогаш има нешто скриено под површината
Зошто некој му подарил на музејот фен или пакување таблети против гастритис? Луѓето чуваат широк спектар на предмети - од биолошки материјал за клонирање на личноста со која биле, до број два што ги потсетува дека некогаш за некој биле на второто место. Некој чувал куче-играчка од својот поранешен партнер затоа што тоа куче „оставило повеќе траги отколку што оставил тој“, до „глупаво“ фризби што некој го добил како подарок за двегодишнина од врската. Во овој музеј се кријат еден куп интересни, потресни, па дури и неверојатни приказни.
Ви пренесуваме само дел од предметите кои се дел од колекцијата на Музејот на раскинати врски, а повеќе приказни можете да прочитате во Загреб или Белград.
1. Пруст
Ana Opalić/Muzej prekinutih veza
Овие истрошени книги, со страници извалкани со песок се симбол на долга љубовна врска која неодамна заврши. Набргу откако се оженив, станавме зависни од читањето на Пруст - ѝ го читав романот на глас, особено кога бевме на одмор. Поголемиот дел го читавме во текот на летото на островот Тавира во Алгарве, каде што одевме цело време - излегувавме на изолиран дел од песокот, градевме засолниште од дрво, бамбус и свилени сароњи и се губиме во хипнотичката проза, со монотониот татнеж на атлантските бранови во позадина. Сè уште мислам дека тоа е најдобриот начин да уживате во Пруст - да влезете во главата на нараторот и да почувствувате дека неговите опсесии се вртат во круг, и да создаете урнебесна комедија од книгата додека се смеете на глас - иако тоа не е многу практично, бидејќи ви е потребен поголем дел од една деценија за да се прочита сето тоа! Звучи како чудна навика, за бубалици, но се разви постепено, а некои лета се чинеше како да сме во некој вид љубовен триаголник, со Пруст како смешна, невротична трета страна, брилијантен во дискусијата на тема љубов - иако сексот секогаш го избегнуваше. Можеби е симболично тоа што, за разлика од Пруст, никогаш не стигнавме до крајот - никогаш не ги прочитавме последните 200 страници, а тие се во плик, скинати од последниот том за да ни го олесни багажот.
Извор на текст: Музеј на раскинати врски
2. Медено срце
Ana Opalić/Muzej prekinutih veza
„Се запознавме среде Октоберфест. Јас сум од Америка и се занимавам со дипломатија, тој е момче од Ливерпул кој работи финансии во Лондон. Лесно се поврзавме и ги откачивме нашите пријатели да поминеме малку време сами. Штом го напуштивме пивскиот шатор, почнавме да се смееме како деца, игравме, пеевме и навистина се поврзавме. Не сакав врска на далечина. Но, по многу убедување, попуштив и разменивме контакти. Неколку дена подоцна добив порака: „Стефани, тешко ми е да ти го кажам ова затоа што си одлична девојка, но дали може да го раскинеме ова 'пријателство' те молам? Вистината е дека сум верен, дека имам две децата и минувам низ малку тежок период, но длабоко во моето срце знам дека ја сакам и сакам да работам напорно на тоа, а тоа да имам добра сингл „пријателка“ само ќе ми ги отежни работите во главата. Ти благодарам многу за убавото време, секогаш ќе го паметам, не ми се јавувај на телефон и не ми праќај пораки бидејќи се плашам дека тоа само ќе предизвика проблеми. Имај прекрасен живот, П“.
Извор на текст: Музеј на раскинати врски
3. Секира
Ana Opalić/Muzej prekinutih veza
Таа беше првата жена што ја пуштив да се всели кај мене. Сите мои пријатели мислеа дека треба да научам да се отворам кон луѓето. Неколку месеци откако таа се пресели, ми беше кажано дека треба да патувам во САД. Таа не можеше да дојде со мене. Во солзи се збогувавме на аеродромот, а таа ме уверуваше дека нема да може да преживее три недели без мене. Се вратив по три недели, а таа рече: „Јас сум вљубена во некој друг. Знам дека минаа само четири дена, но знам дека може да ми даде сè што ти не можеш“. Бев шокирана и ја прашав за нејзините планови во врска со нашиот заеднички живот. Следниот ден сè уште немаше одговор, па ја избркав. Таа веднаш отиде на одмор со новата девојка, додека нејзиниот мебел остана кај мене. Не знаев што да правам со мојот гнев, па на крајот ја купив оваа секира во Карштат за да ја извлечам фрустрацијата од мене и да ѝ покажам барем малку чувство на вистинска загуба - што таа очигледно го немаше по нашето раскинување. Во текот на 14-те дена од нејзиниот одмор, секој ден со секира ѝ демолирав по едно парче од мебелот. Посмртните останки ги чував како израз на мојата внатрешна состојба. Додека нејзината соба се полнеше со распарчен мебел кој ја отсликуваше мојата душа, ја се чувствував сè подобро. Две недели откако замина, се врати да го земе мебелот. Тој беше уредно сложен во мали купчиња. Го собра ѓубрето и засекогаш го напушти мојот стан. Ја претворив секирата во терапевтски инструмент.
Извор: Музеј на раскинати врски
.webp){kind=icon}
Во моментов нема коментари за веста. Биди прв да коментира...