Во алуминиумската индустријата, затворањето на топилница е мачна одлука. Имено, штом топилниците се изладат на собна температура, може да бидат потребни месеци и десетици милиони за да се рестартираат.
Сепак, словачкиот „Норск Хидро“ (Norsk Hydro ASA) се подготвува да го стори токму тоа овој месец. И тие не се единствените - европското производство на алуминиум падна на најниско ниво од 70-тите. Упатените во индустријата велат дека растечката енергетска криза е голема закана за големите производители на алуминиум во регионот.
Производството на овој метал бара многу електрична енергија. За еден тон алуминиум потребни се околу 15 мегават часови електрична енергија, што е доволно за напојување на пет домови во Германија за една година. Некои топилници се заштитени со владини субвенции, долгорочни договори за електрична енергија или пристап до сопствена обновлива енергија, додека други се соочуваат со неизвесна иднина.
„Историјата покажува дека штом ќе згаснат топилниците на алуминиум, тие не се враќаат“, вели Марк Хансен, извршен директор на трговецот со метали Concord Resources.
Во Германија, електричната енергија потребна за производство на еден тон алуминиум би чинела околу 4.200 долари во петокот, откако минатиот месец надмина повеќе од 10.000 долари, според пресметките на Bloomberg. Цената на фјучерсите на Лондонската берза на метали беше околу 2.300 долари за тон во петокот.
Како што опаѓа европското производство, стотици европски производители кои го претвораат металот во делови за германските автомобили или француските авиони се повеќе зависни од увозот. Таму, сепак, металите се скапи. Некои купувачи се обидуваат да избегнат и увоз на метали од Русија, која обично е голем снабдувач на алуминиум во Европа.
Така, индустријата вели дека апсолутно ѝ е потребна владина поддршка за да преживее. Сепак, сите мерки како што се фиксните ограничувања на цените за одржување на работа на постројките гладни за електрична енергија, е тешко да се оправдаат, додека потрошувачите се соочуваат со зголемени сметки за електрична енергија.
Проблемите на алуминиумскиот сектор се само еден пример за тоа што се случува во енергетски интензивните индустрии во Европа: низ целиот континент, производителите на ѓубрива, цементарниците, фабриките за челик и цинк исто така се затвораат поради високите цени на струјата и гасот. Цените на струјата се високи не само за оваа зима, туку и за 2024 и 2025 година, што ја загрозува долгорочната одржливост на многу индустрии. Производителите на други метали, како што се цинкот и бакарот, исто така се лошо погодени.
.webp){kind=icon}