.webp){kind=icon}
Националната галерија на портрети во Лондон со години копнееше за реновирање.
„Беше пренатрупано, галериите изгледаа неуредно и непријатно, немавме доволно простор да ја прикажеме современата колекција, ниту фотографската колекција, а целото место изгледаше многу излитено“, вели Алисон Смит, главна кустоска во Националната галерија на портрети.
Сега, по тригодишен градежен проект од 41,3 милион фунти (52,7 милиони долари), плус уште 2,7 милиони фунти потрошени на блискиот киоск за билети, тие грешки, заедно со многу други, се отстранети. „Сакавме да внесеме кохерентност во колекцијата“, вели Смит, „и да го направиме просторот убав, но и интересен, за луѓето да доаѓаат редовно“.
Зграда
Изградена во 1896 година, структурата е конфигурирана „на парчиња“, вели Смит. „Некои делови се реновирани, некои не, па размислувањето за проектот за реновирање беше да се врати првичниот изглед на зградата со денешната публика како посетители“.
Кога посетителите повторно ќе бидат пречекани, тие ќе влезат преку новиот влез, кој е направен од северната страна на зградата. „Претходно влегуваа преку мал тесен влез, како тунел. Сега имаме голем влезен хол исполнет со природна светлина“, вели Смит. Новиот влез е создаден со претворање на три прозорци во врати, кои водат до влезниот хол на галеријата.
Реновирањето го зголеми јавниот простор за една петтина, многу простор се доби во новото крило, кое деловниот простор од источниот дел го претвори во галерија каде што ќе биде изложена современата колекција. Со реновирањето е овозможено постоење на нов центар за учење во просторот што порано бил светларник.
Градежниот проект вклучуваше и нов изглед на многу галерии што беа невпечатливи и темни. „Сакавме различно искуство“, вели Смит. „Зборував за кохерентност, но различните колекции имаат поинаков, карактеристичен изглед“.
На горниот кат на галеријата, која прикажува британски портрети од околу 1300 до 1850 година, „сакавме нешто богато и раскошно, нешто што одговара на стилот на портретите“, продолжува таа. Ѕидовите се во впечатливи бои. „Се оди од сино во портокалово, од зелено во црвено, тоа е многу драматично, но исто така е направено за да одговара на темите на оригиналните галерии. Сината е за кралско семејство, портокаловата е за индустриската револуција (која е поврзана со печки и парни машини), зелената е за романтичарите (околината и природата), а темноцрвената е за портрет на општеството“, објаснува таа.
„Боите беа избрани во однос на портретите за да бидат соодветна заднина за нив“, вели Смит.
Bloomberg Mercury
Дури и на вториот кат, кој истражува портрети од 1850 до 2000 година, и во современите галерии на Вестон Винг на првиот кат, вели Смит, белата боја се избегнува. Сепак, „боите се повеќе придушени за да кореспондираат со модернистичката естетика“, објаснува таа.
Колекција
Реновирањето предизвика преоценување на презентацијата на постојаната поставка на Националната галерија на портрети. „Претходно, концептот беше воден од биографијата“, вели Смит. „Сега, секоја соба е како мини-изложба посветена на одредена тема“. (Овој пристап е присутен во новодизајнираните постојани галерии на Музејот на модерната уметност во Њујорк.)
Собите сè уште се „многу хронолошки“, продолжува таа, „но ние повеќе ги тематизиравме, а интерпретацијата е повеќе насочена кон толкување сеопфатна тема диктирана од историјата, културата и општеството“.
Bloomberg Mercury
Во делата од времето на династијата Тудор, на пример, „ја разгледуваме реформацијата, а потоа и раната колонизација“, вели Смит. Друга голема просторија ја раскажува приказната за тоа како се здружиле различни нации во Велика Британија. Има и простории за колонизација, радикали и реформи, Првата и Втората светска војна и Британската Империја. „Портретите беа избрани за навистина да се истакне одредена тема и да се однесува на различни начини“, вели Смит.
Повеќе од 1.100 портрети се изложени во реновираната зграда, а околу 48 отсто во галериите на 20 и 21 век ќе бидат портрети на жени (пред да биде затворена за реновирање, оваа бројка беше 35 отсто), а 11 отсто од сите изложени дела ќе бидат портрети на британските етнички малцинства, кои пред затворањето беа застапени со само три отсто.
„Сакаме луѓето да ја видат врската помеѓу портретите и историјата“, вели Смит. „И сакаме публиката да биде свесна дека има повеќе од еден наратив за британската историја. Покрај монарсите и мажите со перики, сакаме тие да видат неколку различни приказни“.
Четирите ката од галеријата се „ужасно многу содржина за една посета“, вели Смит. Таа препорачува да одите, „да истражите еден дел од колекцијата, а потоа да отидете на пијачка во бар или на оброк во ресторан или да ја истражите книжарницата“. Со толку голема понуда, Смит заклучува дека ќе стане „една од дестинациите што мора да се видат во Лондон“.
