.webp){kind=icon}
„За да бидете незаменливи, мора секогаш да бидете различни“, рекла Габриел Шанел, а креативната директорка Вирџини Вијард ја следеше нејзината визија на неодамнешната ревија на „Шанел“, која се одржа во рамките на Модната недела во Париз.
Главните елементи навидум неповрзани: копчиња и балет. Копче, скромен детаљ, но во случајов револуционерен - на првите костими на „Шанел“ им било посветено посебно внимание за да им се помогне на жените „да се ослободат од сè што ги спречувало во слободното движење“, објави оваа модна куќа. Вијард во своите креации го користи копчето како скапоцен камен, а мотивот се појавил на ревијата, како што пренесува „Асошиејтед прес“ (Associated Press), во краток филм, но и како џиновски скулпторски елемент што се спуштал од таванот.
Оваа модна драматизација навлезе во колекцијата што ја слави слободата на движење. И така доаѓаме до вториот елемент - а тоа е танцот. И тука куќата „Шанел“ остана верна на визијата на познатaта дизајнерка, која точно пред еден век се впушти во авантурата на создавање балетски костими.
На пистата доминираа колекција од балетски бодија и маици во акварел розова и бела боја, како и црни мини-фустани во А-линија што рефлектираа силуета на балерина.
Во прелудиумот беше прикажан моден филм со Маргарет Квали, ќерка на Енди Мекдауел, во режија на Дејв Фри. Тоа е приказна за една млада жена во потрага по изгубеното копче и патување што ја носи во срцето на Париз.
Наоми Кембел се појавува како судбоносна спасителка, обезбедувајќи ѝ билет на Квали за главниот град на модата. Врвот се случува на познатата улица Камбон, каде што Квали се среќава со модерната Коко Шанел, која ја игра Ана Муглалис. Токму на тоа обраќање Шанел се дружеше со влијателни уметници од 20 век, кои ја инспирираа нејзината работа, вклучувајќи го и Сергеј Дијагилев, кој влијаеше на неа да биде ентузијастка за балетот.
Depositphotos
Имено, Дијагилев ја започнал првата сезона на рускиот балет во Париз во 1909 година. По триумфот таа година, и покрај финансиската загуба од 76.000 франци (што денес е над 410.000 евра), Дијагилев станал баран низ Европа. Така, во 1911 година тој ја основал „Балетс Русес“ како патувачка атракција. Иновативната музика дополнително го зголеми влијанието на оваа продукција, особено музиката на Игор Стравински, кој исто така подоцна стана интимен пријател на креаторката и чест гостин на улицата Камбон. Првите сезони беа обележани со егзотични дизајни на костими на рускиот уметник Леон Бакст. Интензивните бои, шилести елементи на стилот на арт нуво и чувството на еротизам ги трансформираа овие танцови продукции во уникатни уметнички дела, кои сè уште привлекуваат внимание во музејските поставки низ светот.
Инспирацијата за живиот стил на „Балетс Русес“ започна кога Шанел присуствуваше на премиерата на шокантниот авангарден балет „Посветување на пролетта“ од Стравински, во мај 1913 година, во кој се појавува љубовникот на Дијагилев и главен кореограф на движењето Вацлав Нижински, откриваме во книгата „Шанел: интимен живот“, која ја напишала нејзината биографка Лиза Чејни.
„Она за што Шанел навистина беше заинтересирана е влијанието“, вели таа. „Таа сакаше моќ, но не заради моќта. Го сакаше она што го носи моќта, а тоа е независност“.
Тоа го потврдува и слави годинашната ревија, но и улицата Камбон, на чиј втор кат, над продавницата и ателјето, се наоѓа нејзиниот личен простор, кој ја прикажува Шанел како жена и „Шанел“ како бренд. Ако вашето патување летово ве однесе во Париз, а како пауза од Олимпијадата, посетата на адресата е дел од бараната турнеја на Шанел што ја нудат многу туристички центри. Пристапот до приватниот простор не е дозволен, а главните елементи можете да ги видите во видеонајавата на брендот.
Очекувајте антички кинески паравани (Шанел не ги сакаше вратите) со мотиви од нејзиниот дизајнерски белег: цветот камелија, сјајни црни површини и богати текстури. Има и кадифен тросед на кој седнале гореспоменатите и многу други пријатели: Елизабет Тејлор, Пабло Пикасо, Алберто Џакомети и Салвадор Дали. Можете да најдете позлатени предмети и сувенири, како статуи на златни венецијански лавови, резбани кутии за цигари, метални кинески коњи... Полиците се полни со богати кожени томови книги, има и резбана дрвена маса, платформа за гламурозни вечери, но и за цртање, истрошени од повеќедецениска употреба. Во 2013 година, француското министерство за култура го класифицираше станот како историски споменик.
