.webp){kind=icon}
Лондонскиот клуб од англиската Премиер лига, Челзи, е апсолутен хит во штотуку завршениот преоден рок. Клубот од „Стемфорд Бриџ“ потроши повеќе од 330 милиони евра за трансфери. Тоа е повеќе од сите други клубови од Премиер лигата заедно, или повеќе од сите клубови од другите пет лиги заедно.
Откако сите средства на руските олигарси беа замрзнати поради санкциите против Русија предизвикани од војната во Украина, меѓу погодените беше и поранешниот сопственик на Челзи, Роман Абрамович, кој мораше да го продаде клубот. Тод Боли стана нов сопственик и воведе необична трансфер политика.
Челзи е и главната приказна во последните два преодни рока бидејќи во нив потроши 611,49 милиони евра, со што го урна претходниот рекорд на Барселона од сезоната 2017/2018 кога Каталонците издвоија 380 милиони евра за засилувања.
Најголем трансфер во овој преоден рок беше оној на играчот за врска Енцо Фернандез од Бенфика, за кого Челзи плати 121 милион евра обештетување. Аргентинецот Фернандез е прогласен за најдобар млад играч на Светското првенство во Катар. Но, ниту обештетувањето, ниту другите детали од договорот не беа вообичаени. Фернандез потпиша деветгодишен договор и треба да заработува околу 10 милиони евра по сезона.
Со вешти сметководствени маневри, Боли создаде услови за заобиколување на финансискиот фер-плеј на УЕФА, односно добро дефинирана амортизација. Договорот е потпишан на девет години, што значи дека Челзи може на Бенфика да и го плати обештетувањето за Фернандез на девет рати. Овој потег ги налути челниците на УЕФА, кои веќе најавија промени во правилата и ограничување од пет години за исплата. Да додадеме дека со исти трикови во Челзи беа доведени Англичанецот Нони Мадуек, Французите Беноит Бадијашиле и Весли Фофана и Украинецот Михајло Мудрик.
По Челзи, Баерн го направи вториот најголем трансфер во овој преоден рок купувајќи го Жоао Кансело од Манчестер Сити. Кансело доаѓа во Баерн на позајмица до крајот на сезоната, со можност за откупување на договорот. Цената на обештетувањето во тој случај би изнесувала 70 милиони евра.
Трет најголем трансфер беше трансферот на Португалецот Витор Оливеира, попознат како Витињо, од Брага во Марсеј, клуб предводен од хрватскиот стратег Игор Тудор. Отштетата за Витињо беше 35 милиони евра, а договорот беше потпишан на четири и пол години.
Следен најскап трансфер беше трансферот на левото крило, Ганецот Камалдин Сулемане од Рен во Саутемптон. Трансферот е малку под знак прашалник бидејќи пред нешто повеќе од еден месец „светците“ веќе го доведоа новото лево крило, Мислав Оршиќ, до неодамна капитен на Динамо Загреб. Со оглед на тоа што практично ги удвоија играчите на левата страна, останува нејасно дали Саутемптон бил незадоволен од играта на Оршиќ или не сакал да ризикува со повреда или некоја друга несакана ситуација пред избезумената борба за опстанок во најелитната класа на англискиот фудбал.
Споменатиот трансфер на Оршиќ во Саутемптон е најголемиот трансфер на хрватските фудбалери во овој преоден рок, а тој премина во Саутемптон за отштета од околу шест милиони евра. Со оглед на тоа дека ова беше последната година од договорот на Оршиќ со Динамо, можеме да заклучиме дека Динамо добро ја заврши работата.
Од нереализираните трансфери најмногу се издвојува оној на Јошко Гвардиол, кој исто така се поврзуваше со трансфер во Челзи. Се шпекулираше дека клубовите се подготвени да платат и до 100 милиони евра за Гвардиол, но неговиот сегашен клуб РБ Лајпциг соопшти дека ќе ги одбие сите понуди за него, откако стана најскапиот стопер во светот.
Трансферите кои ја заокружуваат првата десетка во овој преоден рок се оние на Украинецот Иља Забарњо, од Динамо Киев во АФЦ Бурнмаут за 22,7 милиони евра и Италијанецот Хорхе Фиљо, попознат како Жоргињо, од Челзи во Арсенал за 11,3 милиони евра. Другите најголеми трансфери беа позајмици со можност за откуп на договорот. Австриецот Марсел Сабицер од Баерн се пресели на позајмица во Манчестер Јунајтед, а Шпанците Диего Љоренте и Педро Поро од Лидс во Рома и од Спортинг во Тотенхем, за што лондонскиот клуб плати пет милиони евра.
