.webp){kind=icon}
Кинеската централна банка започна нова рунда стимулации со монетарно квантитативно олеснување за да го поттикне економскиот раст до целта од околу пет отсто. Со намалување на задолжителната резерва на банките во економијата влегуваат дополнителни 142 милијарди долари. Исто така, се намалува и репо-стапката, како и каматните стапки на постојните станбени кредити за 0,5 процентни поени.
Денеска анализираме дали монетарната политика на Кина без дополнително вклучување на фискалната политика може да има значително влијание врз растот на цената на нафтата.
Новиот кинески стимул нема ефект врз нафтениот пазар, односно врз растот на цената на нафтата. Имено, кинеското производство вегетира, што во комбинација со високиот увоз на нафта од Русија (околу 18 отсто од вкупните потреби) не влијае на глобалниот пораст на цената на нафтата. Нафтата во моментов е најмногу погодена од превирањата на Блискиот Исток, од послабата глобална побарувачка и од потенцијалното враќање на Либија на светскиот пазар (околу 0,5 отсто од светската понуда).
Кина има удел од 16 отсто во глобалната побарувачка на нафта, што ја прави најголем поединечен потрошувач. За осум месеци од годинава кинеската побарувачка падна за над пет отсто на годишна основа, што придонесува за стабилизирање на цените на нафтата на пониски нивоа од претходните месеци. Исто така, според индексите на доверба на менаџерите, не може да се забележи значително закрепнување на кинеската економија. Производствениот PMI сè уште е под 50 (контракција), додека индексот на доверба во услужниот сектор е минимално над 50. Искористеноста на капацитетите во индустријата моментално е 74,9 отсто, што е под петгодишниот просек, што исто така не го поддржува фактот дека Кина може да има значително влијание врз зголемувањето на цената на нафтата.
Историски гледано, руската нафта е поевтина опција во споредба со брентот, кој е почист, додека од друга страна билатералниот договор меѓу Русија и Кина го става кинескиот увоз на руска нафта во привилегирана положба, што всушност овозможува увоз по пониски од пазарните цени, заобиколувајќи ги санкциите кон Русија. Токму поради тоа кинескиот фискално-монетарен стимул нема никакво влијание врз светската цена на нафтата, бидејќи дури и да дојде до закрепнување на кинеското производство и до посилен економски раст, веројатно е дека Кина најголем дел од потребното количество ќе увезе од Русија.
Од друга страна, кај аналитичарите на пазарите на капитал има поголем оптимизам за цената на нафтата, отколку што тоа се гледа во договорите со цена однапред. Имено, разликата помеѓу процената на аналитичарите за последниот квартал од годинава и кривата за идните движења изнесува околу десет долари, а кривата е во назадување (цените на фјучерсите се помали од спот цената на инструментот), со оглед на тоа што пазарните учесници очекуваат пониски цени во иднина, како одраз на загриженоста за можна прекумерна понуда или слабеење на побарувачката.
Сепак, нашата позиција е нешто порезервирана во однос на другите аналитичари и очекуваме мал постепен раст на цената на нафтата од типот брент кон 75 долари за барел. Како што рековме, кинескиот стимул не влијае на растот на цената на нафтата. Исто така, растот на испораките на електрични возила и намалувањето на производството на дизел возила ја намалуваат побарувачката на нафта во Кина. Од друга страна, споровите на Блискиот Исток со потенцијалниот прекин на сообраќајот преку Суецкиот Канал, како и неизвесноста поврзана со извозот на нафта од Либија, извршија притисок врз растот на цената на нафтата. Превирањата на Блискиот Исток сигурно ќе ја зголемат нестабилноста на цените на нафтата, особено ако Иран се вклучи повеќе (или бидат нападнати рафинериите), имајќи предвид дека тој има удел од околу четири отсто во глобалната понуда. На глобално ниво, сметаме дека постои поголем ризик поврзан со стабилизирањето на цената на нафтата околу 75 американски долари отколку ризикот нафтата да се искачи над 80 долари, што е поддржано од веќе споменатата надолна крива нанапред.
