„Тајни вечери“ (Secret Suppers) се собири на долга маса во уникатно опкружување. Станува збор за специјално организирани вечери што нудат една поинаква хедонистичка и пред сè гастрономска авантура. Гостите имаат можност да уживаат во карактеристичниот амбиент на одбраната локација, која по правило треба да остане мистерија до самиот крај.
Вакви уникатни кулинарски авантури од неодамна почнаа да се одржуваат и кај нас, но само по неколку реализирани „тајни вечери“ во Скопје и во неговата околина, организаторите сфатиле дека оригиналниот концепт не функционира комплетно добро кога станува збор за македонскиот менталитет, па морало да претрпи промени.
„Со текот на работата сфативме дека луѓето сакаат да планираат однапред локациски, па самата мистика и не функционираше комплетно добро. Луѓето кај нас сè уште се плашат да му се препуштат на нешто од ваков тип, па сакавме сепак да им доближиме нешто слично на тој концепт и ги променивме во попап-вечери. Сега локацијата ја откриваме по објавувањето на настанот. Сепак, сметаме дека најавата за вечера на неспецифична локација сама по себе кај луѓето буди една мистерија и возбуда за тоа како би изгледало да се вечера во таков амбиент и тоа нè води за да дадеме акцент на што е можно поинтересни локации“, објаснува за „Блумберг Адрија“ професионалната готвачка Алекс Пуци, Македонка што работела во ресторани со ѕвезди „мишелин“ и која е најзаслужна за ова несекојдневно уживање.
ЛОКАЦИЈАТА ПРЕДИЗВИК - БАРААТ МНОГУ ПАРИ ИЛИ НЕМА УСЛОВИ
Во Европа и во светот концептот „тајна вечера“ обично подразбира неконвенционална локација. Тоа се најчесто театри, музеи, галерии, ексклузивни вили со раскошна природа. Кај нас и тоа е проблем.
„Во Македонија е премногу тешко и со маки некогаш успеваме да стигнеме до некоја локација што сме ја замислиле за да можеме да ја реализираме вечерата. Сè уште нема разбирање од страна на некои институции за она што го работиме, што донекаде е и разбирливо, ако се земе предвид дека и сè уште немаме такви трендови за попап-настани. Од некои институции, пак, ни бараат премногу пари. На некои места, за жал, иако се преубави, нема услови за одржување. Сепак, не престануваме да се трудиме во остварувањето на нашите идеи“, вели Пуци.
Во Скопје ексклузивни вечери досега се реализираа во „Сули-ан“, во холот на Националната опера и балет, во Музејот на македонската борба, на аеродромот Стенковец и во неколку приватни куќи и локали што нудат интересен и специфичен ентериер.
„Сепак се обидуваме да објасниме дека покрај самата вечера, тука се дава акцент истовремено и на промовирање на секаков вид културно наследство што го поседува нашата земја. Секако, и ние гледаме локацијата да биде соодветна за вечерите и да не биде објект каде што би се компромитирале поставките и би можело нешто да се оштети. Сè уште се гради тој тренд на ваков тип вечери кај нас и драго ми е што сме пионери во ова. Верувам дека ќе имаме уште многу успешни соработки“, оптимистка е таа.
МЕНИ ОД 6.000 ДЕНАРИ СО ЛОКАЛНИ СОСТОЈКИ
Менито што го креира за вечерите е сезонско, со локални состојки, составено од повеќе последователни јадења, кои се соодветно комбинирани со селекција на врвни македонски вина. Целта е да се испромовира сето она што го имаме во нашата земја, како што вели, од локални продукти и состојки до самата култура, уметноста на убавото живеење и уживањето во малите работи во животот.
Разбирливо, овој концепт не може да си го дозволи секој и пред сè е наменет за Македонците со подлабок џеб.
„Поради самата обемност на проектите за вечерите и поради големата организација, која секако чини многу, цените на вечерите се движат околу 6.000 денари по лице за целото искуство“, открива Пуци.
Специфично на изглед, скокотливо на вкус. Необични комбинации со префинети состојки. Такво јадење најчесто им се нуди на гостите. За менито секогаш инспирација ѝ се природата и сезоната, поточно моменталното годишно време во кое се случува вечерата.
„Истражувам за локалните сезонски состојки, за локални автентични продукти што можат да се најдат во тој период од годината и секако нивната палета на вкусови и како да ги ’приготвам’ соодветно со други состојки и вина. Покрај изобилството на овошје и зеленчук што ни е достапно, соработувам и со локални производители што имаат навистина убави чисти продукти и истовремено меѓусебно се поддржуваме“, раскажува Алекс.
Менито е составено од девет јадења. Секое мени се тестира и се готви и секако се пробува заедно со соодветните вина пред да излезе, поточно се прави една мала дегустација за главниот готвач да види што може да се поправи и да се подобри и дали го добил резултатот што го посакувал. На крајот се дизајнира менито и сè е подготвено за вечерата.
РАЗЛИЧНИ КАРАКТЕРИ НА ЕДНА МАСА, РАБОТА ПОД ПРИТИСОК
Процесот на идеите околу вечерата, самото планирање и остварувањето на замислата се навистина тешки и макотрпни. Важен е секој детаљ и услугата мора да биде беспрекорна.
„Од логистички аспект, навистина е предизвик, бидејќи ја селиме кујната и јас морам некои работи да ги зготвам на самата локација, притоа и да водам сметка за да се одржи квалитетот на продуктите и состојките. Потоа следува ангажирање човечки ресурси и е потребна доста голема организација, каде се подготвуваме многу однапред. Со секоја вечера учиме нешто ново и доколку имаме пропусти, гледаме можните грешки да ги сведеме на минимум. Потребна е голема комуникација за да направиме тимот да разбере колку се важни услугата и третманот што треба да им го дадеме на гостите за тие на крајот да бидат среќни. Сметам дека успеваме во тоа, а резултатот се секако интересот и позитивната реакција од страна на луѓето“, задоволно коментира таа.
Кога на една маса и со иста цел се собрани различни карактери, голем е притисокот кога треба еднакво да им се угоди на сите. Најчесто, дел од вечерите се луѓе што точно знаат што сакаат, кои прошетале надвор и точно знаат што да очекуваат.
„Тоа се луѓе што веруваат во она што имаме да им го понудиме и сакаат да уживаат и да излезат од секојдневието. На нашите вечери се родија и многу нови пријателства меѓу гостите, што навистина нè радува. Бидејќи храната е навистина универзален јазик и преку неа се конектираме. Тоа е и идејата зад замислата за различни луѓе седнати на една голема маса. Едвај ја чекам следната вечера, која ја закажавме во август“, вели Пуци.
НЕСУДЕНА ФАРМАЦЕВТКА ШТО „ЦРТА“ ПО ЧИНИИ
Како љубителка на науката и природата, Алекс Пуци се запишала на Фармацевтскиот факултет во Скопје, но желбата за креативност и готвење надвладеала, па, откако ги оставила студиите, одлучила да си го исполни сонот.
„Патот не беше лесен, особено што кај нас готвењето сè уште не се смета како професија, туку повеќе како дополнителна работа или како нешто што луѓето го работат зашто немаат избор. Многу беше тешко да се наиде на поддршка и разбирање, особено дома, бидејќи самата професија не ужива некој престиж и секако бара многу работа и жртвување“, искрена е Пуци.
Сепак, немала дилема дека ќе продолжи да се насочува во светот на гастрономијата, особено на правецот за отмена вечера, па почнала интензивно да чита и да истражува и секојдневно да експериментира.
„Потоа успеав да заминам на неколку стажирања надвор, кои ми помогнаа да разберам што сè стои зад целиот тој престиж и работа за отмена вечера во рестораните со ѕвезди ’мишелин’, каде што навистина се обрнува внимание на целиот тој момент на уживање и искуство со храната и се оди и до најмалиот детаљ за на крајот гостите да бидат среќни. Работата во индустријата е исцрпувачка, но сметам дека храната раскажува приказна и секој готвач на свој начин се обидува преку своите креации да им ги доближи на луѓето својата идеја и пристапот кон храната. Слично како уметниците на платно, само ние ’цртаме’ по чиниите. Сè уште го одам патот и навистина уживам во авантурата“, завршува Пуци.