Во „Присила“ нема музика на Елвис. Исто така нема ни многу мешање со колковите. Неговите славни комбинезони едвај се појавуваат.
Наместо тоа, во центарот на вниманието е неговата сопруга Присила, во нежниот биографски филм на Софија Копола за една млада девојка и нејзината несреќна романса со најголемата ѕвезда на планетата.
Заснован на мемоарите на Присила Присли од 1985 година, „Елвис и јас“, филмот е фасцинантен контрапункт на минатогодишниот високооктански „Елвис“. Во тој филм, во режија на Баз Лурман, него го глуми Остин Батлер како измачен уметник заробен под контрола на својот злобен менаџер, полковникот Том Паркер, кој го игра Том Хенкс.
Овде, Присила е таа што е во замка. (Полковникот е спомнат само еднаш, во споредна забелешка.) Наместо музичкиот гениј Елвис, ги добиваме неговите пропусти како маж и како романтичен партнер. Приказната ѝ одговара на Копола: Таа направи кариера раскажувајќи приказни за млади жени заробени во позлатени кафези, како што се „Марија Антоанета“ и „Изгубени во преводот“. Дали ни се потребни два филма за Елвис во период од само една година? Филмот на Копола докажува дека ни се потребни.
Приказната започнува кон крајот на 1950-тите. Четиринаесетгодишната Присила Болие - која брилијантно ја игра Кејли Спени, која е нежна и уверлива како млада тинејџерка - пие сок и пишува домашна работа во американски ресторан во базата на американските воздухопловни сили во Западна Германија. Нејзе ѝ приоѓаат постари војници за да ја прашаат дали ѝ се допаѓа Елвис. Секако, одговара таа збунето. Кој не го сака Елвис?
Со тој одговор добива покана за забавата на која ја запознава легендата. Него го глуми Џејкоб Елорди, кој ги репродуцира познатото завлекување во говорот и блескавата харизма на Присли, дури и подобро од тоа што го направи Остин Батлер во „Елвис“, градејќи го неговиот портрет помеѓу изгубено момче на кое му недостига мајка му и нешто помрачно. Веднаш е маѓепсан од Присила. Кога таа срамејќи се признава дека е само бруцошка во средно училиште, тој ѝ вели дека таа е „само бебе“. Нив ги врзува заедничка тага поради тоа што и двајцата се далеку од своите домови во Америка.
Елвис ја кани во собата, само да поразговараат. Иако не се случува ништо сексуално, чувството на закана што виси над односот станува сѐ поизразено, со оглед на разликата во годините и огромната разлика во моќта. Во филмот, тој и физички се надвива над неа: Елорди е висок 195 см (повисок од вистинскиот Елвис), додека Спени е едвај повеќе од метар и половина. Еден кадар го истакнува неговото огромно присуство што се надвива над нејзиниот живот.
Depositphotos
Родителите се прашуваат зошто рок-ѕвездата се заинтересирала за нивната ќерка, но не влијаат за да ја прекинат врската, загрижени дека ако го сторат тоа, засекогаш ќе ја загубат својата ќерка; и онака би можела да побегне со него. Овие рани сцени, додека тинејџерскиот сон на Присила за нејзиниот идол што се вљубува во неа станува реалност, се крајно воодушевувачки. Нивниот прв бакнеж е придружен со насловната песна „Crimson and Clover“ на Џоан Џет, архаична музичка нишка што дополнително го доловува чувството на маѓепсаност и фантазија што го носи првата љубов.
„Зарем во вашето училиште нема момчиња за кои би можела да се заинтересираш?“, прашува нејзината мајка (Дагмара Доминчик). Заљубената тинејџерка не мора ни да одговори. Деветтоодделенец против глобална суперѕвезда? Да, како не, вели нејзиното лице.
На крајот, родителите на Присила ѝ дозволуваат да се пресели во Грејсленд, но со договор меѓу нејзиниот татко и семејството на Елвис дека таа секогаш ќе има придружба и дека ќе го заврши средното училиште.
Остарувањето на нејзината желба и преселувањето во Мемфис за да биде со Елвис доаѓаат со сè поголем список на услови. Таа не може да има пријатели, не може да работи ниту со скратено работно време, а не може ни да си игра со своето куче на тревникот пред куќата поради сите љубопитници што ѕиркаат низ портите за да го видат Елвис барем еднаш. Таа е принцеза заробена во кула - која ја посакуваат сите што ја среќаваат. Нејзините нови соученички знаат дека таа живее во Грејсленд, па дури и калуѓерките што ја подучуваат сакаат да го запознаат Кралот.
Животот во Грејсленд значи дека нејзината цел во животот е да се трансформира во девојка каква што Елвис сака да биде. Таа ја бојадисува својата коса во црно, ја обликува во она што ќе стане иконска осило-фризура, ги врамува очите со креон и ги украсува со вештачки трепки бидејќи Елвис вели дека сака таков изглед. Таа користи разни дроги - за кревање, за спуштање и ЛСД за да биде во чекор со него.
Во една сцена таа пробува облека пред Елвис и неговата придружба од пријатели. Тој го коментира секој фустан и ѝ забранува да носи кафена боја затоа што тоа „го потсетува на војската“. Тој ѝ купува облека што му се допаѓа нему, наметнувајќи ѝ нов изглед. Таа е жива кукла, која постои за да го одржува среќен и е подложна на неговите расположенија и желби.
„Јас или кариерата, душо“, вели Елвис, додека ја советува да го чува топлиот дом во Грејсленд додека тој се гледа со познати имиња како Ненси Синатра. Присила се вознемирува кога дознава за неговите забави од таблоидните списанија, но каде може да оди? Назад кај родителите? Далеку од него? Освен тоа, зарем не сонуваше да му стане сопруга на Елвис Присли? Токму како што ѝ вели тој, многу жени со задоволство би се смениле со неа.
Значи, Присила ја игра својата улога. Таа дури успева да си ја среди косата и да стави вештачки трепки кога ѝ пука воденикот додека се подготвува да ја роди ќерка си Лиза Мари. Тоа е неверојатна сцена за тоа колку е таа заробена во неговата орбита: дури и при голема болка, таа успева да нацрта мачкеста линија со молив за очи.
Како и во многу други биографски филмови, филмовите ја губат силата до третиот чин. Дали таа ќе собере храброст да го напушти Елвис, никогаш не е сериозно прашање. „Морав да научам повеќе за светот“, рече Присила Присли во интервју во 2016 година, но филмот не се занимава со случувањата по разводот на нејзиниот шестгодишен брак со Елвис.
Тој избор на Копола изгледа дополнително ја нагласува идејата дека смислата на нејзиниот живот зависи од нејзиниот однос со Елвис. Неговата висока сенка сè уште демне над неа. Во реалниот живот, под водство на Присила, Грејсленд ги отвори своите врати за јавноста. Таа ја продолжи кариерата како актерка и филантропка, но филмот го заобиколува тоа.
Завршува кога Присила - на 28 години, двојно повеќе од возраста кога го запознала Елвис - си заминува од Грејсленд додека Доли Партон ја пее „I Will Always Love You“ за време на одјавната шпица. Дури и како антагонист, кралот владее.
.webp){kind=icon}