Инспирација

Приказна за „Ламборгини“: Блазе си им на оние што не разбираат

29 март 2024, 07:00

Пред да седнам зад воланот, се штипнав за да се уверам дека не сонувам

„Хуракан“ е вител од октани и емоции, предупредување дека животот го сфаќаме премногу сериозно

„Ламборгини“ е спектакл во кој главна улога имаат уметничките форми и бомбастичниот мотор

Приказна за „Ламборгини“: Блазе си им на оние што не разбираат

Uroš Božin

Поминаа шеесет години откако успешниот и страстен италијански индустријалец Феручо Ламборгини реши да создаде совршен автомобил, откако им најде мани на сите свои автомобили, вклучувајќи и „мерцедеси“, „масератија“, „јагуари“ и „ферарија“. Она што го прави автомобилот да биде совршен е прашање на вкус, но тоа не го спречи Феручо да започне една од најпознатите автомобилски приказни. Во летото 1963 година тој ја остави својата прва трага во автомобилскиот свет со моделот „350 ГT“, кој веднаш се рангира покрај „Ферари“. По тоа, тој произведе уште десетина автомобили што и денес ја разгоруваат фантазијата. Следуваше легендарната „миура“, која познавачите и денес ја сметаат за еден од најубавите автомобили. Во 1970-тите, автомобилскиот свет беше шокиран од „каунтач“ со крилни врати.

По повод годишнината седнавме зад воланот на една од впечатливите машини со амблем на бик. Бидејќи познатиот италијански бренд никогаш не обрнувал внимание на пазарот во регионот Адрија, во потрага по „ламборгини“ отидовме кај љубљански „Аутоброкер“, кој во својот возен парк има над десет од нив. По препорака на режисерот Здравко Пољашевиќ, избравме „хуракан“ во божествена зелена боја (verde ermes) со бронзени бандажи... Во гаражата на тајна локација ги броев автомобилите на прсти како шестгодишно дете. Прво „ламборгини“, второ „ламборгини“... четвртото „ламборгини“. Воопшто, ретко може да видите „ламборгини“, а овде во гаражата беа паркирани дури четири!

Момент што се памети засекогаш

„Ламборгини“ има дарба само по неколку секунди да ви се вреже во меморијата засекогаш. Никогаш нема да заборавам кога татко ми ми раскажуваше како во тинејџерските години првпат во Загреб видел „миура“. Или кога јас првпат видов „мурселаго“ во Љубљана, потоа „авентадор“ среде ноќ во Мајами и „дијабло“ во Лас Вегас. Или кога седев во „СВЈ рејсинг авентадор“. Тоа се моменти што засекогаш ви остануваат во сеќавање. Како бројот втиснат на бутовите на шпанските борбени бикови. Ќе излажам ако кажам дека не пуштив солза додека ја пишував оваа приказна.

Да се вратиме на денешниот бик – „хуракан“. Обликот не остава сомнеж, ова е непогрешливо производ од Сант'Агата Болоњезе. Остри линии, егзотични пропорции и бесен изглед. Дизајнот е најлесно да се опише со еден збор: екстравагантен! Рабовите и линиите се спојуваат во скулптура од која не би се срамеле ниту познатите скулптори. Автомобилска уметност. „Хураканот“ без проблем може да застане до статуата на Давид од Микеланџело во Фиренца или до Фонтана ди Треви во Рим. Другите автомобили на патот до него изгледаат како сосема небитно и минливо купче лим.

Ако барем малку знаете за историјата на познатиот бренд, на „хураканот“ ќе ги препознаете дизајнерските елементи од најпознатите „ламборгинија“, како и од подоцнежните модели „урако“ и „силует“ - од периодот кога за изгледот на брендот се грижеше дизајнерското студио „Бертоне“.

Најдобрите работи вредат труд

На „хураканот“ мора да му пријдете со голема почит. Пред да седнам зад воланот, се штипнав за да се уверам дека сепак не сонувам. Рачките излегуваат од каросеријата дури кога автомобилот ќе се отклучи. Поради својата должина, вратите се отвораат многу широко. За да влезете, мора доста да се наведнете, но како што велат мудрите луѓе, за најдобрите работи трудот се исплати. Зад воланот најсилен впечаток остава должината на контролната табла, која се чини дека се протега до бескрај. Животот го сфаќаме премногу сериозно - си помислив.

Кабината продолжува да импресионира со одличните материјали и добрата изработка. Веројатно на сите им е јасно дека во автомобилот со висина од само 116 сантиметри се седи екстремно ниско. Позицијата на возачот е генерално подобра отколку кај „авентадор“, иако „хуракан“ може да се пофали и со големи мртви агли.

Ветробранското стакло е поставено под толку остар агол што ви се чини како да гледате низ отворот на покривот. На семафорите морав доста да се наведнам за да видам кое светло е вклучено. Во однос на просторот, „хураканот“ е побогат од „авентадорот“. Зад седиштата има и неколку простори за складирање. Седиштата ги заслужуваат сите пофалби, бидејќи удобно го држат телото во колковите, а притоа не се премногу тврди.

Излегувањето од автомобилот е тешка гимнастичка вежба. Праговите се широки и речиси е невозможно да излезете без да ги избришете со панталоните. Особено е тешко да се излезе на тесните места за паркирање. „Хураканот“ е - многу невообичаено за „ламборгини“ - опремен со темпомат, чија употреба е грев што не би му се простил ниту во Ватикан.

Спектакуларен 10-цилиндарец

За почеток на претставата го кревам црвеното капаче под централниот екран, кое, како во воен авион, го штити копчето за вклучување на моторот. Звук, каков звук! Незаборавно е од самиот почеток. Атмосферскиот 5,2-литарски мотор со десет цилиндри е вистински скапоцен камен и секако еден од најдобрите мотори во автомобилската индустрија. На хартија, развива 470 киловати - тоа се 640 коњи, поточно бикови, но зад воланот секогаш седи некој друг бик. Моторот крие неколку особености. Во нормален режим на возење (страда) е опуштен, културен, а суспензијата е удобна, додека во режимите спорт и корса ’ржи со длабоки баритони. Приспособливата магнетна суспензија станува толку тврда што при најмала нерамнина можете да ги скршите забите.

Мотор како музички инструмент

Дува дури над седум илјади вртежи. Кога ќе ја погодите Г-точката на моторот, забрзувањето е брутално, а звучната кулиса е оргазмична. Одекнува со милји надалеку; а моторот ве повикува да го стиснете уште посилно. Сините ознаки на врвот на мерачот ме предупредуваат дека ќе треба да се смени во поголема брзина. Моторот е неверојатно осетлив, се рекламира како тркачки автомобил. Тоа и е!

Менувачот реагира во миг. На високи вртежи пее како Андреа Бочели. Веќе оддалеку можете да го препознаете неговото ’ржење. Возењето е како свирење на музички инструмент, со повремено пукање на ауспухот. Свирев гитара во текот на целото основно училиште, но признавам дека позабавно ми е да свирам на жиците на 10-цилиндарец и на запчениците на 7-брзински менувач.

До 100 км/ч. забрзува за 2,9 секунди, а максималната брзина му е 328 км/ч. Веќе во острите свиоци при влегувањето на автопатот покажа дека на патот не се однесува како бик, туку како леопард. Навалување поради поставеноста на моторот воопшто нема, а погонот на четири тркала се грижи дури и вешт возач да не може да ги надмине границите. Во спортскиот режим, менувачот веднаш менува три брзини пониско и при сопирање агресивно ги лови високите вртежи. Во тркачкиот режим, педалите за гас и сопирачките стануваат речиси бинарни, а менувањето на брзината мора да се направи рачно, со рачките на управувачот.

Глупости во светот на ексцентриците

Управувањето со „хуракан“ е доста едноставно, но секојдневното возење сепак го комплицираат бесмислици или грешки, кои не му недостигаат на „ламборгини“ вредно повеќе од една третина од милион евра. Повеќе од 13 прекинувачи се концентрирани на воланот. Прекинувачот за трепкачите и за бришачите се наоѓа на кругот на воланот, за што е потребно привикнување. Во првите неколку километри, наместо трепкачот, го фаќав левиот агол на воланот, кој се користи за менување брзини. Во кружен тек, кога воланот веќе не е во рамна положба, неколкупати ги вклучив бришачите наместо трепкачите.

Што треба да знаеме за „ламборгини“

Цена на возилото: 355.000 евра

Цена за изнајмување на ден: 1.500 евра

Потрошувачка при возење: 22,8 литри

Камерата за рикверц (да, и „хуракан“ има камера) ја прикажува сликата на екранот пред воланот. На прв поглед изгледа како добра идеја, но кога тргнав да паркирам во рикверц и да го вртам воланот, го покрив екранот со него. А тогаш повторно бев оставен на милост и немилост на ретровизорите и на гледање во слепите точки. Има и централен екран на допир. Менијата се многу збунувачки, а да не зборуваме дека додека возите тркачки автомобил со 640 КС, барањето функции на екран на допир е сè само не паметно решение. За два дена не успеав да ја приспособам температурата, ниту да го најдам менито за вклучување на грејачот на седиштата.

Автомобил што зборува со околината

Каде и да возите, речиси сите погледи се вперени во автомобилот, егзотична појава што испушта звуци да се наежиш. Моторот разговара со минувачите. Отворена уста, насмевка од уво до уво, едни го сликаат, други сакаат да го снимаат. Да не зборуваме за група деца од градинка. Еден господин што стоеше на пешачки премин ми мавна во знак да поминам. Тоа го искористив како можност да му се заблагодарам со турирање. Низ град мора да бидете дополнително внимателни поради безбројните рабници и лежечки полицајци што демнат околу ниската брада и сјајните бронзени тркала на „хураканот“. Целосно ми олесна дури кога го паркирав во гаражата дома.

Ода за сонувачите

Патот до развојот на „Ламборгини“ не беше послан со цвеќиња. Бизнисот со суперспортски автомобили беше исклучително тежок, барем до 21 век. Повеќето од нив беа мали компании на професионални ентузијасти и сонувачи, кои не беа финансиски успешни. Затоа компанијата четири пати завршуваше во стечај, Швајцарци, Американци и Малезијци се менуваа како сопственици додека кормилото не го презедоа Германци. Дури откако го презеде „Ауди“ во 1998 година, брендот доби финансиска стабилност за да може да живее како што сакаше Феручо.

На автомобилите од соништата треба да им се пристапува со доза романтика. Пространоста, корисноста, тишината или удобноста што се одлика на автомобилите на обичните смртници, овде не важат. Искуството е важно. „Хуракан“ е дизајнерско уметничко дело, октански концерт и финансиски удар. За време на моето дружење, Бочели испи повеќе од 20 литри, но посетата на бензинската пумпа би ја опишал како инвестиција, а не како трошок. Да се доживее 10-цилиндарецот е незаборавно искуство. Во текот на двата дена поминати со „хуракан“ воопшто не го вклучив радиото. „Хуракан“ е, искрено, спротивност на совршен автомобил. Тоа е несекојдневно искуство за возачот и за сите други со кои ја споделува својата среќа.

И покрај германските сопственици, „Ламборгини“ останува непогрешливо италијанско. Тоа сè уште отелотворува приказна поголема од животот. Дури и возач на трактор може да направи автомобил од соништата. Но „ламборгини“ воопшто не е автомобил, тоа е сон...

Среден прст за сите што велеа дека не може, за сите што фрлаа трупци под нозете и се потсмеваа. За сите оние што не го разбираат ваквиот автомобил. За сите други, пак, тоа е гласен и преубав потсетник дека соништата сепак се остваруваат...

Вашата претплата не може да се зачува. Ве молиме обидете се повторно.

Вашата претплата е успешна.