Раководните лица во компаниите се загрижени поради растечкиот тренд на т.н. „тивки откази“ (анг. quiet quitting).
Интернетот е преплавен со вести за оваа иницијатива која станува популарна меѓу работниците. Тивкиот отказ не значи дека вработените ја напуштаат позицијата, туку дека едноставно ги ограничуваат своите задачи и обврски на минимум, строго на оние кои се пропишани во описот на нивното работно место, извршувајќи ги со најмал ангажман.
Како што трендот почна да зема замав, одделите за човечки ресурси, консултантите, адвокатските фирми, па дури и некои стартапи „скокнаа“ за да понудат совети за спречување и борба против него. И за волја на вистината, побарувачка има: лидери во големи и познати компании во областа на финансиите, технологијата и здравствената заштита се многу загрижени, вели Бен Гренџер, главен психолог во агенцијата за истражувања Qualtrics.
Директорите не знаат што да прават и како да се постават во врска со овој проблем. Професионалците за човечки ресурси велат дека лидерите се загрижени за тоа дали можат да се потпрат на своите вработени ако има рецесија или, пак, дали може да си дозволат да ги отпуштат „тивките откажувачи“ во услови на тесен пазар на трудот, вели Гренџер. Лидерите се загрижени дека нема да можат да ја забележат ваквата појава, дури и ако таа им се шири „пред нос“.
Bloomberg Mercury
„Многу лидери и клиенти со кои работам, некои дури за првпат по 30 години, чувствуваат страв од позиција на работодавачи“, вели Ерика Даван, консултант за работни односи и авторка на книга за работа од далечина. „Тие чувствуваат дека мора да задржат работници што не даваат сè од себе“, појаснува таа.
Особено страшна за лидерите е „невидливата“ природа на трендот, според Гренџер. Во услови кога многу вработени работат од далечина, класичните знаци за неангажман, како на пример, отсуството, може да биде потешко да се забележат. Иако често првичната реакција е вината за тивкиот отказ да се препише на мрзеливоста, Гренџер вели дека многумина сфаќаат дека тоа сепак е проблем на менаџментот. Постои дури и стартап за вештачка интелигенција кој тврди дека нуди решение, преку анализа на електронската пошта и пораките на платформата Slack за да детектрира ангажман, исцрпеност или ризик од промена на работната етика кај работниците.
Сепак, службениците за човечки ресурси не се толку исплашени од дебатата за тивките откази, според Керолин Волш, потпретседателка во одделот за човечки ресурси во консултантската фирма Gartner. Според неа, овие службеници минале години фокусирајќи се и зборувајќи за проблемот на исцрпеност (burnout) кај работниците, па новиот феномен не им е големо изненадување.
Оттука, тие би можеле да го потценат проблемот. Повеќе од половина од над 1.200 професионалци за човечки ресурси од низа индустрии анкетирани кон крајот на август изразиле загриженост за тивките откази, според анкетата на Друштвото за управување со човечки ресурси. Сепак, само околу една третина мислат дека тоа се случува во нивната организација, перцепција што не се совпаѓа со неодамнешната проценка на „Галуп“ дека 50 отсто од работната сила во САД може да се сметаат за тивки откажувачи.
Bloomberg Mercury
Иако е тешко да се каже колкаво е навистина нивото на тивки откази откако трендот стана вирален, Гренџер вели дека фактот што повеќе луѓе зборуваат за него е сам по себе значаен бидејќи е поверојатно да го прошири.
„Сега станува голем проблем“, вели тој. „Ако дојдовме во ситуација кога организациите дури сега почнуваат да гребат по површината, сигурно на подлабока основа се соочуваат со огромен број на тивки откази во нивната структура, што речиси сигурно ќе доведе до некои масивни надолни ефекти во водењето на бизнисот“.
.webp){kind=icon}
