.webp){kind=icon}
Продолжуваат да се кршат копјата околу данокот на екстра-профит или т.н. данок на солидарност.
Стопанството бара спас кај Уставниот суд, каде што веќе поднесе иницијатива за оценување на уставноста на новото законско решение според кое данокот со стапка од 30 отсто ќе го плаќаат сите компании со вкупен приход поголем од десет милиони евра што оствариле добивка поголема од просечната добивка во законски утврдените претходни периоди, зголемена за 20 отсто.
Во меѓувреме, пак, според законското решение, последен рок за плаќање на данокот е 25 октомври.
„Нашите очекувања секако се дека Уставниот суд ќе ја донесе одлуката во согласност со уставните одредби. Точно е дека последниот рок за плаќање на данокот на солидарност е 25 октомври, ние како институција секогаш сме поборници за законска и легитимна постапка во однос на плаќањето на даночните обврски, тргнувајќи од тоа дека со самата уплата на данокот ја манифестираме и лојалноста кон државата. Во интерес на заштита на нашите компании членки што се засегнати од овој данок на солидарност, побарана е и привремена мерка во насока на спречување на настанувањето на какви било евентуални потешки последици што тешко ќе се отстранат од неговата уплата“, вели Анета Трајковска од Стопанската комора во интервју за „Блумберг Адрија“.
Bloomberg Adria
Таа потенцира дека носењето на Законот за данок на солидарност не претставува никакво усогласување со директивите и регулативата на ЕУ и создава правна несигурност.
„Овој данок на солидарност е данок за кој компаниите бараат да се обезбеди правна сигурност во нивното дејствување. Ретроактивноста во неговото воведување во октомври и септември оваа година за работењето што го оствариле од претходната година ги доведува во позиција во која им е нарушена нивната правна сигурност. Во таа насока ние често ги имаме образложувано нашите аргументи во однос на тоа зошто стоиме на оваа позиција, овој солидарен закон за кој се повикуваат во делот на европската регулатива нема никаква поврзаност со нашиот случај. Европската регулатива е данок за неочекуван екстра-профит, во нашите компании што се опфатени со овој солидарен закон, овој профит компаниите го очекувале, го планирале, инвестирале и сето тоа го правеле во период кога не постоела обврска за вакво оданочување. Нормално е да се обезбеди една правна сигурност, каде што во обезбедувањето на таа правна сигурност застануваат и компании што не се опфатени и не подлежат на вакво оданочување, а нормално го поддржуваат и компаниите што веќе ги вложиле своите средства и ги очекуваат добивките, кои не се настанати врз основа на некои пазарни движења без соодветни вложувања и очекуваат да си ја вратат својата инвестиција“, вели таа.
Тука се поставува и прашањето дали стопанството се противи на конкретното законско решение или генерално на идејата за воведување дополнителен данок на екстра-профит.
„Во однос на оспореното законско решение, штом е веќе пред Уставниот суд, доцна е да се зборува за компромис. Ние секогаш сме биле конструктивни партнери и се чувствува дека ликвидноста е нарушена и кај приватниот и јавниот сектор. Подготвени сме да помогнеме во процесот на надминување на последиците, кои во време на скапи пари е тешко да се надминат. Се чувствува таа прелевање на ликвидност од приватниот во државниот сектор, но мора да се осмелиме и да ги правиме вистинските работи за да се обезбеди ликвидност и на буџетот и на правните субјекти. Ако во една економија показател за развој е способноста за нејзината можност да произведе производи и услуги, не можеме да дејствуваме во насока на дополнително оптоварување на компаниите. Единствен начин е компаниите да го зголемат производството и сето тоа на некој начин да се врати во буџетот. Од тој аспект, компромис е секогаш нашата опција“, вели Трајковска.
