Вистинското „dolce far niente“ се крие во петицата на Италија - Апулија

Апулија се наоѓа на петицата од италијанската чизма. Ја красат градови со бели фасади, древни маслинови насади и море посино од очите на Гвинет Палтроу во филмот „Талентираниот господин Рипли“ (The Talented Mr. Ripley) – Јадранско од едната и Јонско од другата страна. Долго време беше во сенка на соседниот брег Амалфи, но во последно време станува сè попопуларна туристичка дестинација. Амалфи и островот Капри навистина се шик, но дури кога ќе пристигнете на „заостанатиот и заборавен“ југ на Италија, ќе го почувствувате вистинското „il dolce far niente“ – слатко безделничење.

Иако во последно време станува трендовска дестинација, Апулија ја задржала автентичноста. Животот овде е бавен. Месното население не се откажува од своите навики. Продавниците се затвораат напладне, кога сонцето ги принудува сите да побараат сенка или вода. Во тој период сè застанува, а паркингот е бесплатен. Некои ресторани дури одредуваат ден кога не работат, иако туристичката сезона е во полн ек. Тие имаат сопствен животен ритам и изгледа дека не се многу загрижени за туристите, дури ги нема ниту прочуената срдечност и гостољубивост што често ги чувствувате на југот на Италија, било на Капри било на Сицилија.

Апулија долго време беше омилена дестинација за домашните туристи. Во јули и август тие доаѓаат во голем број за да уживаат на белите песочни плажи, да ги обиколат утврдените градови и да ја вкусат прочуената рурална кујна на регионот. Во време кога Европа се соочува со преголем туризам, Апулија изгледа како мистериозна добро чувана тајна, особено наесен, кога патиштата се тивки, морето е сè уште топло, а главниот бран туристи веќе ги спакувале костимите за капење и се вратиле на север. Сепак, Апулија и понатаму е надвор од посакуваните патеки за странските туристи. Тие допрва почнуваат да ја откриваат.

Bloomberg

Како да се стигне таму

Во регионот има два главни аеродрома – Бари на север и Бриндизи на југ. Можно е исто така да се пристигне и со воз од Рим, а патувањето со брзиот воз „Фречароса“ (Frecciarossa) трае околу пет часа до Бари и шест часа до Лече. Апулија е голем регион, со речиси 900 километри крајбрежје, полн со шармантни места што треба да се посетат и плажи на кои е прекрасно да се капете. Затоа најдобро е да се изнајми автомобил. Патувањето со автомобил ве води низ бескрајни маслинови насади и претежно густо населени рамничарски предели. И патувањето со железница е можно, бидејќи сите места се добро поврзани со регионални возови, кои се точни во минута. Идеално е да ја посетите во септември и октомври, кога температурите се многу попријатни и се движат околу 25 степени, а морето е доволно топло за капење, иако локалците ќе ви кажат дека е најубаво во ноември.

Каде да се престојува

Големи хотели тешко ќе најдете во Апулија. Наместо тоа, во мода се масерии (masserie) – фарми што датираат од 16 век и се претворени во луксузни мали хотели, каде што едно ноќевање чини 500, па и повеќе евра. Така што за поголемиот дел од посетителите остануваат поевтините хотели, кои не се многубројни, и главно приватните апартмани.

Кои места да се посетат

Бари е убав град со многу знаменитости и вреди да се посети, но во него обично едвај стапнувате и продолжувате понатаму. Градот е познат по своето старо јадро Бари Векија, кое е лавиринт од тесни улички, камени куќи и историски цркви. Најпозната знаменитост е базиликата „Свети Никола“, изградена во 11 век, која ги чува моштите на Свети Никола, заштитник на децата и на морепловците. Базиликата привлекува и верници од православни и католички земји. Модерниот дел на Бари се развил во 19 и 20 век, со широки булевари, плоштади и шеталишта. Градот има и важно пристаниште, кое е едно од клучните сообраќајни и трговски центри на Јадранот.

Bloomberg

Монополи е следното место, оддалечено десетина километри. Без гламурот на познатите дестинации и метежот на големите туристички центри, Монополи нуди нешто многу повредно – автентичност, едноставност и топлина на југот. Градот не е звучно име на Инстаграм, но токму во таа скромност лежи неговата сила. Во пристаништето на стариот град, сините рибарски чамци се лулаат на брановите додека рибарите, и покрај тоа што сонцето сè уште не е во зенитот, го завршуваат утринскиот риболов. Мрежите се перат, рибата се сортира, а мирисот на сол и свежина го исполнува воздухот.

Bloomberg

Стариот град на Монополи, Чентро Сторико, се наоѓа веднаш до морето. Тоа не е музејски простор, туку жив дел од градот каде што децата трчаат по плоштадите, а бабите разменуваат приказни низ прозорците додека облеката се суши меѓу уличките што се толку тесни само колку да можат да се разминат двајца. Каменот, избелен од сонцето и времето, е насекаде околу вас – во ѕидовите, плочниците, црквите. Низ тесни премини се стигнува до катедралата „Санта Марија дела Мадија“, монументална црква чија купола доминира во панорамата на градот. Легендата вели дека сликата на Богородица стигнала до Монополи по море, носена на чамец – чудо што и денес секоја година се слави со голема процесија.

Монополи го има она за што другите градови сонуваат, море што допира речиси до прагот на куќите. Кала Порта Векија, главната градска плажа, е веднаш покрај ѕидините на стариот град. Водата е бистра, мирна и топла. Само неколку километри јужно, плажите како Порто Гјачоло и Кала Парадизо нудат заливи со тиркизно море, скриени пештери и барови на песок. Во вечерните часови, градот се претвора во кулинарски рај. На плоштадот „Гарибалди“, срцето на вечерната прошетка, рестораните и баровите нудат локални специјалитети – тестенини орекјете (orecchiette) со чиме ди рапа (cime di rapa), октопод на жар, свежи школки и вино „примитиво“ (primitivo).

Bloomberg

Саленто ги крие најубавите плажи на копнената Италија

На самата петица од италијанската чизма, меѓу Јадранско и Јонско Море, се наоѓа областа Саленто – земја на сонце, камен и ветер. Звучи како поетски опис? И навистина е. Но тоа е и реалноста на еден крај каде што деновите мирисаат на маслинки, вечерите одѕвонуваат со пицика – традиционалниот танц на Апулија, а времето како да заборавило каде тргнало.

Центар на оваа област е Лече, културно и духовно средиште на регионот, познат по раскошните барокни градби, лавиринтот од улички и дури два антички римски театри. Градот што Италијанците го нарекуваат „Фиренца на југот“ нема излез на море, но има многу места под сенка каде што можете да се одморите од сонцето и да вкусите кафе лечезе (caffè leccese) – ладно кафе со бадемов сируп.

Bloomberg

На источниот брег се простира Отранто – чуварот на Јадранот. Со тесни калдрми, камени ѕидини и поглед што се протега сè до Албанија и Грција. Катедралата во Отранто чува еден од најголемите мозаици во Европа – „Дрвото на животот“, ремек-дело што ги поврзува рајот, пеколот и земниот свет. Таму се чуваат моштите на 800 маченици, убиени поради својата вера за време на турската опсада во 1480 година.

Од другата страна на Саленто, на јонскиот брег, ве пречекува Галиполи. Името на грчки значи „убав град“, и тоа сосема оправдано. Стариот град се наоѓа на остров, поврзан со копното со мост, полн со рибарски куќи, мали продавници, пазари и ресторани каде што сè се врти околу морето. На зајдисонце, месното население и туристите седат на ѕидините со поглед кон хоризонтот – морето станува портокалово, школките се служат со лимон, а воздухот мириса на сол и свежи маслинки.

Bloomberg

Плажи како од соништата

Апулија има најдолго крајбрежје во Италија и најубави плажи со кристално чиста вода, кои можат да се споредат само со оние на Сардинија. Најинтересно изгледа Лама Монакиле во Полињано а Маре – залив опкружен со карпи, едно од најфотографираните места во регионот.

На самиот југ, во Санта Марија ди Леука, каде што се среќаваат Јадранско и Јонско Море, се наоѓа Грота дела поезија – пештера на поезијата, природен базен опкружен со варовник и тунел што води кон отворено море. Во близината е и Тре порте – пештера со три влеза, до која се стигнува со чамец, каде што капењето е волшебно искуство во сино-зелените води.

Ако од најјужната точка на Саленто тргнете кон север, ќе стигнете до прочуената Песколузе – позната и како Малдивите на Саленто. Долга песочна плажа со бел песок и кристално чисто море. Движејќи се по јонскиот брег на север, се редат плажите Торе Сан Џовани, Баја Верде само два километра од Галиполи, Пунта Прошуто и Порто Чезарео – со песок, тиркизна вода, сенки од борови и ретка тишина што навистина одмора.

На источниот брег на Саленто, на јадранската страна, не заостануваат по убавина ниту Торе дел Орсо, Баја деј Турки и карпите Рока Векија.

Bloomberg

Алберобело – најголема атракција

Најголемата атракција е Алберобело, познат по своите куќи трули (trulli) – традиционални камени куќи со бели ѕидови и покриви од камени плочи во облик на конус. Во 1996 година УНЕСКО ги прогласи за светско културно наследство. На некои покриви има насликани симболи со христијанско, паганско или волшебничко значење.

Во градот има околу 1.500 трули, од кои многу се претворени во галерии, сувенирници и апартмани за изнајмување. Карактеристично е што некогаш куќите се граделе според бројот на членовите во семејството, а подоцна, ако семејството се зголемело, се доградувал и домот.

Постои и легенда за нивното настанување. Во 17 век во ова место владеел еден гроф што сакал да избегне плаќање даноци. Тој го наговорил месното население да гради куќи исклучиво од камен, без малтер, за да можат лесно да се урнат во случај на инспекција од даночниците, а потоа повторно да се изградат.

 

Bloomberg

Кујна што никого не остава рамнодушен

Кујната на Апулија, често опишувана како типичен претставник на медитеранската кујна од југот на Италија, се одликува со едноставни, но извонредно вкусни јадења приготвени од локални и сезонски состојки.

Апулија е најголем производител на маслиново масло во Италија – маслото има врвен квалитет и се користи во речиси секое јадење: од тестенини, преку печен зеленчук, до риба.

Орекјете (orecchiette) – најпознатите локални тестенини, се служи со чиме ди рапа (cime di rapa) или со доматен сос и сирење.

Пане ди алтамура (Pane di Altamura) – традиционален леб од тврда пченица, со заштитено географско потекло.

Тестенините често се прават без јајца, само од брашно и вода.

Наместо пица, фокусот е на фокача (focaccia), класична верзија со чери домати.

Морските специјалитети се неизоставни: крудо ди маре (crudo di mare) – сурови морски плодови, школки и риба, како јадранска верзија на суши. Бурата (burrata) – кремасто сирење слично на моцарела, потекнува токму од Апулија. Пастичоти (pasticciotti) – колачи од крцкаво тесто полнети со крем од ванила или вишни, типични за Саленто.

Регионалните вина се вистинска гордост: „примитиво ди мандурија“ (Primitivo di Manduria), „негроамаро“ (Negroamaro) и „саличе салентино“ (Salice Salentino) – претежно силни црвени вина со моќен вкус.

 

Во моментов нема коментари за веста. Биди прв да коментира...

Остави коментар