.webp){kind=icon}
„Париз е секогаш добра идеја“ е цитат од филмот „Сабрина“ (не оригиналот со Одри Хепберн, туку римејкот со Харисон Форд и Џулија Ормонд). Месецов тоа е можеби вистина за многумина.
Според сегашниот план, за време на свеченото отворање на Олимпијадата на 26 јули, спортистите ќе продефилираат по Сена со чамци, додека гледачите ќе гледаат од бреговите. Шест километри долгата парада ќе заврши на „Трокадеро“. Иако лошото време ги загрози планираните проби за големиот настан, прогнозите се дека тоа нема да влијае на самата премиера. Ако вашето патување ве одведе во Париз, еве неколку препораки каде можете да уживате во одлична храна и пијалаци и да се пофалите дека сте биле на местата што се во тренд. Препорачливо е да резервирате сега.
„Се Л'Ами Луи“ (Chez L'Ami Louis), речиси незабележан на листата на 50-те најдобри, еден од најстарите париски ресторани за полжави од неодамна е во мнозинска сопственост на сопственикот на ЛВМХ, Бернард Арно. Се наоѓа во модерниот централен кварт Ле Мара, а е познат по своите астрономски цени и познати гости, во исклучително едноставна средина, со црвени и бели покривки за маса на само 16 маси. „ЛВМХ ќе работи на зачувување на уникатниот карактер и семејниот идентитет на ресторанот и ќе продолжи да ја поддржува француската експертиза“, објави компанијата.
Полжавите се познат француски деликатес/Depositphotos
Меѓутоа, оние што сакаат сличен концепт го претпочитаат „Ами Жан“ (L'Ami Jean), бистро што датира од 1930-тите, а кое, според посетителите и водичот на „Мишелин“, има поквалитетна храна и до 40 отсто пониски цени. Се смета за еден од пионерите во „бистрономијата“, благодарение на талентираниот и медиумски популарен готвач Стефан Јего. Познат и пофален по својата едноставност и кујна, базирана на висококвалитетни сезонски состојки, тој е омилено место за оние што сакаат „бабина“ атмосфера.
Што се однесува на класичните бистро-ресторани што ја слават француската кујна и нудат полжави, водичот на „Мишелин“ го препорачува „Ле пул о пот“ (Le Poule au Pot) на неколку места. Гратиниран кромид, кнедли од пастрмка, говедско рагу, пржен ослич со тартар-сос се само дел од деликатесите послужени на сребрен послужавник и во старомоден декор на бистро. Големите класици на францускиот кулинарски репертоар што се оценети со една ѕвезда се надгледувани овде од готвачот Жан-Франсоа Пиеж. На „Трипадвајзор“ (Tripadvisor) коментарите се поделени, од исклучително добри до такви што искуството го опишуваат како скандалозно.
Сезар Риц во 1898 година, во соработка со Ескофиер, отвори ресторан на плоштадот „Вандом“ (PlaceVendôme) и хотелот што го носи неговото име, кој подоцна беше преименуван во „Еспадон“ (Espadon). Денес кујната ја води главната готвачка Ежени Безиат, која е спој на африкански рецепти што ги научила како дете и на медитерански влијанија и е наградена со една ѕвезда на „Мишелин“. Ресторанот нуди две специјални менија за вечера, секое со пет јадења и вина, по цена од 290 евра по лице па нагоре.
Секое време е добро време за ручек/Depositphotos
Кога сме кај рестораните во раките на хотел, на покривот на „Шевал-Блан“ се наоѓа луксузниот „Ле тут-Париз“ (Le Tout-Paris), кој доколку не го задоволи апетитот, секако ја задоволува потребата за луксузна атмосфера и поглед. Кујната со една ѕвезда на „Мишелин“, предводена од Арно Донкеле и Максим Фредерик, ја практикува француската гастрономија на едноставен начин (ракчиња со рузмарин) или на малку покомплексен начин (црн пудинг со њоки, боровинки и билки ), според инспекторот на „Мишелин“.
Патем, водичот на „Мишелин“ за 2024 година ја истакнува растечката популарност на парискиот жанр бистро. Овие места имаат неколку заеднички карактеристики: готвачи обучени во најдобрите установи во Франција и во странство; фокус на вкусот и на свежите состојки, често добиени преку кратки синџири на снабдување; класични јадења што често одат со вегетаријански специјалитети. За љубителите на бистрономијата, водичот ги препорачува следните бистроа: „Розмари“, „Аух 2К“, „Ле паризиенс“, „Дес терес“, „Колверт“, „Амбос“, „Л'Есудела“, „Сенапан“, „Ле 6“. И за оние што сакаат поеклектично гастрономско искуство: „Розета“ (Клиши), „Мано и Бака'в Булоњ“ (Булоњ-Биланкур) и „Изол“ (Монтреј).
Ако сакате да се почестите со патување до најдобро оценетите ресторани според „Мишелин“, подолу се табелите на ресторани по окрузи (делови од градот).
Париска декаденција без алкохол?
Иако веќе пишувавме за тоа дека на самата Олимпијада ќе се пие безалкохолно пиво, доколку во Париз не одите само за спортување, котел-баровите во овој град традиционално се на листите на најдобрите во светот. Авангардниот „Ле мареи е литл ред дор“ (Le Marais е Little Red Door), кој девет години е меѓу 50-те најдобри барови, на годинашната листа е петти. Барот во своите концептуално едноставни и достапни менија го интегрира уметничкиот и културниот дух на соседството. Како пионери на моделот од фарма до чаша, тие соработуваат директно со француските производители за да набават состојки од кои создаваат уникатни домашни производи што ја формираат основата на нивните минималистички пијалаци (на пример, цитрус, морков, камилица).
На плоштадот „Конкорд“, свртен кон обелискот Луксор, престижниот „Хотел де Кријон“ (Hôtel de Crillon) е дом на исклучителниот бар „Лес амбасадор“ (Les Ambassadeurs). Импресивниот декор е типичен за Франција од 18 век и олицетворение на елеганција со изобилство мермер и огромни огледала, кои ви дозволуваат да гледате без да бидете видени. Оваа престижна адреса нуди креативни коктели и бесплатна музика во живо, со поглед на еден од најубавите плоштади во светот и со тераса.
Добрата вест за оние што не пијат алкохол е дека постојат безалкохолни верзии речиси на секој коктел.
„Лес бејнс“ на плоштадот „Конкорд“ беше првата јавна бања во доцните 1800-ти. Тука се среќаваа елитните и боемските кругови од почетокот на векот, вклучувајќи ги Зола, Моне и Мане, како што опиша Марсел Пруст, кој и самиот беше чест гостин. А подоцна, до 1980 година, тој беше париски пандан на легендарната њујоршка дискотека „Студио 54“. По реновирањето, тој стана луксузен хотел од синџирот „Розвуд“ (Rosewood), кој вклучува еден од најпознатите претставници на париската миксологија, барот „Роксо“ (Roxo). Пјетро Костамања и Антоан де Зив стојат зад сите коктел-креации, кои се спој на нови креации и адаптирани коктел-класици.
Бреговите на Сена се епицентарот на отворањето на гала-церемонијата на Олимпијадата во Париз /Depositphotos
И конечно, иако за многу љубители на градот тоа е почеток, средина и крај на нивниот престој во Париз, две иконски места чие историско и културно значење се испреплетени со векови, и двете на левиот брег на Сена, во областа Сен Жермен. „Кафе де Флор“ и „Кафе ле ду маго“ (Café Les Deux Magots) се наоѓаат едно до друго. За многумина посетата во секое време од денот е незаменлив дел од нивниот престој во Париз. Не е ни чудо, ако се земе предвид дека нивни познати посетители биле интелектуалците Жан Пол Сартр, Симон де Бовоар, Албер Ками, Пабло Пикасо, Џејмс Џојс, Бертолт Брехт, како и голем број светски познати актери, музичари и политичари.
Бидејќи не прифаќаат резервации, сè уште има редица за место, особено во сончев ден, бидејќи градините нудат уживање на отворено. Со малку среќа, сепак можете да запознаете некои од познатите лица, особено кога станува збор за писателите. На една од масите во „Кафе де Флор“, Фредерик Бејгбедер ја основал „Наградата на Флор“ во 1994 година, годишна книжевна награда што им се доделува на талентирани писатели.
Во есејот „Приказна за две кафулиња“ и книгата „Париз до Месечината“, американскиот писател Адам Гопник ги истражувал промените и еволуцијата на животот во париските кафулиња што придонеле за популарноста на едното над другото во одредени периоди, ривалство што продолжува и денес. Иако се занимаваме со храна, ова е секако едно од оние места каде што не се оди (само) за храна. Имено, на „Трипадвајзор“ ќе видите токму такви коментари, додека нивото на рејтинг на храна е просечно, а цените високи. Некои се задоволуваат со чаша црвено вино, топло чоколадо или кафе и малку париско сонце. И историја.
