.webp){kind=icon}
Инфлацијата во Кина во април забави до најслабото темпо во последните две години, додека производствените цени дополнително паднаа во дефлација, поттикнувајќи дебата за тоа дали е потребен поголем политички стимул.
Индексот на потрошувачките цени минатиот месец се зголеми за 0,1 отсто во однос на април минатата година, објави денеска Националното биро за статистика. Според нивното објаснување, тоа е одраз на придушената домашна побарувачка, како и на основните ефекти од заклучувањето во Шангај во минатиот април.
Базичниот индекс на потрошувачки цени, кој ги исклучува променливите трошоци за храна и енергија, беше непроменет и изнесува 0,7 отсто.
Bloomberg Mercury
Производствените цени паднаа за 3,6 проценти на годишно ниво бидејќи трошоците за суровините се омекнати. Бројката е поголема од мартовскиот пад и подлабока од очекувањата на економистите.
„Сè уште постои голем јаз помеѓу побарувачката и нејзиниот тренд пред пандемијата. Не мислиме дека домашната побарувачка може значително да се подобри во блиска иднина“, рече Ксинг Жаопенг, виш стратег за Кина во банкарската групација „Австралија и Нов Зеланд“ (Australia & New Zealand Banking Group Ltd), проценувајќи дека ќе бидат потребни од три до пет години за побарувачката да се врати на претпандемиското ниво.
Економскиот раст на Кина во првиот квартал забрза на годишно ниво, но неодамнешните податоци за намалената производствена активност и слабеењето на трговијата се предупредувачки знаци дека закрепнувањето може да опаѓа.
Што велат аналитичарите на „Блумберг“?
„Падот на кинеската инфлација во април речиси до точка на исчезнување, во комбинација со подлабоката дефлација на фабричките цени, дава повеќе докази дека економијата сè уште не се движи на сите мотори. Слабите податоци оставаат отворен прозорец за Народната банка на Кина дополнително да ја олесни политиката во наредните месеци, пред поширокото враќање на побарувачката да ги зголеми цените во втората половина од годината“, вели економистот Ерик Жу.
Сето тоа доведе до шпекулации за тоа дали централната банка ќе ја олесни политиката, а таа има одреден простор да го стори тоа, со оглед на тоа што Федералните резерви (ФЕД) на САД сигнализираа потенцијална пауза во зголемувањата на каматните стапки, а најновите податоци покажаа дека американската инфлација малку се олади во април.
Кинеските банки исто така може да имаат простор да ги намалат каматните стапки во иднина, откако некои од нив неодамна ги намалија стапките на депозитите. „Народната банка на Кина веројатно нема да преземе никакви итни мерки“, смета Брус Панг, главен економист за Кина во „Џонс ленг“ (Jones Lang LaSalle Inc).
„Кина сè уште е во фаза на дезинфлација, а не на дефлација“, рече тој, додавајќи дека мајскиот индекс на потрошувачки цени може да се покачи како резултат на потрошувачката во празничниот период за Денот на трудот на почетокот од овој месец. Тоа остава помалку итност за големо монетарно олеснување на краток рок.
„Високата основа за споредба со минатиот април влијаеше на податоците од минатиот месец“, рече аналитичарот на Ен-би-си (NBS), Донг Лихуан. Потрошувачките цени тогаш остро се зголемија, бидејќи заклучувањата во големите градови поради политиката на нулта ковид, вклучувајќи и во Шангај, ги нарушија синџирите на снабдување и ги принудија луѓето да складираат храна.
Побавното зголемување на трошоците за храна и енергија ја намали инфлацијата. Цените на храната во април се зголемија за 0,4 проценти во однос на претходната година, споредено со растот од 2,4 отсто во март. Дефлацијата на производствените цени, пак, е предизвикана од падот на трошоците за некои стоки како што се железната руда и суровата нафта.
