„Сајбертрак“ на „Тесла“: провокативен, извртен и цврст

За целите на овој преглед, да заборавиме што и да мислиме за Илон Маск.

Таков необичен автомобил заслужува внимание неоптоварено од одвраќањето на неговиот творец. На самото возило не му треба воведување: „Тесла“ собира депозити од 2019 година и почна да испорачува од овој модел на автомобил во ноември. Компанијата не соопшти колку има, но знаеме дека сопругот на Серена Вилијамс поседува еден, како и Фарел Вилијамс.

Спротивно на стандардната практика на повеќето производители на автомобили, „Тесла“ не им го даде возилото за преглед на медиумите. Така, го изнајмив од Џејмс ван Крофтон, агентот за недвижности што го рекламираше на платформата за изнајмување автомобили „Туро“. Дваесет и четири часа и 1.391 долар подоцна, можам да известам дека одата на „Тесла“ за брутализмот ме изненади и воодушеви додека возев низ Лос Анџелес. Додека го тестирав „сајбертрак“ во доста внимателни услови - не го однесов на градилиште, ниту го користев за влечење чамец - неговите пргави перформанси и внимателна внатрешност изгледаа како фасцинантен контраст со неговиот груб дизајн. Џејмс ја остави верзијата „сајбертрак“ од 76.390 долари пред мојата куќа во Холивуд во петок наутро.

Очекував да изгледа футуристички во реалноста, со оглед на неговиот творец опседнат со научна фантастика. Но, всушност, изгледаше носталгично, потсетувајќи ме на клин во облик на не’рѓосувачки челик прикажан во филмот „Враќање во иднината“ од 1985 година и апокалиптичните вртежи во „Блејд ранер“ на Ридли Скот од 1982 година. Изгледа како вкрстување помеѓу играчка „тонка“ и врвната машина за фантазија на адолесцентниот видеогејмер - не мора да биде аматерски, но малку смешен.

Bloomberg

Конфигурација

Ми се допадна како светлосните ленти на предниот и задниот дел се совпаѓаат со минималистичкиот дизајн на каросеријата и, што е доволно чудно, тоа што се тркала на тркала од 50 сантиметри. Толку скапи возила овие денови имаат варијанти од 55 и 58 сантиметри, но помалите тркала на „сајбертрак“ се добро решение. Поголемите тркала, доколку ги изберете, би можеле да направат да изгледа уште поглупаво отколку што е веќе; исто така, нивната додадена големина и тежина може да го намалат опсегот на возење.

За да ја отворите вратата, треба да притиснете едно незабележливо копче скриено на висина на рамената (Џејмс мораше да ми покаже каде е). Кога влегов, наидов на спокојна средина. Како и кај другите возила на „Тесла“, нема копчиња на таблата со инструменти што ја опфаќа ширината на кабината, прекината само со контролен екран од нешто помалку од 47 сантиметри и издолжен, но елегантен волан. Мојот прв впечаток? Не е лошо. Секако, кабината на возила како оние на „Мерцедес-Бенц“ изгледа многу полуксузно, а „сајбертрак“ ја нема кожата што вообичаено ја има кај возилата од оваа ценовна категорија. Сепак, чистиот модерен внатрешен дизајн многу придонесува за чувството на квалитетна изработка.

Конзолата помеѓу предните седишта служи како складиште и како потпирач за раце, но бидејќи работите како климатските и аудиоконтролите, како и менувачот, се вградени во екранот на компјутерот, а таванот е масивен стаклен панел, кабината е пространа. Преградата за ракавици се лизга надвор и нуди доволно простор за лаптоп; два држача за чаши е минимумот што ќе ми треба во автомобил. Посакував да имам вистинско копче што можам да го притиснам за да го активирам возилото; користењето екран без дури и тактилни повратни информации за менување брзини не е ниту најбрзиот ниту најинтуитивниот начин да се стави возилото во движење. Џејмс ми посочи дека ако не ми се допаѓа менувањето брзини на екранот, можам да ги користам и иконите на избирачот горе, во близината на ретровизорот, но тој сè уште не сфатил како да ги користам. Ги притиснав неколкупати, но не го добив очекуваниот резултат, па продолжив да менувам брзини преку главниот екран на контролната табла - притискањето на иконите горе ми изгледаше понесмасно од алтернативното решение.

Џејмс ми го даде црниот клуч од картичката што го користи „Тесла“, а го ставив на предната страна на централната конзола. Тоа го стартуваше возилото. Ја ставив ногата на сопирачката и, на екранот на контролната табла, го поместив курсорот, потоа нежно го притиснав педалот за гас. Одлепување! Таков голем ѕвер што благодатно се лизга напред без звук беше многу кул.

Ден

Мојот план беше да го користам „сајбертрак“ за еден типичен ден во Лос Анџелес: утринско кафе, фотосесија, ручек во Западен Холивуд и некои попладневни обврски, кои завршуваат со сауна и вечера во петок навечер.

Едвај го напуштив Холивуд кога го научив првото правило на „сајбертрак“ - ако сте срамежлив, не возете го. Ќе бидете принудени да разговарате за тоа со безброј странци. Овој примерок ги поттикнува страстите до степен на непромисленост. Чекав кафе во моето локално кафуле, а неколку возрасни мажи на булеварот Холивуд втрчаа во сообраќај за да го фотографираат. Се насмеав, им мавнав, а потоа брзо се повлеков. Пред кофеинот, за сите беше подобро да не се мешам понатаму.

Потоа возев во центарот на градот, лизгајќи се низ сообраќајот во пријатна тишина, која изгледаше целосно елитистички. Ми се допаднаа леснотијата на ракување и неочекуваната мазност на регенеративното сопирање. Тој волан, овален облик и заоблен на рабовите, изгледаше ергономски, како природно продолжение на остатокот од камионот. (Не е случајно што болидите на Ф1 имаат и правоаголни управувачи - дизајнот функционира). Поставувањето на контролите за индикаторите за насока и работи како еден бришач беа многу помалку очигледни. Морав да ги ловам. Беше иритирачки.

„Сајбертрак“ е висок 179 сантиметри и долг 568 сантиметри, а од земјата е подигнат повеќе од 43 сантиметри. Луѓето зјапаа. Беше забавно да се видат како сами си ја одредуваат висината во однос на високиот „сајбертрак“. Висок речиси два и пол метри во највисоката точка, не е толку голем како комбе на УПС, но е висок колку просечно мини-комбе со седум патници. Го скенирав хоризонтот како Шарлиз Терон, како Фуриоза, во „Mad Max: Fury Road“.

Паркирав во центарот на градот во близината на концертната сала „Волт Дизни“, метална планина дизајнирана од Френк Гери, која изгледаше како скроена за да одговара на аголната структура на камионот. Градежен работник го повлече својот камион до работ - без предупредување, се разбира, ова е Лос Анџелес - и скокна додека фотографирав. Неговиот ентузијазам беше симпатичен, ако не и неговиот нагон.

Bloomberg

Погледнете ја галеријата

Bloomberg

Погледнете ја галеријата

Bloomberg

Погледнете ја галеријата

Bloomberg

Погледнете ја галеријата

Bloomberg

Погледнете ја галеријата

Bloomberg

Погледнете ја галеријата

Bloomberg

Погледнете ја галеријата

Kyle Grillot/Bloomberg

Погледнете ја галеријата

Kyle Grillot/Bloomberg

Погледнете ја галеријата

 

Перформанси

Следно, ми требаше нешто за јадење. „Шато Мармон“ ја има најубавата градина во градот, дури и ако на местото му недостига најпривлечна храна, па затоа се упатив таму.

Возев други големи електрични возила, како што се „хамер ЕВ“, „киа ЕВ9“ и „ролс-ројс спектре“. Очекував дека автомобилот тежок речиси три тони и со 600 коњски сили ќе го приближи нивното чувство со силен потисок, непречено забрзување и ефективно регенеративно сопирање, и тоа се случи. Возилото забрза напред како вселенски брод, преминувајќи ги другите автомобили благодарение на моменталното забрзување карактеристично за моменталните вртежи. Важно е да се напомене дека „сајбертрак“ тежи значително помалку во однос на „хамерот“, кој е тежок 4,2 тони, а има приближно иста тежина како и електричниот „форд Ф-150“, кој тежи 3,12 тони.

Воздушната суспензија, која може да се подигне за 30,5 сантиметри (достапна со допирање икона на екранот), направи да се чувствувам целосно одвоено од патот. Не препорачувам возење низ густ сообраќај или силно сопирање. Со вкупна должина од речиси 5,8 метри, тесни свиоци и кривини на патот, бара внимателно возење. Јас дури и нема да пробам да го паркирам ова дома; го оставив на улица прекуноќ затоа што не се вклопуваше во мојата патека. Се сомневам дека возилото би било преголемо за некои домашни гаражи.

Онаму каде што некои големи автомобили изгледаат несмасно додека се пробиваат низ паркинзите, „сајбертрак“ не создаде таков стрес. Вистинскиот тест беше пристигнувањето во „Шато“, каде што му ја дадов картичката на персоналот и во основа му реков на еден од вработените да продолжи со возење (извини, Реј!). И мажот и автомобилот успешно се справија со паркирањето во озлогласениот тесен простор на подземната гаража. Заслугата оди на Реј и неговото четиридецениско искуство со работа во „Шато“ - и возење на задните тркала на „сајбертрак“. Видливоста за време на возењето и паркирањето останува главно непроменета дури и поради ненадејното појавување на линијата на покривот и страничните столбови. Камерата, која служи и како ретровизор за возење во рикверц, бара малку привикнување, но е ефикасна.

Поголемиот дел од вниманието беше позитивно, но ќе ви треба дебела кожа ако ја имате, особено ако објавувате фотографии на мрежите, каде што троловите се особено токсични. „Сајбертрак“ еднакво предизвикува и гримаси и аплаузи. „Изгледа како кризата на средни години“, ми рече мојот пријател облечен во „Гучи“ во градината. „Барем изгледа интересно“, рече еден од моите покритични пријатели додека се упатувавме на вечера. „Не е како сите други автомобили“.

Bloomberg

Изведба

На хартија, „сајбертрак“​​ добро се натпреварува со другите електрични автомобили во својот опсег. Има товарен капацитет од 1.133 килограми, капацитет на влечење од 4.989 килограми и повеќе од 3.400 литри вкупен товарен простор. Максималната брзина е 180 км/ч; времето на спринт е од 0-100 км/ч е 4,1 секунди. (Претстојната варијанта со високи перформанси наречена „сајбербист“ ќе го направи тоа за 2,6 секунди, ветува Маск.)

Моите дреболии ни приближно не го пополнија товарниот простор од 183 на 122 см, а камоли дополнителниот простор за складирање во предниот багажник, на покривот и во шкафчето за опрема скриено под товарниот простор. Џејмс ми рече дека сум првиот човек кому му го изнајмил и посочи некои мали ознаки на композитниот товарен простор. Мојот впечаток е дека со неговите светли внатрешни детали и тенденцијата да покажува нечистотија и гребаници, брзо ќе изгледа оштетено со редовна употреба, особено ако имате миленичиња или го користите за проекти за подобрување на домот. Да напоменам дека моето четиригодишно куче го обожаваше. Тоа скокна на задното седиште и веднаш заспа.

Bloomberg

Необичности

Прочитав извештаи за слаб квалитет на градба, дури и предвремена корозија. (Брз потсетник: не’рѓосувачки челик значи „отпорен на ’рѓа“, а не дека „никогаш не ’рѓосува“). Можеби постојат проблеми со квалитетот, но не забележав нерамни странични панели на каросеријата, дури и ако некои од рабовите на автомобилот беа толку остри. Џејмс спомна дека на „сајбертрак“ веќе му биле потребни мали поправки откако пристигнал кон крајот на јануари (лабава завртка на вратата и ретровизор што требало да се затегне). Долгорочниот квалитет на „сајбертрак“ останува непроверен.

Опремата има свои необичности. Режимот „сентри“ што го држи автомобилот заклучен спречи брз пристап повеќе од еднаш додека се обидував да влезам внатре откако излегов со клучот во џебот. Набрзо сфатив дека морам да ја користам картичката со клуч за да го отклучам возилото од страната на возачот; инаку не би се отворило.

Просторот за главата на задните седишта е намален поради наклонот на покривот, а начинот на кој челичните страни собираат отпечатоци од прсти и дамки е најлошиот кошмар на една опсесивно-компулзивна личност. Чистењето е како да се обидувате од палтото да отстраните влакна од куче. Тоа е мачна задача и секогаш има уште еден детаљ што сте го пропуштиле. Брзо изгледа неуредно, расипувајќи го изгледот на целото возило.

Bloomberg

Ништо од ова не влијаеше на мојата фасцинација со неочекуваната дихотомија на оваа машина, која изгледа многу рафинирано зад воланот. Саботното утро дојде премногу брзо. Се разбудив рано, без аларм, и излегов надвор. Морав да испијам уште едно кафе пред да му го дадам клучот на Џејмс.