Работењето од девет до пет не е норма за повеќе од половина од светската работна сила, според извештајот на Меѓународната организација на трудот (МОТ).
Просечните часови на работа на глобално ниво паѓаат во рамките на нормалниот опсег, приближно 43,9 часа неделно пред пандемијата, посочува МОТ во студијата за рамнотежата помеѓу работата и животот, објавена во петокот. Во исто време, околу една третина од работниците имаат работна недела подолга од 48 часа, додека една петтина работат со скратено работно време или помалку од 35 часа неделно.
Атипично работно време
Околу една третина од светската работна сила работела повеќе од 48 часа, а околу една петтина работела помалку од 35 часа во 2019 година.
„Иако долгите часови на работа малку се намалија во почетокот на пандемијата и пократкото работно време забележа раст, и двата феномена веќе се враќаат на своите нивоа пред ковид, кон крајот на 2020 година“, соопшти МОТ.
Извештајот на МОТ, исто така, ги истражува неусогласеноста помеѓу реалните работни часови на работниците и нивното посакувано работно време - со податоци што покажуваат значителна неусогласеност.
Неусогласеност
Околу една четвртина од работната сила има некаков вид неусогласеност со работното време.
Мерките воведени за време на пандемијата „напластија нови силни докази дека овозможувањето поголема флексибилност за работниците за тоа како, каде и кога работат може да биде позитивно и за нив и за бизнисот, на пример преку подобрување на продуктивноста“, соопшти МОТ. „Спротивно на тоа, ограничувањето на флексибилноста носи значителни трошоци, вклучувајќи и зачестени промени на персоналот“.
„Постојат значителен број докази дека политиките за рамнотежа помеѓу работата и животот обезбедуваат значителни придобивки за претпријатијата, кои се потпора за аргументот дека таквите политики се победничко решение и за работодавците и за вработените“.
-„Работно време и рамнотежа помеѓу работата и животот низ целиот свет“, МОТ 2022 година (‘Working Time and Work-Life Balance Around the World,’ ILO 2022)