Дали вашата работа ве исцрпува? Ова се клучните знаци

Во денешно време стапките на исцрпеност на работниците се неверојатно високи - според многу истражувања, повисоки отколку во текот на пандемијата. Истражувачите кои се специјализирани за оваа тема велат дека она што мнозинството од овие работници го доживуваат има неколку нијанси.

Исцрпеноста од работа честопати се става во ист кош со стресот и проблемите поврзани со менталното здравје како депресијата. „Со користење на терминот „прегорување“ (анг. burnout), може да се прикрие нешто друго за кое треба да се интервенира“, вели Торстен Војгт, професор по социологија на германскиот универзитет RWTH Aachen.

Но дали она што вие го чувствувате е исцрпеност или нешто друго? Според релевантни истражувања трите знаци на исцрпеност се:

- Премореност;
- Чувство на цинизам и оддалеченост од колегите и работата;
- Чувство дека на професионален план не сте ефикасни односно дека не постигнувате нешто што е важно.

Сите три се случуваат истовремено и се однесуваат само на работата.

„Цинизмот е навистина белег на исцрпеноста - не премореноста“, вели психологот Кристина Маслач, почесен професор на Универзитетот Беркли во Калифорнија, чија работа беше пионерска во поглед на дефинирањето на исцрпеноста. „Тогаш доѓате до точка во која си велите: 'Не можам повеќе да издржам - ќе го правам само минимумот'. Тука се јавува ризикот да почнете да ја мразите својата работа. Си мислите 'Зафати ја оваа работа и само туркај' и се чувствувате многу негативно во врска со себе“.

Има и други црвени знамиња. Дали сте личност од типот А? Дали вашиот идентитет е донекаде испреплетен со вашата работа? Дали имате чест и постојан професионален стрес, како што се постојани високи барања со мала контрола, а не само еден лош месец или проект? Дали штотуку сте минале низ криза? Сите се фактори со висок ризик за исцрпеност.

Ако нешто од ова ви звучи познато, потребна е акција, односно промени од страна на вашите шефови, но и од вас лично, вели Маслач.

За „прегорените“ вработени, сè уште е релевантен рецептот за паузи. Тој вклучува редовни периоди од пет до 10 минути за отстапување од секојдневните задолженија и поголема посветеност кон хоби и социјални активности, особено навечер.

За работодавците, давањето на вработените поголема независност и контрола над нивните одговорности може значително да помогне. Соодветно е и поголемо преиспитување на односот помеѓу работата и личноста. „Прашањето е: 'Дали има нешто што можеме да направиме на работното место што ќе доведе до подобро совпаѓање, па оваа личност ќе напредува и ќе работи подобро'?“, вели Маслач.

Во моментов нема коментари за веста. Биди прв да коментира...

Остави коментар