Отпуштањата, битките за враќање во канцеларија и загриженоста дека вештачката интелигенција може да ги замени на работните места го зголеми стресот кај работниците, што откри вознемирувачки недостиг во работните средини: многу малку менаџери знаат како соодветно да се справат со грижите за менталното здравје на работниците.
Девет од десет возрасни луѓе во САД веруваат дека земјата се соочува со ментална здравствена криза, според Фондацијата на семејство Кајзер. Додека компаниите обично имаат основни упатства за менаџерите за тоа како да се справат со прашања како што се анксиозноста и депресијата на работниците, малкумина имаат заштитни механизми за тоа што не треба да кажат. Тоа води до, како што велат експертите, несоодветни обиди на шефовите да ги пренесуваат борбите за ментално здравје на работното место, што, иако добронамерно, може да ги зголеми оптоварувањата на работниците. Повеќе од седум од 10 вработени анкетирани од „Фишбоул“ (Fishbowl) изјавиле дека не им е удобно да разговараат со менаџерите за нивните потреби и предизвици за менталното здравје.
„Менаџерите се изгубени“, рече Кристина Мекарти, извршен директор во „Уан мајнд ет ворк“ (One Mind at Work), непрофитна организација за ментално здравје. „Оние кои се во првите редови, средните менаџери, се фундаментално лошо подготвени“, додава таа.
Поттикнати од растот на проблемите со менталното здравје меѓу работниците за време на пандемијата, организациите одговорија со зголемена свест и инвестиции. Со надминување на долгогодишната стигма, деловните лидери, кои до неодамна беа затворени за ова прашање сега искрено зборуваат за предизвиците со кои се соочиле. Двајца од тројца извршни директори изјавиле дека зборуваат за своето ментално здравје на работното место, според минатогодишното истражување на „Хедспејс хелт“ (Headspace Health), а само еден од тројца кои го кажале тоа во 2020 година. Но, тоа не значи дека го прават тоа како што треба.
Компаниите и нивните лидери со години се обидуваат да го најдат вистинскиот пристап за менталното здравје на работното место. Во 2015 година, корпоративниот консултант по име Мајк Робинс одржа ТЕД-говор насловен „Донесете го целото себе на работа“, тврдејќи дека клучот за успехот е да ги донесеме „сите што сме“ во организацијата, вклучувајќи ги и нашите „стравови, сомнежи и несигурности.“ Неговиот говор се базира на претходната работа на истражувачот Брене Браун, кој ја истакна „моќта на ранливоста“.
Но, како што овие пристапи за лидерство во новото доба добиваат на сила, вработените почнаа да негодуваат на блоговите поставени од менаџерите кои ги охрабруваат работниците да ги разголат своите души пред буџетските состаноци. Имено, еден од нив дури поставил „катче за сочувство“ за време на тимските повици, каде од вработените се очекувало да се отворат за неодамнешна несреќа, како смртта на родител.
„Менаџерите не се терапевти - тоа може да биде проблем“, рече Мекарти. „Повеќето организации би биле загрижени доколку слушнат дека нивните менаџери постапуваат на овој начин поради потенцијалот за несакани последици“, додава таа.
Мелани Наранџо, потпретседателка во платформата за обука „Итена“ (Ethena) се сеќава дека имала шеф на почетокот на пандемијата кој сакал таа да зборува за работи што би сакала да ги чува приватно.
„Вработените сакаат да знаат дека менаџерите се грижат за нивната благосостојба и нивниот успех“, рече таа. „Тоа не значи да се каже: „Еј, се борам со депресија. Би сакал да го отворам и да видам кој друг има!“
Лидерите кои го прават тоа се како „психолошки вампири“, според Џејмс Прат, поранешен директор за човечки ресурси кој се борел со биполарно растројство. „Тие се хранат со болката на сите други и луѓето можат длабоко да се повредат од тоа“, вели тој.
Тренингот помага и е поприсутен во денешно време, но тоа е доволно, велат експертите.
„Само кликнете на полето и продолжете понатаму“, вели Берни Вонг, виш менаџер за увид и директор во „Мајнд Шер Партнерс“ (Mind Share Partners), непрофитна организација за ментално здравје. Најдобриот совет што го имаат експертите за лаик кој е вовлечен во проблеми на колегите е: послушајте и упатете ги до соодветниот извор на помош.
Работодавците се обидуваат да се подобрат. Даночниот и ревизорскиот гигант „КПМГ“ пилотира програма во која менаџерите тестираат програма за помош на вработените во фирмата, доверлива услуга која ги поврзува вработените со ресурсите за ментално здравје. Притоа, тие добиваат подобро разбирање за тоа како функционира процесот кога на вработениот навистина му е потребна помош.
„Ако некој дојде кај нас и крвари, ние немаше да бараме од некого да биде лекар“, рече Џејсон Лару, кој ги надгледува придобивките и плановите за благосостојба во „КПМГ“ како лидер на вкупните награди во САД. „Вие ги насочувате кон помошта што им е потребна“, додава тој.
Една од грижите е дека ресурсите за ментално здравје може да станат плен на кампањите за намалување на трошоците кои продолжуваат да се зајакнуваат низ економијата. Само 25 проценти од вработените анкетирани од „Хедспејс Хелт“ минатата година истакнале дека нивните компании го задржале фокусот на ова прашање по опаѓањто на пандемијата.
„Тоа би било немудро“, вели Вонг, од „Мајнд Шер Партнерс“ (Mind Share Partners).
„Во услови на криза, кога работодавците чувствуваат дека треба да ги затегнат ремените, тогаш вработените најмногу бараат поддршка“, рече тој.
.webp){kind=icon}
