До оваа година, Елена Георге никогаш не јадела во народна кујна. Но, како и милиони луѓе во Обединетото Кралство, таа виде дека нејзините дневни трошоци јадат сè повеќе од нејзиниот приход и побара начини како да ги намали.
Така, по трет пат во изминатите неколку недели, 35-годишната мајка и менаџерка во градинка добива топол оброк во лондонската добротворна организација Dads House. „Убаво е затоа што луѓето околу тебе се исто како тебе“, рече таа додека ја делеше масата со поранешниот готвач и претприемач. „Нормални луѓе.
Додека гледаат како двоцифрената инфлација ги стиска нивните плати, милиони луѓе во ОК за прв пат се најдоа во слична позиција како Георге. Во текот на изминатите девет месеци, процентот на домаќинства во ОК со мал приход се удвои од 20 на 40 отсто, покажуваат податоците на Asda Income Tracker.
Многумина се задолжија плаќајќи за други работи освен храна и домување. Други ги намалуваат потребите. Студијата на фондацијата Џозеф Роунтри покажа дека седум милиони семејства останаа без греење, тоалети или тушеви оваа година. Георге, од своја страна, понекогаш јаде само еден оброк на ден.
Најпогодени се 20 отсто од оние кои се во втората група на лица со ниски приходи. Повеќе од една деценија, таа група имаше дополнителни пари за трошење, покажуваат податоците на Asda. Бруто приходот на групата беше 407 фунти (473 долари) неделно во септември. Но, откако ќе ги платат даноците и сметките за домување, греење и храна, им остануваат 2,66 фунти неделно, или колку за една шолја кафе.
А, што се однесува до најсиромашните семејства, чиј бруто приход беше само 189 фунти неделно во септември, тие немаат доволно за да ги покријат основните потреби: тие одат во минус за околу 63 фунти секоја недела – ова е најголемиот дефицит што оваа група го забележала во 15 години.
„Тешко е да се почувствува нешто друго освен очај“, вели Абигејл Дејвис, истражувач за социјална политика од Универзитетот Лафборо, кој ги проучувал сиромаштијата и нееднаквоста во последните 22 години.
Ова е само дел од проблемите што ги предизвика инфлацијата со кои ќе мора да се соочи новиот премиер на Обединетото Кралство, Риши Сунак кога ќе ја преземе функцијата. Британците со секакви приходи се соочуваат со лоша комбинација на енергетска, хипотекарна и пензиска криза. Според бројките од регулаторната агенција за финансиско однесување, повеќе од половина од возрасните во Обединетото Кралство сметаат дека плаќањето на сметките ќе биде товар следната пролет. Отплатата на хипотеките веќе расте, а бројот на луѓе кои заостануваат или се борат да ја платат киријата е зголемен за 45 отсто од април, покажуваат податоците на хуманитарната организација за домување Шелтер.
Но, економската криза не ги погоди сите подеднакво. Посиромашните луѓе гледаат дека нивната потрошувачка моќ несразмерно исчезнува. Ова е делумно затоа што овие групи имаат тенденција да трошат повеќе од своите приходи на основни потреби, како што е храната, чии цени вртоглаво се зголемија. Растот на платите е исто така побавен кај послабо платените професии.
Тековната криза следи по 15-годишната стагнација на платите за најсиромашните луѓе. Растот на платите заостанува зад другите европски нации: прихдите во Обединетото Кралство сега се пониски отколку во Франција, Германија и Ирска. Во меѓувреме, земјата има некои од најниските нивоа на бенефиции за невработеност споредено со речиси сите напредни економии.
„Ние сме колективно посиромашни како земја“, вели Арун Адвани, економски истражувач на Универзитетот во Ворвик.
Оние со среден приход се исто така под голем финансиски притисок по 2014 година. Таа група забележа пад на приходите за повеќе од една четвртина помеѓу јануари и септември оваа година, бришејќи ги осумгодишните добивки.
Актуелните политички превирања само создадоа дополнителна несигурност за тоа дали и како владата ќе се справи со вртоглавите цени. Пред промената на раководството, владата размислуваше дали да ги зголеми социјалните бенефиции во согласност со инфлацијата, што ќе обезбедеше олеснување за околу 30 милиони луѓе. Без никаква помош, кризата ќе има долготрајни ефекти. „Колку подолго луѓето се сиромашни, толку подолго ќе останат сиромашни“, велат аналитичарите.
Алекс Санчез, 45-годишен вработен во ресторан во Лондон, сè уште може да располага со 650 фунти секој месец и да плаќа за соба што ја изнајмува во куќа со уште четири лица. Но, му снемуваат пари и другите трошоци треба да ги скрати. „Ништо друго не можам да направам“, изјави Санчез. „Можеш воопшто да не излегуваш, само да работиш, да се вратиш во својата соба и да седиш и да не го живееш животот“.
Во некои делови на ОК, надвор од Лондон, инфлацијата погоди уште посилно. Просечниот жител на Лондон има повеќе од двојно поголем приход од некој што живее во североисточна Англија, според Asda Income Tracker.
Ник де Стакпул, 59-годишен самохран татко на три деца, во делови од вечерта е без греење, го вклучува само по еден час. Тој успеа да ги нахрани сите само потпирајќи се на народната кујна Dads House.
„Не сакам да живеам на конзерви“, вели тој. „Сакам моите деца да бидат здрави“.
Но, добротворните организации како Dads House веќе почнуваат да попуштаат под тежината на побарувачката. „Она што го гледаме е нешто што никогаш порано не сме го виделе“, рече Били МекГранаган, кој ја основа организацијата во 2008 година. „Луѓето кои порано даруваа веќе немаат толку расположлив приход за донирање“.
Половина од независните народни кујни во Велика Британија велат дека или нема да можат да им помогнат на сите што ќе им пријдат или ќе мора да ја намалат количината на храна што ја даваат оваа зима.
„Задоволувањето на потребите на зголемениот број луѓе кои бараат наша поддршка стана сè постресно за нашиот волонтерски тим и не е одржливо“, вели Кети Бланд, волонтерака во добротворните организации.
.webp){kind=icon}
