Како сириските имигранти ја зајакнуваат економијата на Германија?

Две третини од барателите на азил што пристигнале пред една деценија денес имаат работа.

Дијар Хал јасно се сеќава на моментот кога пристигнал во Германија – 6 декември 2014 година, неколку минути по 18 часот. Тоа беше крајот на долг период на неизвесност по бегството од граѓанската војна во Сирија на 12-годишна возраст и по тригодишната напорна работа во тешки услови во Турција. Тогаш знаеше дека Германија е татковината на „Мерцедес-Бенц“, но не многу повеќе од тоа.

Повеќе од една деценија подоцна, Хал течно зборува германски, живее во индустрискиот град Манхајм и вработува 15 луѓе со полно работно време во својот стартап, кој развива апликација за помош на имигрантите при снаоѓање во германската бирократија. Тоа е типична приказна за успех, која често останува незабележана во жешката дебата за миграцијата во Германија.

Повеќе од 83 илјади Сиријци минатата година станале германски државјани, што ги прави убедливо најголемата група. Околу две третини од бегалците што пристигнале во периодот од 2013 до 2019 година денес имаат работа, при што нивото на вработеност е само девет процентни поени пониско од националниот просек, според Институтот за истражување на вработеноста.

Кога започна кризата, се сметаше за успех ако дури и половина од бегалците во оваа фаза беа вработени, имајќи ги предвид значителните пречки за интеграција, вели Херберт Брикер, раководител на одделот за миграциски истражувања во државно финансираниот институт. „На почетокот има значителни трошоци“, вели тој, „но кога бегалците почнуваат да работат, тие повеќе не се товар за јавните финансии. Чашата е повеќе полна отколку празна“.

Всушност, имигрантите можат дури и да ја „полнат чашата“ повторно, вели Мартин Вердинг, член на Германскиот совет на економски експерти, кој ги оценува владините политики. Тој проценува дека, со сегашното ниво на миграција, секој новодојден во наредните децении ќе придонесува по 7.100 евра (околу 8.300 американски долари) годишно во државниот буџет – вкупно околу 3 милијарди евра годишно. Причината е главно во тоа што миграцијата додава млади даночни обврзници во работната сила, со што трошоците за пензии се распоредуваат на повеќе луѓе. „Дебатата е премногу поларизирана“, вели Вердинг. „Од демографска гледна точка, зависиме од имиграцијата“.

Германија е во епицентарот на миграциската криза во Европа уште од пред една деценија, кога тогашната канцеларка Ангела Меркел им посака добредојде на Сиријците и другите што бегаа од конфликти. Тоа предизвика отпор што и денес одекнува низ регионот, при што крајно десничарските популисти ја користат вознемиреноста за да го нарушат политичкиот поредок – од Италија до Обединетото Кралство. „На почетокот кога дојдов, атмосферата беше попријателска“, вели 26-годишниот Хал, чиј брат е лекар во Диселдорф, а сестра му наскоро ќе почне да работи како наставничка во Штутгарт. Но, со оглед на тоа што странците често се обвинуваат за проблеми како раст на трошоците за социјална помош и недостиг од станови, „понекогаш едноставно ти се губи желбата да придонесуваш“, додава тој.

Со оглед на стареењето на населението, Германија има потреба од миграција за да ја одржи својата работна сила – 400 илјади нови луѓе годишно, или повеќе од населението на Бон, наведува Германскиот институт за економски истражувања (ДИВ, DIW). Наместо да го искористи потенцијалот на барателите на азил, земјата на почетокот им забрани да работат, пропуштајќи ги нивните вештини и знаења.

Германските власти направија и други грешки, како сместување на бегалците во рурални подрачја. Иако таму има достапно и евтино сместување, тоа ја отежнува интеграцијата, бидејќи овие места често имаат висока невработеност. Но, дури и таму постојат приказни за успех, како онаа на Ријан Алшебл. Стравувајќи од мобилизација во армијата на Башар ал-Асад, 31-годишникот од малцинската група Друзи побегнал од Сирија во 2015 година. Две години по пристигнувањето во Германија, започнал обука во локалната управа на Алтенгштет, град со околу 8.000 жители во Црната Шума, а во 2022 година добил германско државјанство.

Следната година бил избран за градоначалник на Остелшајм, уште помал град во непосредна близина, освојувајќи 55 отсто од гласовите.

„Нормално, размислуваш дека можеби некогаш ќе се вратиш“, вели Алшебл. „Но со текот на времето стана јасно дека тоа нема да биде лесно“, додава тој, загрижен за неодамнешните напади врз неговите блиски во Сирија. „А сега, овде сум дома“.

Интеграција на пазарот на трудот
Процент на баратели на азил од Сирија на возраст од 18 до 64 години во Германија што се вработени, според бројот на години поминати во земјата

Bloomberg

На крајот, станал првиот бегалец што учествувал во стручна обука во компанијата за автомобилски делови „Роберт Бош“ (Robert Bosch GmbH). Потоа, во 2020 година започнал студии по сајбер-безбедност во Манхајм, а во 2022 година ја основал „Њустартерс“ (NewStarters), својата апликација за мигранти. „Кога би имал можност да разговарам со господинот Мерц“, вели Хал, „би му кажал: ‘Ве молам, не фокусирајте се толку на миграцијата. Интеграцијата е таа што е важна’“.

Но финансиската поддршка од владата за изучување јазик и друга помош за новодојденците е под сè поголем притисок, бидејќи политичарите ги намалуваат трошоците за социјални програми. Хуманитарната организација „Јоханитер“ (Johanniter), христијанска добротворна група што обезбедува помош во Германија и низ светот, вели дека ставовите на јавноста по ова прашање се заостриле. Во 2015 година „поддршката беше огромна“, вели Ане Ернст, која работи во одделот за управување со кризи во рамките на организацијата, но сега обичните граѓани се помалку подготвени да ги донираат своето време и пари.

Канцеларот Фридрих Мерц се обидува да го ублажи антиимигрантското расположение ветувајќи дека ќе ја ограничи нерегулираната миграција. Тој ги заостри граничните контроли, забранувајќи им влез на бегалци и покрај судската одлука за запирање на таквата практика. Полска одговори со свои контроли, што ја оптоварува европската солидарност. „Ние го запираме миграцискиот бран и го враќаме назад кон неговото потекло“, изјави министерот за внатрешни работи Александар Добриндт пред германските пратеници во јули.

Мерц инсистира дека оваа стратегија ќе спречи понатамошен раст на Алтернатива за Германија (АфД). Крајно десната антимигрантска партија стана втора најсилна група во Бундестагот и ја намалува разликата во однос на владејачкиот конзервативен блок. Но постојат сериозни сомнежи во ефикасноста на мерките – и во намалувањето на миграцијата, и во слабеењето на АфД, која, според анкетите, ужива поддршка од една четвртина од германските гласачи.

Bloomberg

Кога Ботрис пристигнала со своите две ќерки и сопругот, никој од нив не зборувал германски. Денес постарата ќерка студира медицина во Хамбург, а помладата есенва ќе започне студии на Универзитетот во Билефелд.

„Тие се подготвени да заземат улога во ова општество“, вели 50-годишната Ботрис. „Не беше лесно да се почне од нула, но мојата цел беше да им ја дадам на моите деца секоја можна шанса“.

 

Во моментов нема коментари за веста. Биди прв да коментира...

Остави коментар