Израел речиси целосно се потпира на увезената нафта, а војната со Хамас го наруши дотокот од главниот терминал на земјата на Медитеранот. Но, постои долгогодишен план Б: цевковод долг 158 километри што го поврзува крајбрежниот појас на Црвеното Море на Израел со нафтените рафинерии во земјата.
Цевководот Кочија-Ашкелон беше изграден кон крајот на 1960-тите како заедничко вложување со предреволуционерниот Иран, кој имаше многу поинаков однос со Тел Авив во споредба со денешната Исламска Република. За Израел, рутата низ пустината Негев понуди начин за увоз на нафта од Иран без користење на Суецкиот канал. За Иран, рутата, исто така, дозволи нејзината нафта да го заобиколи каналот, пренасочувајќи се кон израелските медитерански пристаништа и доставувајќи ја до клиентите во Европа.
Bloomberg
Денес, цевководната мрежа, во сопственост на „ЕА Пајплајн“ (Europe Asia Pipeline Co.), е двонасочна и има капацитет и за сурова нафта и за горива. Откако ќе стигне до Ашкелон, има соседни цевководи кои можат да ја однесат нафтата до израелските нафтени рафинерии во Ашдод и Хаифа.
Стратешката локација на цевководот го направи миленик на трговците со нафта. „Трафигура“ беше меѓу трговските куќи кои го користеа цевководот за политички чувствителен извоз од Курдистан во северен Ирак, покажуваат истражувањата на новинарите на „Блумберг Ворлд“, Хавиер Блас и Џек Фарчи.
Увозот во Еилат, пристаниште кое се наоѓа на израелското крајбрежје на три милји на самиот врв на Заливот Акаба, е послаб во последниве години бидејќи Израел добива најголем дел од својата нафта преку Средоземното Море од извозниците на Црното Море, како што се Казахстан и Азербејџан. Но, тоа може да се промени.
„Сивиолет“ отплови до Заливот Акаба оваа недела натоварен со нешто повеќе од милион барели азербејџанска нафта за испорака на југ преку Суец.
Слични патувања се веројатни затоа што конфликтот во Појасот Газа е ризичен за терминалите во Ашкелон и Хаифа е поризичен.
.webp){kind=icon}