Светот станува очаен по шеќер, зошто горчи од Бразил?

На светот му треба шеќерот од врвниот производител Бразил повеќе од кога било досега, со него ќе се намали глобалниот недостиг. Клучната причина за незавидната ситуација во која Бразил го става светот сега, всушност, е хаосот што владее на клучните бразилски пристаништа. Земјата не може да го испорача доволно брзо и тоа прави големи проблеми, кои веќе се рефлектираат и во цената.

Повеќе од една деценија откако застоите во пристаништата ја погодија најголемата економија во Латинска Америка - со што цените на шеќерот се зголемија - логистиката повторно стана проблем број 1. Приближно 70 брода чекаат околу 20 дена за да натоварат над три милиони тони шеќер во земјата, соопшти бродската агенција „СА комодитис“ (SA Commodities). Тоа количество  е еквивалентно на еден месец извоз.

За да бидат работите уште полоши, пожарот во Паранагва, второто по големина бразилско пристаниште, затвори еден терминал и со тоа влијаеше на капацитетот на товарење и на друг објект. А сето тоа се случува токму кога сушата во регионот на Амазон ги пренасочува пратките со жито од северните пристаништа кон југоисток и со тоа се создаваат голема конкуренција и метеж.

„Ова е првпат по неколку години Бразил да го тестира својот максимален логистички капацитет“, рече Рикардо Карваљо, комерцијален директор во „БП Банџ биоенергија СА“ (BP Bunge Bioenergia SA), заедничка фирма на британскиот главен нафтен и еден од најголемите трговци со земјоделски култури.

Родот на соја и пченка се совпадна со производството на шеќер, кое се очекува да достигне рекорд оваа година. Додека поголемите култури теоретски би требало да помогнат во намалувањето на глобалниот недостиг од шеќер што веќе ги доведе цените на највисоките нивоа од 2011 година, повторувањето на лошата состојба од минатата деценија ја држи ситуацијата во светот на ниво на постојан недостиг во снабдувањето.

Сите услови, па и извозните ограничувања во Индија и Тајланд, веќе ги поставија фјучерсите на суровиот шеќер со кои се тргува во Њујорк на патеката на раст петта година по ред, а тоа е најдолга таква серија од 1989 година. Со очекуваниот пад на глобалните резерви на најниско ниво во 13 години, светот повторно се потпира на Бразил за да ја задоволи растечката побарувачка.

„Зависноста што светот ја создава од бразилскиот шеќер е застрашувачка“, рече Мауро Анџело, главен извршен директор на „Алвеана“, најголемиот светски трговец со шеќер, во интервју во Сао Паоло минатата недела. Компанијата ја контролира бразилскиот производител „Копесукар СА“ (Copersucar SA).

Цената на суровиот шеќер расте петта година по ред/Bloomberg Mercury

За многу трговци со шеќер чувството е повторно исто како на почетокот на 2010-тите. Бразил тогаш се соочи со сериозни застои, а имаше и  пожар во пристаништето Сантос, што го наруши товарењето. Конкуренцијата со извозот на жито беше исто така силна, само што се олесни кога почна да функционира бранот логистички инвестиции на северот од земјата.

Но, за разлика од тогаш, сега условите прикажуваат неизвесна иднина. Со високи каматни стапки и зголемени трошоци за изградба, олабавување на пазарот на шеќер може да дојде само со нов терминал во Сантос. „Се очекува ’Кофко интернешнл’ (Cofco International Ltd.) да започне со работа во 2025 година“, рече Марсело де Андраде, управен директор за меки производи во трговската единица на најголемата кинеска компанија за храна.

„На светот му треба шеќер. Бразил има шеќер, но не може да го испорача, па цените мора да растат“, рече Де Андраде во Сао Паоло минатата недела. „Колку долго ќе трае забавата? Додека не почне да работи терминалот на ’Кофко’“.

„Но дури и тогаш притисокот ќе се намали само за две-три години, пред вкупното земјоделско производство во Бразил да порасне доволно за повторно да го зголеми капацитетот и да ја намали способноста на терминалите“, рече Анџело од „Алвеана“.

Засега оваа слаба логистика ги стави пазарите на шеќер во режим на тревога.

„Сушата во Амазон значеше дека околу еден милион тони зрнести производи што вообичаено би патувале во бродови низ регионот се насочуваат кон пристаништата на југоисток“, тврди Карваљо од „БЛ Банџ“ (BP Bunge). Додека нивото на водата се подобрува откако достигна историски најниски нивоа, логистиката за преносот на шеќер треба да остане под притисок.

Бразилскиот извоз на житарки ќе биде рекорден во 2024 година/Bloomberg Mercury

Бразил ќе започне со берба на сојата подоцна годинава, а многу терминали што сега испраќаат шеќер следната година ќе се префрлат на маслодајните семиња. Другите ќе престанат да работат за годишно одржување.

А некои од капацитетите и сега се борат да натоварат шеќер поради обилните врнежи, па има опасност од уништување на производот.

„Сегашниот рекорден род на шеќер ги тестира границите на слабата пристанишна логистика, особено во Сантос“, вели Тиери Сонгеур, генерален менаџер во дистрибутерската компанија „Сукр ет денрес“ (Sucres et Denrees SA) од Париз. „Пазарот е ранлив на вестите за времето, а се најавуваат обилни и долготрајни дождови, кои веројатно ќе предизвикаат повторен раст“.

Саботниот пожар на подвижна лента што го опслужува терминалот во Паранагва само додаде дополнителен притисок на затегнатиот пазар. Иако се очекува дека погонот „Банџ“ ќе се врати во целосна функција оваа недела или најдоцна на почетокот на следната недела, не е јасно колку долго тој терминал ќе биде исклучен.

На терминалите главно се чуваат житарки, кои терминалите и железничките оператори обично ги претпочитаат поради поголема профитабилност. Тоа веројатно значи дека конкуренцијата за бродови ќе се зголеми на други пристаништа.

Пристаништата веќе ги принудија производителите на шеќер во Бразил да бидат креативни, наоѓајќи складишта од трети страни за складирање на засладувачот. 

Во моментов нема коментари за веста. Биди прв да коментира...

Остави коментар