Замислете библиотека направена од предиво. Или облакодери во стилот на Салвадор Дали. Или едноставно вашиот идеален дом, реален или фантастичен колку што сакате. Сè што е потребно е функцијата „/imagine“ (замисли) проследена со неколку збора за опис - „неофутуристичка вила направена од бетон и бамбус“ - со цел генераторот за уметност со погон на вештачка интелигенција „Мидџурни“ (Midjourney) да генерира слики од што и да посакате, за помалку од една минута.
Минатата година неколку развивачи на софтвер ѝ понудија на јавноста програми за вештачка интелигенција за обработка на текст во слика (text-to-image), вклучувајќи ги и Dall-E и Stable Diffusion. Овие алатки, ажурирани со огромни количества слики на интернет - што доведе до тужби за авторски права - станаа главни хитови кај општата публика. Дизајнерите аматери користат асистенти за вештачка интелигенција за да создадат уметност, да складираат „фотографии“, па дури и слика што победи на уметнички натпревар.
„Мидџурни“, алатка од независната истражувачка лабораторија со истото име, основана од претприемачот Дејвид Холц, брзо се етаблира како омилен вештачки практикант. Архитектите низ светот ја користат за да ги претстават своите „најлуди соништа“. Некои дури почнуваат да тестираат начини како да ја користат во својата реална работа. На Инстаграм, каде што многу архитекти ги споделуваат своите слики поттикнати од вештачката интелигенција, повеќе од 72.000 објави се означени со #midjourneyarchitecture.
„’Мидџурни’ е многу креативна и уметничка алатка, која во суштина ќе ви даде визуелна естетика што е супериорна во однос на сите други“, вели Тим Фу, архитектонски дизајнер од компјутерската истражувачка група ZHACODE во Лондон.
Во работилниците што ги организира преку Академијата за параметриска архитектура, Фу ги изложува основите на архитектурата на „Мидџурни“. Прво, студентите учат како да направат цврста команда збор по збор и да изградат лична библиотека со термини од кои треба да црпат. Следно, неговите ученици учат да ги усовршуваат сликите преку повторување: „Мидџурни“ одговара на секое барање со четири слики, но корисниците можат да ги изберат оние што најмногу им се допаѓаат и да ги користат за повторување на сосема нови слики и така натаму во онолку серии колку што сакаат.
Како пример за учење, Фу ја користи својата „Вила надреалност“ (Villa Surrealiste). Неговата команда е: анг. „Rolling hills contemporary house luxury property pool cubist parametric timber structure modernist villa white renzopiano photography whitegranite futuristic cozy warm lights“. Потоа минува низ повеќе од сто повторувања, поместувајќи го дизајнот во различни насоки пред да се реши за конечната слика.
„Различни студенти што користат иста технологија можат да добијат многу различни резултати“, вели Фу. „За мене, тоа покажува дека ова е алатка што може да ни помогне, но сепак бара контрола и чувство од личноста што ја користи“.
Истражување на надреалната граница
Некои архитекти ја користат „Мидџурни“ за да навлезат длабоко во надреалните светови, ослободувајќи се за момент од практичните размислувања.
Хасан Рагаб, компјутерски дизајнер што работи со архитектурата во Лос Анџелес, користел секакви несоодветни материјали во своите згради на „Мидџурни“, вклучувајќи пердуви и зашеќерен памук. Сега тој ја користи алатката за вештачка интелигенција за да оддаде почит кон неговиот роден град Александрија во Египет. За својата серија „Градот е трамвај“ (The City is a Tram), Рагаб ги спојува жолтите трамваи на градот со арт нуво (art nouveau) архитектурата од неговиот центар.
„Како дете, секаде се возев со трамвај“, вели Рагаб. „Оваа слика е како сон, мешајќи ги моите спомени за да се дојде до нешто ново“.
Меѓутоа, кога Рагаб се обидел да создаде дизајни што вклучуваат елементи на исламската архитектура, тој ги открил границите на сегашните генератори на уметност со вештачка интелигенција.
„Кога работам со незападна архитектура, тешко ми е да добијам добри слики, бидејќи се чини дека овие алатки немаат длабоко разбирање за овие стилови“, вели тој. Тој не е сам во ваквата критика: корисници од различни делови на светот истакнуваат дека генераторите на уметност со вештачка интелигенција се чини дека подобро ја разбираат архитектурата од Западот отколку од другите региони, што веројатно ги одразува празнините во датотеките со слики врз основа на кои се обучени алатките.
Сепак, Рагаб вели дека „Мидџурни“ им овозможува на архитектите да размислуваат на големо, што не мора да го прават во својата секојдневна работа.
„Деновиве е тешко да ги имплементирате вашите идеи освен ако не сте многу познат архитект“, објаснува тој. „Оваа алатка е одличен начин да се истражат нови визуелни библиотеки за архитектура, наместо само да продолжиме да го правиме она што го правиме секогаш“.
Шантал Матар, архитектка што раководи со истоименото дизајнерско студио во Лондон, го користи „Мидџурни“ за да си игра со идејата за флуидна архитектура, која обично се однесува на беспрекорни заоблени структури. Нејзините слики ја спојуваат водата со огромни заоблени ентериери за да создадат визии кои како да се надвор од овој свет.
„Наоѓам утеха во тоа да се замислувам себеси на овие места, можеби затоа што сум Медитеранот и ми се допаѓа идејата за вода во моите симулации“, вели Матар. „Комбинацијата на флуидни елементи со архитектурата е повеќе поетична отколку простор во кој всушност можете да живеете; тоа само предизвикува емоции“.
Иако работата на Матар со вештачка интелигенција засега е теоретска, таа истражува начини да ја доведе во 3Д-форма.
„Сега се соочуваме со предизвик каде што ги добиваме сите овие прекрасни слики, но на крајот од краиштата тие сè уште се визии“, вели таа. „Ова е местото каде што треба да започнете да копате наоколу и да најдете интересен начин да ги оживеете“.
Наоѓање примена во реалниот свет
Еден од архитектите што копаат наоколу е архитектот Стивен Курлас од Чикаго, кој е ран усвојувач на „Мидџурни“ и создава едукативни видеа за да го сподели она што го научил.
Како и многу архитекти што експериментираат со „Мидџурни“, вклучувајќи ги и Фу и други во големи фирми како што е „Фостер + партнерс“ (Foster + Partners), Курлас првично пронашол употреба на алатката креирајќи нацрти во најраните фази на проектите - во неговиот случај, викендичка што ја дизајнирал за клиенти.
„Помислив, во ред, им се допаѓа овој конкретен изглед, сакаат црни акценти, големи прозорци“, објаснува Курлас. „Ајде само да го вметнеме ова во 'Мидџурни' и да видиме како ќе излезе“, додава архитектот. Тој посочува дека клиентите ги сакале добиените слики. „Не е дека не можев да најдам слики за инспирација на интернет, но наместо повеќечасовни пребарувања на Гугл, ова е подиректен пристап, преку кој имам поголема контрола за да направам измени“.
Сепак, Курлас оди подалеку од само нацрти. Тој моментално работи на павилјон под отворено небо „поддржан од вештачка интелигенција“, кој сака да го изгради во областа Норт Шор во Чикаго. Структурата ќе има 3Д печатени лакови.
Курлас го започнал проектот со изработка на следнава команда во „Мидџурни“: анг. „A photorealistic rendering of an architectural open air pavilion, asymmetrical double barrel vault structure, with arches, made of terracotta and clay, modular component assembly, geometric composition, artificially illuminated, accent lighting, during a bright foggy sunrise in a grass field with native prairie plantings - ar 16:9. (Последниот дел од командата ѝ дава на сликата сооднос 16:9.)
Тој минал низ многу повторувања пред да се реши за една серија на концепти.
„Технологијата сè уште не е доволно развиена за директна транзиција од 'Мидџурни' до печатење павилјон во целосен обем, кој е структурно цврст, така што треба да го моделираме и да направиме структурна анализа“, вели архитектот.
Откако развил 3Д-модели лабаво базирани на концептните слики од „Мидџурни“, тој ги вратил сликите од овие модели во апликацијата и побарал од алатката да ги измени архитектонските цртежи. „Иако на овие цртежи им недостигаат детали, тие изгледаат неверојатно и водат до нови идеи“, вели Курлас во видео за овој процес.
„Ја туркаме оваа нова технологија, но сепак најдобро се користи како инспирација што може да се примени во практиките од реалниот свет“, додаде тој.
Додека подемот на генераторите на уметност со вештачка интелигенција доведе до негодувања од голем број уметници што се загрижени дека ќе бидат заменети, светот на архитектурата сè уште не се соочил со истите превирања.
„Сликите со вештачка интелигенција се повеќе како скици и на архитектот е да ги преведе овие скици во цртежи, модели и податоци за изработка“, вели Ендрју Кудлас, архитект што предава на Универзитетот во Хјустон. „Покрај преводот, сè уште ви требаат луѓе што имаат искуство да донесат добри естетски одлуки. Вештачката интелигенција ќе им помогне на архитектите побрзо да ги истражуваат идеите сè додека се објективни и разбираат што можат и што не можат да прават“.
Ако технологијата дојде до точка каде што вештачката интелигенција не само што може да помогне да се дојде до концепти туку истите тие и да се моделираат, тогаш работите ќе станат уште поинтересни, според Фу.
„Сите сме со широко отворени очи, збунети од оваа технологија, која се развива со експоненцијална брзина“, вели тој. „Ова сигурно ќе се развива на начини за кои можеме само да шпекулираме во моментот, но никој не може да гледа на развојот како несериозен“.