Експерт за четиридневна работна недела не сака сите да работат по 4 дена

Алекс Суџунг-Ким Панг, програмски директор на „4 деј вик глобал“ (4 Day Week Global), смета дека веќе има мноштво на фирми кои експериментираат со пократки работни распореди. Според него, не се прави доволно за да се открие што функционира, а што не.

Најголемото тестирање досега на четиридневната работна недела покажа дека повеќето бизниси во Британија, кои земале учество, не сакаат да се вратат на петдневниот стандард, додека Португалија неодамна започна пилот со пократки работни распореди, финансиран од владата.

„Преокупирањето со работа стана знак на успех, но тоа нема да трае“, вели Панг. „Историски, трендовите за работното време се насочени кон тоа да се користи технологија или богатство кои на сите би ни овозможиле да работиме помалку“.

Сепак, не се знае доволно за оние кои се откажале од четиридневните пробни распореди, ниту за фирмите што воопшто не се ни приклучиле кон ваквата програма - компаниите кои учествуваат имаат позитивен пристап кон концептот и се посветени на тоа истиот да функционира, рече тој.

Алекс Суџунг-Ким Панг Приватна архива

„Ворк шифт“ (Work Shift) на „Блумберг“ се сретна со Панг, кој живее во Силициумската долина - „светскиот главен град на исцрпеноста од работа“, на маргините на конференција во Кралската опера во Лондон, за да зборуваат за компаниите кои потфрлиле на тестот за четиридневна работна недела, носењето на закони за пократки работни распореди и како Панг дошол до неговата работна филозофија. Мала помош: Тоа е спротивно на „Ако одмарам, ќе зарѓам“ (If I rest, I Rust) на тенорот Пласидо Доминго, што тој го артикулираше во интервју една недела пред да настапи во истата Кралска опера. 

Дали работите четири дена во неделата?

Имам пократка работна недела, но не четири дена, бидејќи нашиот тим и клиентите се распространети на четири континенти. Повеќето од моите денови се состојат од бранови на работни задолженија кои доаѓаат многу рано наутро во Калифорнија, па повторно навечер. Но, јас работам напорно, за да работам помалку. Ако работите работа што навистина ја сакате, тогаш би требало да можете да најдете начини како да ја правите без да си наштетите.

Почнав да го правам ова кога ја пишував мојата книга „Одмор: Зошто добиваш повеќе кога работиш помалку“ (Rest: Why You Get More Done When You Work Less), која се однесува на улогата на слободното време и хобито во животот на ефективните, креативни луѓе. Почнав да ги правам работите што ги правеа луѓето за кои пишував: попладневна дремка, станување многу рано за да пишувам. Тоа беше одлична лекција за тоа како работата да се збие во повисоки врвови на ефективност во текот на денот, наместо да се развлекува во подолги работни часови. 

Depositphotos

Сè погласни се заложбите за право на работа од дома. Дали треба да имаме право на четиридневна недела?

Можеби е малку рано да се направи тоа. Се обидувам да го забрзам доаѓањето на тој ден, но не сакам да ги испомешам работите, во смисла да стигне предвреме. Имаме уште да учиме пред да може концептот да го пресликаме на цели економии. Мислам дека во следните неколку години ќе видиме некои експерименти на државно ниво во САД, на пример.

Што можете да ни кажете за досегашните откажувања од пробните студии?

За неуспешните обиди знаеме помалку отколку што би сакале. Она што го знаеме е дека четиридневната недела не умира. Таа може да биде убиена. Добивате нов извршен директор кој вели, доста е од ова, предолго ве мазевме - по што следи откажување од програмата потпишана од неговиот претходник. На некој начин, тоа е добра можност да се воспостави авторитет. Слично на тоа, во градовите или окрузите, враќањето кон петдневна работна недела најчесто е придружено со промена на администрацијата или друга политичка партија која ја презема власта.

Во други случаи, повеќе се работи за култура отколку за перформанси. На пример, имаше компанија за видео продукција во Хонгконг која пробуваше четиридневна недела и им дозволи на сите да изберат слободен ден. Тие имаа тимови на локација и други луѓе за привлекување на клиенти, па канцеларијата се претвори во град на духови. Во друг случај, имаше компанија каде што нивниот релативно помлад тим за продажба сметаше дека не ги знае доволно добро своите задолженија за да може да се носи со пократко работно време, додека повеќе софтверски инженери успешно се адаптираа.

Што можат компаниите да научат од откажувањата од концептот?

Како прво и најважно, треба многу убаво да објасните што е четиридневна недела, а што не е. И треба да им дадете на луѓето можност да учествуваат во планирањето на четиридневната недела. Кога сите размислуваат што може да тргне наопаку и како може да се реши тоа, тогаш добивате идеи кои доаѓаат од работниците, а на кои вие лично не би сте се сетиле, а така и луѓето се чувствуваат подобро во врска со процесот.

Со масовните отпуштања и стравувања од рецесија, дали четиридневната недела губи моментум?

Сè уште не. Но, тоа е нешто што треба да се следи. Претходните напори за скратување на работните недели, особено во 70-тите, се соочија со нафтените шокови од рецесијата. Секој што се обидува да ја преправи иднината на работата треба да биде загрижен дека рецесијата може да биде изговор да се вратиме на она како што беше досега. Сепак, ние сме во една чудна позиција на загриженост за забавување на економијата и за компаниите кои се проширија за време на пандемијата, па ја намалуваа својата работна сила, но сепак гледаме недостиг на таленти и проблеми со исцрпеноста. Јас сум внимателен оптимист дека компаниите кои беа заинтересирани за четиридневната недела ќе продолжат со концептот. Освен ако економијата не потоне целосно.