Кинескиот челик ја вала Европа, а виетнамскиот Македонија

Кинескиот извоз станува сè посериозен проблем за ЕУ, и тоа во повеќе сегменти. По автомобилската и авионската, потоа индустријата со ветерници, како и производството на батерии за електрични возила, сега алармот го вклучува и челичната индустрија. Имено, минатата недела челичниот гигант „Арчелор Митал“ (ArcelorMittal SA) повика на трговски мерки за справување со конкуренцијата од Кина. Домашното производство во ЕУ во споменатите сектори е загрозено поради, како што велат европските компании, нелојалната конкуренција од Кина, чии цени на производите се дури и под нивото на трошоците на европските производители.

„Блумберг Адрија“ пишуваше за тоа дека „Арчелор Митал“ побара од надлежните во ЕУ посилни трговски мерки за справување со напливот од кинески извоз на челик, кој велат дека го прави пазарот неодржлив со цени во Европа далеку под маргиналните трошоци.

Зошто производството на челик е во проблеми?

Европското производство на челик беше доста зависно од полупроизводи и некои материјали што за потребите на индустријата се увезуваа од Русија и од Украина, па, претпоставувате, воениот конфликт меѓу овие две земји се одрази и на челичната индустрија. Дополнителен проблем долго време претставуваа и високите цени на гасот и електричната енергија. Сега на тоа се додава и Кина.

Кина е најголемиот извозник на челик во светот. Следуваат Јапонија и Русија. Производителите на челик во ЕУ тешко се справуваат со бранот евтин увоз од Кина, каде што анемичниот градежен сектор влијаеше на цените. Кина произведува повеќе од една милијарда тони годишно, што чини повеќе од половина од светското производство, но има премногу челик, а истовремено и премала побарувачка на домашниот пазар. Па, остатокот од светот ризикува да стане депонија за вишокот кинеско производство, намалување цени и гасење погони.

Единствената позитивна работа (ако може така да се каже) од воениот конфликт меѓу Русија и Украина е што на сметка на тие земји се зголеми квотата за извоз на челични производи за другите земји во развој, меѓу кои и Македонија. Но дали тоа позитивно се одрази и во пракса?

Кина не е единствена што јаде дел од колачот наменет за помалите земји во развој

„Либерти Скопје“ е дел од „Либерти стил групацијата“, глобална компанија за челик и рударство што има 200 производствени капацитети во десет земји. Нивниот годишен производствен капацитет во Македонија е 750 илјади тони ладновалан, 200 илјади тони поцинкуван и 77 илјади тони пластифициран челик, со кои ги опслужува клиентите од градежната и општата индустрија низ Балканот и Југоисточна Европа. Во разговор за „Блумберг Адрија“ од компанијата велат дека Кина не е проблемот за нашите извозници, туку Виетнам.

Компанијата е засегната и има проблем со квотите уште од 2019 година, дури и покрај тоа што еден од нивните производи е единствен на пазарот во регионот. Нашите извори од компанијата велат дека продажбите на Балканот се многу намалени и веќе шеста година се борат со тие активни мерки.

„Ние сме најмногу загрозени од Виетнам (и помалку од другите азиски земји), бидејќи доаѓаат и напаѓаат со бродови со огромни количества, кои се на штета на нашиот извоз. Околу 70 проценти од резидуалната квота отпаѓаат на Виетнам, па дури не можеме ни да бидеме конкурентни“, велат од компанијата.

Челичната индустрија и кај нас веќе неколку години се соочува со големи предизвици за да ги одржи производството и извозот. Кина подлежи на антидопинг, па нашите компании генерално немаат проблем конкретно со извозот од таа земја, но постои сомнеж дека Кина стои зад извозот од Виетнам, што ги компликува работите на пазарот и доколку се покаже како точно, ќе ги потврди тврдењата на производителите од ЕУ за нелојална конкуренција. Едноставно, пратките од Азија пополнуваат голем дел од резидуалната квота и дури го надминуваат максимумот, што е на штета на сите помали земји бидејќи, според сегашните правила, извозот од земјите во развој не треба да надмине девет отсто од вкупниот увоз во ЕУ, а со Виетнам процентот достигнува 13.

„Токму неделава испративме допис до Секретаријатот за европски прашања и до Владата со барање да лобираат со Европската Унија или Европската комисија. Ние сме инаку дел од резидуалната квота и за сметка на Виетнам сега трпат сите помали земји, а на пример не продаваме на исти пазари. Виетнам извезува најмногу за Белгија, Италија и Шпанија, а ние за земјите од ЕУ на Балканот, односно Словенија, Хрватска, Бугарија и Грција. Тие го сакаат нашиот квалитет“, велат од компанијата, додавајќи дека го загубиле романскиот пазар и би било идеално ако успеат да го вратат.

„Нашиот производ порано беше дел од државната квота, но поради тоа што извозот се намали паднавме на резидуална квота. Порано тука беше и Русија, но по избувнувањето на воениот конфликт се сменија работите. Ние бараме алтернативни пазари, но тоа тешко оди. Дополнително, откако Велика Британија излезе од Европската Унија се изместија работите поради нивната квота“, велат нашите извори од компанијата, посочувајќи дека порано 50 проценти од извозот на „Либерти“ биле наменети за ЕУ, а сега тој процент е многу намален.

Јаглеродната давачка ќе биде дополнителен товар за македонските извозници

„Блумберг Адрија“ веќе пишуваше за тоа дека од 1 јануари 2026 година домашните компании ќе подлежат на регулативата за воведување јаглеродна давачка, која ја донесе Европската Унија во 2022 година за справување со климатските промени, а целта е цената на увезените производи да ја рефлектира содржината на јаглероден диоксид за која производителите во ЕУ плаќаат таква давачка.

Според регулативата на ЕУ, плаќањето на јаглеродната давачка ќе се одвива постепено во периодот од 2026 до 2034 година, а од 2034 година ќе се плаќа целосниот износ. Од механизмот најзасегнати ќе бидат македонските производители на челик, железо и цемент.

Во моментов нема коментари за веста. Биди прв да коментира...

Остави коментар