Македонски авторки во фокусот: Пет книги на кои паметно ќе потрошите пари

Ако се суди по доделените награди, се чини дека на македонската книжевна сцена годинава жените дефинитивно го имаат последниот збор. Наградата „Роман на годината“, која ја доделува фондацијата за промоција и унапредување на културните вредности „Славко Јаневски“, заврши во рацете на Лидија Димковска. Со нејзиниот четврти роман „Единствен матичен број“ таа е и меѓу седумте автори од регионот што се добитници на годинашното признание „Штефица Цвек“. Во ова победничко друштво се најде и македонската авторка Калиа Димитрова со поетската книга „Во хаосот радост“.

Збирка есеи годинава објави и Румена Бужаровска, една од најпреведуваните домашни авторки. „Господ, па Америка“, која оригинално е напишана на англиски јазик, доби и свое македонско издание, а неодамна беше објавена и во Босна.

Книжевните критичари имаат само пофални зборови и за писателката Фросина Пармаковска, која со романот „Сѐ уште можам нешто да сторам“ е добитничка на Рациновото признание за 2024 година. На одличен прием кај критиката и кај читателите наиде и изданието „Бела сама“, новото прозно дело на истакнатата и наградувана авторка Виолета Танчева-Златева.

„Блумберг Адрија“ ви пренесува краток опис на овие изданија.

„Единствен матичен број“ - Лидија Димковска

Постоиш ако имаш ЕМБГ. Домот не треба да биде скривница, ниту засолниште. Ниту прибежиште, зашто во него не треба да си бегалец. Треба да си името, а не бројката. Не постои поголемо отфрлање од тоа да си гостин во сопствениот дом. Освестувачки роман за нашиот свет што заборавивме да го сакаме. Трогателна приказна за обесчовечувањето на човештвото. Роман потрага по утопијата на идентитетот преку дистопијата на животот, пишува во описот на книгата.

Промо

„Преку историјата на едно семејство, авторката се нафаќа да ја претстави, во сета нејзина трагика, едната од индивидуалните и колективните судбински состојби толку карактеристични за нашата епоха: ситуацијата на егзилот. Присилното губење на татковината, на родниот дом, на делот од сопственото постоење проникнато со безброј врски што го спојуваат поединецот со неговото потекло, во романот на Димковска добива своја конкретна, мошне индивидуализирана посебност“, напишаа, меѓу другото, членовите на жири-комисијата во образложението за наградата „Роман на годината“.

„Во хаосот радост“ - Калиа Димитрова

Книгата ги истражува прашањата на генерацијата заглавена во просторот помеѓу растењето и стареењето, разместеноста, меланхолијата, амбивалентноста на бунтовната женскост, лудилото, но и тврдоглавата потрага по убавина, задоволство, страст за живот, континуитет, влечејќи смисла и сила токму од непомирливоста со зададените (наследените) правила.

Промо

„Поезијата на Калиа Димитрова е препознатлива по неколку специфични црти: коктел од болка, духовитост, луцидност, автентична интонација на бунтовност, урбаност, безмилосно остроумна перцепција и склоност кон јазични игри. Таа продолжува со развој на својата феминистичка освестеност за телото, неговите замки и потајни барања, за пркосот и борбата со крајпатните искушенија и пориви, вешто зачинети со, кај нас, мошне ретката, смисла за хумор и подбив со секојдневните политички флоскули“, пишува во рецензијата за книгата книжевната критичарка и професорка Елизабета Шелева.

„Господ, па Америка“ - Румена Бужаровска

Спомени, мириси, слобода. Отуѓеност, страв, стереотипи, пушки. Америка е синтеза. Точка на вриење. Почнувајќи од нејзиното најрано детство во Аризона и американските училишта, па до средби што го менуваат животот, како онаа со Филис Роуз, и сите други познанства, дури и оние што не стигнале да се продлабочат. Во овој свет во кој е невозможно да се остварат долготрајни пријателства, што пак создава друга болка  -осаменоста, тешко е човек да се присетува. А камоли да напише длабоки есеи, кои не се само критика или лично видување туку се и вонвременски дневник што бара соголување на душата. И на безмилосната стварност, токму како што и самата Америка некогаш нема милост, е наведено во описот на изданието.

Промо

Есеите во книгата се пишувани последователно, а идејата потекнува од Семездин Мехмединовиќ, босански писател, кој долго време живеел во Америка.

„Првично авторката добила предлог да напише дневник за издавачката куќа ’Бајбук’ од Сараево, за време на нејзиниот престој на книжевна резиденција во Швајцарија. Сметајќи ја идејата за пишување дневник по малку егоистична и дека луѓето што пишуваат дневници не се искрени, Бужаровска се одлучила за формата есеј“, откри промоторот Ивор Мицковски.

„Сѐ уште можам нешто да сторам“ - Фросина Пармаковска

„Ова е роман за денешнината, за реалноста, која е таква каква што ја гледаме, таква каква што ја живееме со сите недостатоци, предизвици и последици од стапиците што ни ги носи современото живеење. Како и во другите романи на Пармаковска, и во овој е доминантна психологизацијата на главниот и другите ликови од една страна, но и личните подеми, падови и резултирачкиот раст, созревање на главниот лик од друга страна“, посочува издавачот „Или-или“.

Промо

„Авторката го прифаќа предизвикот низ објективни истражувачки постапки да дојде до сопствени сознанија, прекршени низ призмата на својот сеизмографски прецизен сензибилен капацитет, и да проговори топлочовечки, раскажувачки вешто за депресивните нарушувања сѐ поприсутни кај човекот денес, за аферата на украдените бебиња во поранешна Југославија, за која многу се пишувало и се истражувало години по случувањата, за прашањата што го мачат човекот денес шекспировски можеби, но и онтолошки, гносеолошки, теолошки, песимистички, оптимистички, реални, магични и магиски... сугерирајќи ни повеќестран приод кон суштинското во приказната“, се наведува во образложението за наградата „Рациново признание“.

„Бела сама“ - Виолета Танчева-Златева

Пред промоцијата, книгата беше најавена како суштинско навлегување во темите на мајчинството, женскиот принцип и трагичните околности во животот.

Промо

„Потресен роман за растењето во кој поларизацијата мајка-ќерка, внука-тетка, сопруг-брат, град-село, добро-зло, дете-возрасен, уметност-реалност, љубов-омраза, тело-душа, живот-смрт на автентичен начин се огледува во судбината на Бела Самакоска, која на преминот од детство во младост не само што се соочува со трагични семејни загуби туку и со обид на злоупотреба токму од член на семејството. Ранлива и повредена, Бела наоѓа сили за живот единствено во сопствениот уметнички талент што, нахранет со уметничкото наследство од мајка си, блеснува како жар-птица од пепелта на сегашноста“, напиша за романот писателката Лидија Димковска.

Во моментов нема коментари за веста. Биди прв да коментира...

Остави коментар